Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Δευτέρα, 8 Δεκεμβρίου 2014 Αλληλεγγύη στον Νίκο Ρωμανό. Δεν έχω καμιά σχέση, πολιτικά και ιδεολογικά, με τον Νίκο Ρωμανό. Θεωρώ την αναρχία σα μια ιδεολογία απελπισίας και αναχώρησης μπροστά στη δυσκολία της πραγματικής σύγκρουσης με το σύστημα. Οι πρακτικές της και οι απόψεις της δεν διαφέρουν στην ουσία από κάθε άλλη ρεφορμιστική πρακτική, δεν αμφισβητούν το σύστημα, δεν οδηγούν στην ανατροπή του. Προφανώς και δεν θεωρώ επαναστατική πράξη τη ληστεία τραπεζών, όπως δε θεωρώ επαναστατική πράξη το σπάσιμο ΑΤΜ, το κάψιμο αυτοκινήτων και κάδων, το πετροβόλημα με τους μπάτσους, την ανεξέλεγκτη ρίψη μολότοφ και τη διαλυτική τρεχάλα  (δεν αφορά μόνο την αναρχία αυτό)  μπροστά στη θέα τους που το μόνο που καταφέρνει είναι όχι την αντιμετώπισή τους αλλά τη σύλληψη δεκάδων και εκατοντάδων διαδηλωτών. Θεωρούσα και θεωρώ ότι η στάση, αν όχι όλης, αλλά του μεγαλύτερου μέρους της αναρχίας λειτουργεί διαλυτικά σε σχέση με το κίνημα. Αλλά και τα άλλα κομμάτια του χώρου, τα πιο πολιτικά

Οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ εκφράζουν την αμέριστη αλληλεγγύη τους στον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, ο οποίος από τις 10/11 πραγματοποιεί απεργία πείνας διεκδικώντας τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται προκειμένου να παρακολουθήσει τα μαθήματα στη σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που έχει περάσει. Πριν 6 χρόνια, τις ίδιες μέρες, ο συμμαθητής και φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος ξεψυχούσε στα χέρια του Νίκου Ρωμανού δολοφονημένος από το κράτος της καταστολής. Οι μέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία ήταν μέρες πρωτοφανούς εξέγερσης της νεολαίας με παγκόσμιο αντίκτυπο. Οι φωνές και η οργή των «Αθλίων» του 21ου αιώνα δόνησαν τις πρωτεύουσες όλου του κόσμου. Οι φωνές αυτές έρχονταν από το μέλλον… 6 χρόνια μετά, οι ίδιοι επικυρίαρχοι, η κυβέρνηση, ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,η διοίκηση των φυλακών, οι λοιποί θεσμικοί παρατρεχάμενοι, σε συνεργασία με την ίδια «ανεξάρτητη δικαιοσύνη», που βγάζει παράνομο κάθε απεργιακό αγώνα, αρνούνται να δώσουν εκπαιδευτική άδεια στο Νίκο Ρωμανό. Ακολουθώντας, έτ