Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Ονομαζόταν  Γιώργος Κηρύκου , καταγόταν από την Ικαρία, ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του, και το 1973 ήταν 18 χρονών.Είχε έλθει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Εραιστέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του. Η φωτογραφία που τον δείχνει ανεβασμένο στην πύλη του  Πολυτεχνείου , ανεμίζοντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα “ Κάτω η χούντα ” και “ Επανάσταση λαέ “, είναι πασίγνωστη. Τότε ήταν αρραβωνιασμένος με μια φοιτήτρια. Γιώργος Κηρύκου (1955-1993) _ Μετά τα γεγονότα, συνελήφθη από τα όργανα της χούντας, κρατήθηκε στο Χαϊδάρι και βασανίστηκε. Οι γονείς του είχαν χάσει τα ίχνη του, δεν ήξεραν εάν είναι ζωντανός ή όχι. Τελικά, κατάφερε να επικοινωνήσει με την αρραβωνιαστικιά του μέσω ενός φαντάρου, κι εκείνη έστειλε γράμμα στην Ικαρία για να πει στην οικογένεια ότι είναι ζωντανός. Αργότερα μπαρκάρισε στα καράβ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι οι εκτιμήσεις της ΟΜΛΕ για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του 1973. Αν και σχετικά μεγάλο νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί γιατί εκτός από τις σοβαρές εκτιμήσεις που περιέχει, για εκείνη τη περίοδο, περιέχει και αρκετές πληροφορίες για τις πολιτικές δυνάμεις της περιόδου και τις επιδιώξεις τους. Φυσικά και της αριστεράς.  ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΑΡΞΙΣΤΩΝ ΛΕΝΙΝΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ   ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1973   ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ»- ΦΛΕΒΑΡΗΣ 1974   Μετά το μεγαλειώδη λαϊκό ξεσηκωμό του Νοέμβρη και παρά την ένταση της φασιστικής καταπίεσης που έντρομοι επιβάλλουν οι νέοι στρατοκράτες, λακέδες της Ουάσινγκτον, η αγανάκτηση, η αποφασιστικότητα και το ψηλό επίπεδο των αγωνιστικών διαθέσεων κυριαρχούν μέσα στις λαϊκές μάζες. Τα αποτελέσματα, οι βαθύτερες συνέπειες και η αποφασιστική επίδραση αυτού του ξεσηκωμού μόνο μερικά έχουν ως τώρα εκφραστεί στις εξελίξεις και την πολιτική ζωή της χώρας. Οι εσωτερικοί τρανταγμοί στο στρατόπ

Συμπληρώνονται φέτος 40 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια εξέγερση που άφησε σημαντική παρακαταθήκη στο κίνημα του λαού και της νεολαίας. Πώς όμως φτάσαμε στη χούντα; Ποιοι παράγοντες, εσωτερικοί και διεθνείς, διαμόρφωσαν το πλαίσιο όπου εξελίχθηκαν μερικές από τις πιο σκοτεινές σελίδες της νεότερης ιστορίας; Τι ήταν το Πολυτεχνείο και τι διδάγματα προσφέρει στους σημερινούς αγώνες του λαού μας; Μια αναδρομή στα γεγονότα θα διαφωτίσει πλευρές που αποκρύπτονται, διαστρεβλώνονται και συκοφαντούνται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Η δικτατορία δεν έπεσε από τον ουρανό. Τα γεγονότα που οδήγησαν στο πραξικόπημα πάνε μερικά χρόνια πίσω, μετά την ήττα του ΔΣΕ το 1949 και την επικράτηση των Άγγλων και Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. Μια περίοδος ασφυκτικής αμερικανοκρατίας, διώξεων και άγριας καταστολής ξεκινά. Τα ξερονήσια γεμίζουν αγωνιστές, το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων εκδίδεται, απαραίτητο έγγραφο για να εργαστεί ή να σπουδάσει κανείς μέχρι το 1960. Ο Τρούμαν

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 δεν είναι μόνο ένας σταθμός στη μετεμφυλιακή ιστορία του τόπου μας. Είναι και ένα γεγονός που, όσο λίγα μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να τιμάται μ' ένα ζωντανό, μαζικό τρόπο από τη νεολαία και το λαό μας. Τόσα χρόνια τώρα, οι κυρίαρχες αστικές δυνάμεις και οι κυβερνήσεις τους είναι έκδηλο ότι επιδιώκουν αντιφασιστικό - αντιιμπεριαλιστικό Πολυτεχνείο να το περάσουν στη λήθη.  Και αν δεν το έχουν καταφέρει αυτό - επειδή το Πολυτεχνείο το αγκάλιασαν και το αγκαλιάζουν σφιχτά κάθε χρόνο, ως δική τους γιορτή, ο ελληνικός λαός και η νεολαία- σίγουρα δεν έχουν παραιτηθεί από το να το μετατρέψουν σε μια ανούσια και τυπική επέτειο. Αλλοιώνουν και διαστρεβλώνουν το περιεχόμενό του με την επίσημη ερμηνεία και περιγραφή που δίνουν γι' αυτό το ιστορικό γεγονός στη νεολαία, μέσα από τα σχολεία, με την παραμορφωτική εικόνα που μεταφέρουν μέσα από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης ή και με τη σιωπή γύρω απ' αυτό.   Θέλουν να ξεχασθεί ο Νοέμβρης του