Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Αφορμή για το κείμενο που ακολουθεί αποτέλεσε η παρέμβαση του Α.Ζαφείρη, μέλους της γραμματείας των Συνεργαζόμενων Εκπαιδευτικών Κινήσεων (ΣΥΝΕΚ) για την απεργία διαρκείας των καθηγητών, παρέμβαση που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Ίσκρα. Αλλά και αντίστοιχες προσεγγίσεις που έχουν προβληθεί από διάφορες πλευρές. Το μέλος της γραμματείας των ΣΥΝΕΚ καταθέτει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του, όπως ο ίδιος αναφέρει, για το χρόνο εκδήλωσης, τη μορφή, το περιεχόμενο, το ενδεχόμενης νίκης ή υποχώρησης του απεργιακού(;) αγώνα. Για να δώσει μάλιστα μεγαλύτερο κύρος στις θέσεις του επικαλείται ρήσεις μεγάλων στρατιωτικών ιδιοφυϊών, όπως ο Deval και ο Sun Tzu καθώς και ανάλογα γνωμικά… Πριν δούμε πιο συγκεκριμένα τις θέσεις του Α.Ζ. θεωρούμε ότι είναι αναγκαία μια προκαταρκτική παρατήρηση από μέρους μας: Ενώ το επίδικο της παρέμβασης του μέλους των ΣΥΝΕΚ υποτίθεται πως είναι η απεργία διαρκείας των καθηγητών, αυτή μέσα στις γραμμές της ανάλυσής του και όσο αυτή προχωρά, ουσια

Συνάδελφοι, καλησπέρα Δυστυχώς τα γράμματα δε θα μπορούμε να τα έχουμε αύριο, οπότε σας τα στέλνω για μία - στοιχειώδη έστω- αναπαραγωγή. Αφίσες έχει ο Κώστας και ο Αποστόλης, οπότε επικοινωνείτε μαζί τους. Αύριο λογικά θα έχουμε και τα υλικά (θα πάει στην ΟΛΜΕ ο Κώστας Β.) Επίσης, στέλνω και τον προγραμματισμό (αν ξεχνάω κάτι συμπληρώνετε). Να σκεφτούμε επίσης και το ζήτημα του απεργιακού ταμείου για τη συνεδρίαση της Παρασκευής.  ΤΕΤΑΡΤΗ 11/9: Αγιασμός: Παρέμβαση "Αφιερωμένη" στους μαθητές (γράμμα ΟΛΜΕ)                        19.30 μμ. παρέμβαση στην παράσταση των Αισχυλείων με πανό και υλικό (τα γράμματα της ΟΛΜΕ) ΠΕΜΠΤΗ 12/ 9: Συζήτηση με τους μαθητές- συνεδριάσεις συλλόγου διδασκόντων για κουβέντα με τους συναδέλφους                          13.30μμ πανό στο 1ο Λύκειο ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13/ 9: 14.00 συνεδρίαση απεργιακής επιτροπής στα γραφεία της ΕΛΜΕ                                συνάντηση με σωματεία- φορείς (εκκρεμεί η συννενόηση με τον Δημήτρη)            

Αγαπητοί Γονείς,   Ο φετινός Σεπτέμβρης με το άνοιγμα των σχολείων μας βρίσκει όλους, εργαζόμενους και νεολαία με σοβαρά προβλήματα επιβίωσης από τη συνέχιση της πιο βάρβαρης πολιτικής Κυβέρνησης και Τρόικα.   Ο χώρος της δημόσιας εκπαίδευσης δέχεται ολομέτωπη επίθεση. ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Ας μας απαντήσουν : 1.Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με 16.000 λιγότερους καθηγητές; 2. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με 27αρια και 30αρια τμήματα, με μετακινήσεις μαθητών και κατευθύνσεων; 3. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία χωρίς ένας μεγάλος αριθμός μαθητών των ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ (περίπου 15.000) να βρίσκει τον καθηγητή του και τον τομέα στον οποίο φοιτούσε και θα ήθελε να συνεχίσει να φοιτά; 4. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με καθηγητές που δεν ξέρουν σε ποια και πόσα σχολεία θα διδάξουν, σε ποια περιοχή της χώρας θα δουλέψουν κι αν θα έχουν δουλειά το επόμενο διάστημα; 5. Μπορούν να λειτουργήσουν τα σχολεία με λειτουργικές δαπάνες μειωμένες κ

Είναι άλλο πράγμα να διδάσκεις στην ιστορία, πως απάντησαν σε διλήμματα ζωής, απλοί καθημερινοί άνθρωποι, που μετά τους έντυσαν με τις δάφνες των ηρώων. Κι άλλο να πρέπει εσύ να απαντήσεις, για τη δική σου ζωή! Έρχεται όμως στη ζωή του καθένα μας, μια τέτοια στιγμή! 4-5 Σεπτέμβρη οι καθηγητές σε Γενικές Συνελεύσεις, για άλλη μια φορά, αποφάσισαν απεργία διαρκείας . Η ώρα της προσωπικής ευθύνης έχει  φτάσει .  Τον ύπνο μας δεν πρέπει άλλο να τον χαλάει  ο φόβος και το άγχος για το που θα βρεθούμε αύριο. Αν θα είμαστε οι επόμενοι της διαθεσιμότητας-απόλυσης.  Αν θα πάρουμε το βαλιτσάκι μας για άλλη γη γι άλλα μέρη. Αν σήμερα μπορούμε να διδάξουμε το ένα μάθημα και αύριο όχι.  Αν  σήμερα διδάσκουμε σε ένα σχολείο και αύριο σε δύο ή και τρία, γιατί θ’ αυξάνουν οι μαθητές σε κάθε τμήμα κι εμείς θα πλεονάζουμε. Δεν μπορούμε να «εκτιμάμε» το συνάδελφο του διπλανού γραφείου με βάση τα μόρια  και τις περγαμηνές του, με το ερώτημα αν «θα είμαι εγώ που θα φύγω ή αυτός». Πως θα μπούμε στην

Μαρία, Γιάννη, Πέτρο, Ελένη, Ανίσα, Βλαντισλάβ… Αγαπητή μας μαθήτρια, αγαπητέ μας μαθητή  Πάει καιρός από τότε που οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη ήταν για όλους μας μια γλυκιά επιστροφή στο σχολείο, γεμάτη από τις ανταλλαγές των καλοκαιρινών εμπειριών, από το σχεδιασμό και τις αποφάσεις για την καινούργια σχολική χρονιά και την ανανέωση της υπόσχεσης πως θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ζήσουμε καλύτερα. Έχει περάσει ήδη αρκετός καιρός, από τότε που οι κυβερνήσεις των μνημονίων και όλοι όσοι τις υπηρετούν, αποφάσισαν να διαλύσουν το Δημόσιο Σχολείο,  να το μετατρέψουν σε μια άχρωμη και σκληρή επιχείρηση, που θα χωράει όλο και λιγότερα παιδιά. Κάποιοι προσπαθούν επίμονα να μας πείσουν πως αυτό είναι κάτι φυσικό και λογικό. Περιμένουν από μας να «συνηθίσουμε» την καταστροφή. Όμως ξέρουμε, ότι αυτό δεν θα συμβεί!  Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Αλλά και γιατί ακόμη δεν θα παραιτηθούμε -ούτε εμείς ούτε εσύ- από το να είμαστε άνθρωποι, από το να θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο, απ