Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Ισπανία: 220 εργάτες νίκησαν την Coca-Cola και επιστρέφουν στις δουλειές τους Περίπου 220 εργάτες μετά από 21 μήνες μάχης κατάφεραν να κερδίσουν την δίκη εναντίον της Coca-Cola στην Ισπανία και να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Θυμίζουμε πως το όχι πολύ μακρυνό Γενάρη του 2014 η θυγατρική της Coca Cola στην Ιβηρική χερσόνησο (που προμηθεύει την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ανδόρα) ανακοίνωσε ότι πάνω από 1.000 εργαζόμενοι θα απολύονταν στο εργοστάσιο εμφιάλωσης Φουενλαμπράδα, περίπου 20 χιλιόμετρα νότια της Μαδρίτης. Οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους αποδέχθηκαν αυτή την απόφαση, καθώς είτε έπαιρναν πρόωρη σύνταξη είτε προωθούνται σε άλλο τμήμα της εταιρίας. Από αυτούς, 220 εργάτες αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν άνισο αγώνα εναντίον της εταιρίας, με στόχο να παραμείνουν στις θέσεις τους. Από τότε και για 21 μήνες οι εν λόγω εργάτες είχαν οργανώσει μια κατασκήνωση διαμαρτυρίας έξω από το εργοστάσιο και στην είσοδό του. Τα δικαστήρια ακύρωσαν τις διατάξεις για τις "συ

Τα Προγράμματα “Κοινωφελούς” Εργασίας ξεκίνησαν το 2012 από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και φυσικά επικυρώνονται και ενισχύονται επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δεν είναι ο δρόμος προς την ανάπτυξη, όπως προσπαθούν να μας πείσουν. Δεν είναι σχέδιο σωτηρίας, δεν είναι προσπάθεια αντιμετώπισης της ανεργίας. Είναι η συνέχεια, το βάθεμα και το προχώρημα της επίθεσης στους εργαζομένους. Είναι το νέο μοντέλο εργασιακών σχέσεων. Η διαμόρφωση του εργαζόμενου σκλάβου. Αυτό που, χρόνια τώρα, επιτάσσει το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο: η διάλυση, η ταφόπλακα στα εργασιακά μας δικαιώματα, η ανακύκλωση της ανεργίας, οι μισθοί-χαρτζιλίκια, η ανασφάλιστη εργασία. Για να μην τα βγάζουμε πέρα, να σκύβουμε το κεφάλι, να είμαστε πιο διαθέσιμοι στις ορέξεις του κεφαλαίου για εκμετάλλευση, να γίνει συνείδησή μας η εξαθλίωση και η παντοδυναμία τους.  Όλοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μέλλον του κόσμου της δουλειάς είναι οι εικόνες που δείχνουν στις ειδήσεις, όπου άνεργοι ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή, εργαζόμεν

Στόχος της εκπαίδευσης είναι η διδασκαλία του συστήματος σε όλες τις πλευρές του. Με αφορμή τη συζήτηση για το μάθημα των θρησκευτικών . Το αυτονόητο δημοκρατικό δικαίωμα να απαλλάσσεται ο μαθητής με απλή αίτηση, απ’ τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, τελικά δεν είναι και τόσο αυτονόητο τον 21 ο αιώνα, μετά από 200 χρόνια απ’ τη γαλλική επανάσταση που έθεσε για πρώτη φορά το διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας. Με αφορμή αυτό το ζήτημα έχουν ξεδιπλωθεί απ’ τις πιο αντιδραστικές απόψεις, μέχρι τις λεγόμενες προοδευτικές που προβάλλουν «αναμόρφωση προγραμμάτων και περιεχομένου του μαθήματος, ενταγμένη σε μια συνολική αναδιάρθρωση των προγραμμάτων σπουδών». Η οποιαδήποτε όμως τοποθέτηση για τα μαθήματα, το περιεχόμενο σπουδών κλπ πρώτα απ’ όλα προϋποθέτει να προσδιορίσουμε: α) το ρόλο της εκπαίδευσης στη κοινωνία και β) την πολιτικοκοινωνική συγκυρία. Αντιγράφουμε απ’ τη μπροσούρα των ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ που κυκλοφόρησε το Μάη του 2008