"Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;;"

"Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;;"

Πολλές συζητήσεις γίνονται από διάφορους  χώρους της αριστεράς που κατακρίνουν τη λογική της ανάθεσης, σαν μια από της παθογένειες που περιορίζει την κινηματική προοπτική. Το πώς το εννοεί ,βέβαια ,ο καθένας, δεν κρίνεται στα γραφόμενα του μόνο, αλλά και στην πολιτική του πράξη.

Οταν μιλάμε και λέμε από τη δική μας μεριά, να σταματήσει η λογική της ανάθεσης στον κλάδο και να πάρει ο λαός την κατάσταση στα χέρια του, εννοούμε  να γίνει ο καθένας μας φορέας της απάντησης απέναντι στην επίθεση του συστήματος, φτιάχνοντας έναν άλλο συσχετισμό στο κίνημα.

Με αυτή τη λογική, κάθε μας παρέμβαση ,κάθε μας σύνθημα, κάθε μας κίνηση μέσα στις μάζες, έχει αυτό ακριβώς σαν στόχο και προοπτική. Μέσα από αυτό θεωρούμε ότι χειραφετείται ο λαός, συγκροτεί την πάλη του και βάζει προοπτικές, ακόμα και μακρόπνοες. Από το πιο μικρό, μέχρι το πιο μεγάλο, από το αίτημα του συναδέλφου, μέχρι τη συλλογική διεκδίκηση. Από την άρνηση της συνδιαλλαγής και συνδιαχείρισης, μέχρι το πως καλούμε τον συνάδελφο σε μια διαδήλωση, σε μια παράσταση διαμαρτυρίας, σε μια σύσκεψη.

Για αυτό λοιπόν ,θα σταθούμε σήμερα να εκφράσουμε πως εννοούμε την παράσταση στον Προιστάμενο για ένα ζήτημα του κλάδου, για ένα θέμα του συναδέλφου. Παράσταση διαμαρτυρίας ή διεκδίκησης, σημαίνει πηγαίνουμε στη διοίκηση με μια υπολογίσιμη μάζα συναδέλφων που ανταποκρίνονται στο κάλεσμα ,που σε εκείνη κυρίως τη φάση τους αφορά άμεσα, αλλά και σε καθένα που η συγκρότηση του του επιτρέπει να αντιληφθεί, πως ακόμα κι αν δεν θίγεται ο ίδιος, η επίθεση αφορά ολόκληρο τον κλάδο αλλά και όσους επηρεάζονται έμμεσα.

Πρόσφατα λοιπόν βρεθήκαμε σε δύο περιπτώσεις παράστασης διαμαρτυρίας στη Διεύθυνση, που δυστυχώς ,ενώ είχαν αποφασιστεί  για να απαντήσουν σε σοβαρότατα κομμάτια της επίθεσης στον κλάδο,(πολυπληθή τμήματα, άρνηση χωρισμού τμημάτων που στο my school καταγράφονταν αλλιώς και ζητούνταν παράτυπα παρουσιολόγια για να μην χωριστούν όπως θα έπρεπε να γίνει σύμφωνα με τον αριθμό εγγεγραμμένων μαθητών(με 6 μάλιστα μαθητές με διαγνώσεις μαθησιακών δυσκολιών) ,καθώς επίσης και στο δίκαιο αίτημα συναδέλφων αναπληρωτών για μοριοδότηση τους εξαιτίας δυσμενών συνθηκών στα Βίλλια και Ερυθρές μετά τις πρόσφατες καταστροφές και την απαγόρευση κυκλοφορίας ,καθώς και την μοριοδότηση των παιδιών της Μάνδρας στις Πανελλαδικές, όχι μόνο δεν περιελάμβαναν τους εμπλεκόμενους ,αλλά ακυρώθηκαν, λόγω υποχρεώσεων του Διευθυντή. Την πρώτη φορά το ραντεβού "είχε ξεχαστεί"!!και την δεύτερη ακυρώθηκε λόγω ....παρεξήγησης!!! Εμείς ,θεωρώντας σαν Αγων.Κινήσεις ότι πρέπει να ειδοποιηθούν οι συνάδελφοι, αυτό και πράξαμε, με τηλεφωνήματα τόσο στα σχολεία, εξηγώντας πως είναι απαραίτητη η παρουσία τους  για τη δυναμική στήριξη των αιτημάτων μας ,κάποιους γονείς παιδιών στη Μάνδρα, όσο και προσωπικά στους συναδέλφους, που κατέθεσαν το αίτημα για να παραβρεθούν. Αποδέχτηκαν την πρόσκληση και κάλεσαν και τους υπόλοιπους αναπληρωτές .Η απογοήτευση τους ήταν προφανής ,όταν ακυρώθηκε η παράσταση στη Διεύθυνση.

Αντ'αυτού,ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ αποδέχτηκε ένα νέο  ραντεβού με την προοπτική να πάει μόνος του, ή με όποιον άλλο μπορούσε, που το λάβαμε κατόπιν εορτής. Πώς αντιλαμβανόμαστε τη συνδικαλιστική παρέμβαση, αγαπητοί συνάδελφοι; Είναι προσωπικές συναντήσεις των ...."θεσμών" με τη διοίκηση; Είναι ζήτημα του καλού συνδικαλιστή που το αναλαμβάνει χτυπώντας το συνάδελφο στην πλάτη, "να μείνει ήσυχος, γιατί εμείς θα του το λύσουμε";; Τι θέλουμε στα αλήθεια να κάνουμε; Με ποιο τρόπο νομίζουμε ότι θα είμαστε αποτελεσματικοί; Και ποιο τελικά θέλουμε να είναι το αποτέλεσμα ;Η προσωπική καταξίωση; Η προοπτική να ενταχθούν όλο και περισσότεροι συνάδελφοι στην κοινή υπόθεση; Είναι ζητήματα περιπτωσιολογίας ,ατομικών ζητημάτων, η προβλήματα που διέπονται από μια κεντρική λογική επίθεσης  στα δικαιώματα όλων μας;

Για μας είναι σαφές πως άλλη είναι η αναγκαιότητα της εποχής, άλλη του κινήματος, άλλη των ανθρώπων που στενάζουν μέσα στο άπειρο των προβλημάτων ,της ακύρωσης προσδοκιών για εύκολες λύσεις ,τον αποπροσανατολισμό και την εμπέδωση της ήττας.

Το σωματείο δεν είναι εκεί για να διαχειρίζεται την αδικία, όσο κι αν είναι η επικρατούσα λογική! Είναι εκεί για να συγκροτεί αγώνες, αντιστάσεις και να ανοίγει προοπτική .Για να πηγαίνει εκεί που βρίσκεται ο συνάδελφος, να προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον φέρει στο σωματείο, στη συνέλευση, στη διεκδίκηση. Αν η παρέμβαση μας δεν διέπεται από μια τέτοια λογική, ας μην τα βάζουμε με τους συναδέλφους που γυρίζουν την πλάτη !Μήπως να αναρωτηθούμε τι δεν πάει καλά;;

Η πιο λαϊκά , "Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;;"

ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΣΥΝΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΕΣ ΛΟΓΙΚΕΣ:

ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ !

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΚΡΟΤΗΣΗ ΑΓΩΝΩΝ !

 Α'ΕΛΜΕ ΔΥΤ.ΑΤΤΙΚΗΣ