"Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;;"
"Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;;" Πολλές συζητήσεις γίνονται από διάφορους χώρους της αριστεράς που κατακρίνουν τη λογική της ανάθεσης, σαν μια από της παθογένειες που περιορίζει την κινηματική προοπτική. Το πώς το εννοεί ,βέβαια ,ο καθένας, δεν κρίνεται στα γραφόμενα του μόνο, αλλά και στην πολιτική του πράξη. Οταν μιλάμε και λέμε από τη δική μας μεριά, να σταματήσει η λογική της ανάθεσης στον κλάδο και να πάρει ο λαός την κατάσταση στα χέρια του, εννοούμε να γίνει ο καθένας μας φορέας της απάντησης απέναντι στην επίθεση του συστήματος, φτιάχνοντας έναν άλλο συσχετισμό στο κίνημα. Με αυτή τη λογική, κάθε μας παρέμβαση ,κάθε μας σύνθημα, κάθε μας κίνηση μέσα στις μάζες, έχει αυτό ακριβώς σαν στόχο και προοπτική. Μέσα από αυτό θεωρούμε ότι χειραφετείται ο λαός, συγκροτεί την πάλη του και βάζει προοπτικές, ακόμα και μακρόπνοες. Από το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο, από το αίτημα του συναδέλφου, μέχρι τη συλλογική διεκδίκηση. Από την άρνηση της συνδιαλλαγής και συ