Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Βαγγελιώ Δερμιτζάκη facebook ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ Μέσα από κάθε σημαντικό γεγονός που θα συγκλονίσει τη ζωή ενός λαού μπορεί να ξεπηδήσει ένα τραγούδι. Τα κάλαντα προσαρμόστηκαν στην πραγματικότητα της εποχής. Τα πρώτα, τα χριστουγεννιάτικα, αναφέρονται στα Δεκεμβριανά, προέρχονται από το τμήμα Μόρφωσης-Διαφώτισης της Ε.Π.Ο.Ν. Αθήνας και τραγουδήθηκαν από ομάδες ψυχαγωγίας στις γειτονιές της Αθήνας τα Χριστούγεννα του 1944. Τα δεύτερα, της Πρωτοχρονιάς, τραγουδήθηκαν στα Δωδεκάνησα και διακωμωδούν την πείνα της κατοχής. Και τα δύο αντιγράφτηκαν από το σπάνιο βιβλίο «Το αντάρτικο και το επαναστατικό τραγούδι», των εκδόσεων ΜΝΗΜΗ, Αθήνα 1975. Έχουν ενδιαφέρον όχι μόνο για το τι περιγράφουν αλλά και για το πώς. Βλέπουμε τις απόψεις που κυριαρχούσαν, τις αυταπάτες για τον ρόλο των «συμμάχων», τα ιδεολογικά «ανοίγματα» για χάρη της ενότητας. Η υπομονή, η ανδρεία και η αισιοδοξία κυριαρχούν. Δε μένει η αγριότητα του πολέμου αλλά η πάλη για μια

Γιατί να σας πω κάτι; Εγώ ήθελα σήμερα να μιλήσω για την παράσταση που ειδα χτες βράδυ. Μου υπενθύμισε σοβαρά και υπεύθυνα γιατί αγαπάω το θέατρο, τι έφτιαξε τους ποιητές μας μεγάλους και παντοτινους, γιατί κάποιους ανθρώπους τους εκτιμω βαθια, γιατί λάμπουν στα σκοτάδια των καιρων, γιατί τα βάζουν με τα τέρατα (ιερά και μη) και κερδιζουν. Κερδίζουν πάντα η ειλικρίνεια στη σκηνή και η αγάπη για τη ζωή. Ήθελα να σας πω να πάτε να δείτε τις "γειτονιές του κόσμου". Να τις δείτε, στο θέατρο Βαφείο, Τετάρτη. Ήθελα να πω και για την απόφαση του ΚΑΣ να αποσπαστούν τα αρχαία από τη Βενιζέλου και τους μακεδονομάχους μας και τους μαρμαράδες της Μελίνας που κιχ δεν είπαν. Αλλά δε μπορω. Γιατί χτες μαζί με τη μέρα ξημέρωσε κι η αδικία. Ξημερώνει συχνά έτσι τελευταία. Και αυτό σε πνίγει. Η αδικία σε πνίγει. Και δε σταματά με σιωπή. Δε σταματά μιση ή λίγη από αυτήν. Πνίγει η σιωπή, το "ναι μεν αλλά", ο φόβος. Η αδικία δεν κερδίζεται συμβολικά, θεσμικά, νομικά. Δεν κερδίζε

Το φθινόπωρο των εκπαιδευτικών απεργιών Το φθινόπωρο των εκπαιδευτικών απεργιών μπορεί να χαρακτηριστεί το φετινό ,με δυο μεγάλες απεργίες να ξεσπούν στις Η.Π.Α και την Κροατία. Τα αιτήματα και των δυο αφορούσαν μισθολογικές αυξήσεις αλλά και επιπλέον θέσεις εκπαιδευτικών και βοηθητικού προσωπικού στα σχολεία, όπως νοσοκόμους και κοινωνικούς   λειτουργούς καθώς και βιβλιοθηκονόμους. Στην Κροατία οι εκπαιδευτικοί των σχολείων απεργούν από τις 10 Οκτωβρίου για αυξήσεις στους μισθούς τους κατά 6%.Τον αγώνα τους στηρίζουν μετά από 15 ημέρες και οι καθηγητές των Πανεπιστημίων κηρύσσοντας και αυτοί απεργία. Δηλώνουν ανυποχώρητοι μέχρι την τελική νίκη. Ο αγώνας τους διεξάγεται εναλλάξ σε τοπικό και πανεθνικό επίπεδο κάθε εβδομάδα και μέχρι σήμερα ανυποχώρητοι συνεχίζουν. Η κυβέρνηση έχει εξαναγκαστεί, παρά τις δηλώσεις της στην αρχή πως κανένα περιθώριο δεν υπάρχει για αυξήσεις στους μισθούς ,να περάσει σε διάλογο τις επόμενες μέρες με τα εκπαιδευτικά συνδικάτα που συνεχίζου

Οι επερχόμενες αλλαγές στην εκπαίδευση που ανακοίνωσε το Υπουργείο ,με σαφή τρόπο καταγράφουν τη στόχευση . Οι κυβερνήσεις ,διαδέχονται η μια την άλλη   και ο στόχος   παραμένει: μια παιδεία όλο και πιο ταξική ,που θα αποκλείει όλο και περισσότερες μερίδες μαθητών από την πρόσβαση όχι μόνο στις ανώτερες σπουδές ,αλλά ακόμα και στη διασφάλιση ενός   “εθνικού” απολυτηρίου.   Σημαντικό στοίχημα για τους κυβερνώντες αποτελεί, πόσο αποτελεσματικοί θα είναι στο να στρέψουν τους μαθητές στην Τεχνική Εκπαίδευση, που διαχρονικά παραμένει απαξιωμένη.Οι παρεμβάσεις του ΣΕΒ   πως «Σήμερα υπερεκπαιδεύουμε ανθρώπους για εργασίες όπου απαιτούνται χαμηλότερες δεξιότητες» δείχνει την κατεύθυνση . Στην όρθωση ταξικών φραγμών, πάντα οι κυβερνώντες θα χρησιμοποιούν βαρύγδουπους τίτλους για αναβαθμίσεις, για το μαθητή στο επίκεντρο ,για την εκπαίδευση «όχημα για μια καλύτερη   Ελλάδα» ,για « επαναφορά στην κανονικότητα» «οικονομική ανάπτυξη και   κοινωνική ευημερία».   Η πραγματικότητα παρόλα