Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ Άλλο ένα βήμα στην αξιολογική περικύκλωση του κλάδου βρίσκεται σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση, σε συνέχεια των ενεργειών της, του Ιουνίου που αφορούσαν στην επιλογή-αξιολόγηση των διευθυντών σχολικών μονάδων, καλεί τους εκπαιδευτικούς να επιλέξουν-αξιολογήσουν τους υποδιευθυντές των σχολικών μονάδων. Στόχος όλων αυτών είναι η διάλυση της συλλογικότητας στα σχολεία, η στήριξη των μηχανισμών διοίκησης της εκπαίδευσης και φυσικά η εμπέδωση από τον κλάδο του «κλίματος αξιολόγησης» σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ. Η μόνη απάντηση που μπορούν να δώσουν κι αυτή τη φορά οι εκπαιδευτικοί είναι η αποχή από τη διαδικασία επιλογής υποδιευθυντών . Οι υποδιευθυντές των σχολείων μπορεί να φαντάζει ως ο τελευταίος τροχός της άμαξας, ωστόσο αυτή είναι διοικητική και μεταφέρει προς υλοποίηση αντιδραστικούς νόμους. Όλοι οι νόμοι των κυβερνήσεων κινούνται στα πλαίσια των επιταγών των απανωτών μνημονίων και της αντιδραστικής εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Τα τελ

Προτάσεις Γαβρόγλου: Περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές Είναι γνωστό ότι ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων. Όχι γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί σε μια καπιταλιστική χώρα. Αναπτυγμένες ιμπεριαλιστικές χώρες με σοβαρή παραγωγική βάση και δυνατότητες σχετικά μακροπρόθεσμου σχεδιασμού έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τη ροή πιο «τακτοποιημένα» και χρονικά μοιρασμένα – που μπορεί να σημαίνει και ακόμα πιο ταξικά. Η ιμπεριαλιστική Γερμανία που εφαρμόζει σκληρό ταξικό διαχωρισμό από το δημοτικό ακόμα , έχει παράλληλα και τη δυνατότητα εκτός από το «μαστίγιο» να χρησιμοποιεί και το «καρότο»: Ο γιός του βιομηχανικού εργάτη που θα έχει κατευθυνθεί από μικρός στην επαγγελματική εκπαίδευση θα μπορεί… τουλάχιστον να διεκδικήσει ένα μεροκάματο στις γερμανικές βιομηχανίες ή επιχειρήσεις. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν υπαινισσόμαστε καθόλου ότι αυτή η πραγματικότητα εμπεριέχει οτιδήποτε τ

Ο αντικομμουνισμός είναι η ιδεολογική εμπροσθοφυλακή της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης και της πολιτικής της φασιστικοποίησης Λύσσαξαν τα τσιράκια του συστήματος για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Με ικανοποίηση για τη φάση ήττας του κομμουνιστικού κινήματος αλλά και με τρόμο για το ενδεχόμενο ανασύστασής του προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, χρησιμοποιώντας ως «θύματα» ναζιστές και δοσίλογους δολοφόνους, ανύπαρκτους παππούδες και ένα κάρο τραγικές αστειότητες. Δεν μας κάνει εντύπωση. Για τα αφεντικά του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού, οι κολασμένοι δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να διανοηθούν να διεκδικήσουν τον κόσμο. Όταν το διανοηθούν είναι «επικίνδυνοι» και «τυχοδιώκτες», όταν το υλοποιούν είναι «αντιδημοκρατικοί», «πραξικοπηματίες», «δολοφόνοι», «βάρβαροι»… Με το ίδιο τρόπο έχουν ανακαλύψει τη «βαρβαρότητα» των μαζών στη γαλλική επανάσταση, τη «βιαιότητα» των σφαγιασμένων Κομμουνάρων του Παρισιού, την «εγκληματικότητα» των Μπολσεβίκων, τη «δολοφονική μανί