Ακούγοντας μια τοποθέτηση για την πιο στυγερη δολοφονία που ανακοινώθηκε χθες,αυτή της μικρής Αννυ,θα πω αυτο που πραγματικά νοιώθω.ΦΡΙΚΗ. Μια κοινωνία που γεννά,αναπαράγει,επιτρέπει,πολλαπλασιάζει την αθλιότητα,ξαφνικά χύνει τόνους δακρύων για τη δολοφονία της Αννυ. Οσοι δουλεύουμε στην εκπαίδευση,ξέρουμε καλά πόσα περιστατικά παιδιών γνωρίζουμε που κακοποιούνται με κάθε τρόπο,απο πείνα,φτώχεια,βία,ασθένειες,έκθεση, και όσοι αποφασίζουμε να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω από το να ρωτήσουμε το μάθημα της ημέρας,πως θα βρούμε μπροστά μας τοίχο αδιαπέραστο.Η παρέμβαση μας περιορίζεται σε ό,τι μπορούμε μόνοι μας να κάνουμε,γιατί οι όποιες άλλες υπηρεσίες,που θα μπορούσαν να βοηθήσουν,απλά δεν υπάρχουν,δεν λειτουργούν ή στην καλύτερη περίπτωση κι αν ασχοληθούν,δεν έχουν τι να κάνουν με αυτά τα παιδιά.Γιατί απλά δεν υπάρχει καμιά κοινωνική δομή που να μπορεί να τα στηρίξει.Αποδεχόμαστε το γεγονός και όταν τα παιδιά φύγουν από εμάς,απλά πάμε παρακάτω...Πως αλλιώς άλλωστε θα μπορούσα
.jpg)
