Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

οι νεκροί δεν μιλούν… (σχόλιο για μια διεθνή συνάντηση) Διάβαζα για τη Διεθνή Συνάντηση στο Λένινγκραντ και σκεφτόμουν τι θα έλεγαν ο Λένιν, ο Στάλιν, οι χιλιάδες μπολσεβίκοι όταν έβλεπαν να τους τιμούν (!!;;) ο  Πούτιν , ο  Ζουγκάνωφ , το  ΚΚ Κίνας  και δεκάδες άλλα κόμματα που έχουν τόση σχέση με το “Κ” όσο και ο Σύριζα με την αριστερά. Έτσι νοηματοδοτείται η “πορεία αποκατάστασης του επαναστατικού του χαρακτήρα”. Από τη βράβευση της Αλέκας στον Γκορμπατσόφ για το “Ηράκλειο έργο του -της προώθησης του σοσιαλισμού(!!!!)”, στη συνύπαρξη με φονιάδες των λαών και εκμεταλλευτές των εργατών. Πράγματι κόμμα ...παντός καιρού. Α.Φ.

Ο αντικομμουνισμός είναι η ιδεολογική εμπροσθοφυλακή της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης και της πολιτικής της φασιστικοποίησης Λύσσαξαν τα τσιράκια του συστήματος για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Με ικανοποίηση για τη φάση ήττας του κομμουνιστικού κινήματος αλλά και με τρόμο για το ενδεχόμενο ανασύστασής του προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, χρησιμοποιώντας ως «θύματα» ναζιστές και δοσίλογους δολοφόνους, ανύπαρκτους παππούδες και ένα κάρο τραγικές αστειότητες. Δεν μας κάνει εντύπωση. Για τα αφεντικά του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού, οι κολασμένοι δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να διανοηθούν να διεκδικήσουν τον κόσμο. Όταν το διανοηθούν είναι «επικίνδυνοι» και «τυχοδιώκτες», όταν το υλοποιούν είναι «αντιδημοκρατικοί», «πραξικοπηματίες», «δολοφόνοι», «βάρβαροι»… Με το ίδιο τρόπο έχουν ανακαλύψει τη «βαρβαρότητα» των μαζών στη γαλλική επανάσταση, τη «βιαιότητα» των σφαγιασμένων Κομμουνάρων του Παρισιού, την «εγκληματικότητα» των Μπολσεβίκων, τη «δολοφονική μανί...