Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου 2012 T ην αλυσίδα ή την αξιοπρέπεια; Έρχεται, κάποτε, η ώρα που πρέπει να αποφασίσεις… …αν θα συνεχίσεις να ζεις σα ζεμένος σκλάβος στο ζυγό αδίστακτων αφεντάδων. Αν θα εξακολουθήσεις να ανέχεσαι να ληστεύει το μόχθο σου έτσι ξεδιάντροπα μια άπληστη κλίκα εκμεταλλευτών. Αν θα αποδεχτείς να βυθιστείς στην κινούμενη άμμο της ανεργίας και της απόλυτης ένδειας. Αν αντί για μισθό ή σύνταξη, θα λαμβάνεις, πλέον, ένα υποτυπώδες επίδομα μιας, αμφίβολης, συντήρησης. Αν αντί για παιδεία και υγεία, θα σου παρέχονται τρισάθλια σχολεία-τρώγλες και ελεεινά ράντζα ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Αν αντί για πολιτισμό θα σου χορηγούν σκευάσματα σάπιας υποκουλτούρας. Αν θα δεχτείς, αντί για άνθρωπος με σύγχρονες ανάγκες και επιθυμίες να μετατραπείς σε μια φτηνή αναλώσιμη ύλη στα γκέτο των ντόπιων και ξένων δουλεμπόρων. Αν εσύ, τα παιδιά σου και τα παιδιά του διπλανού σου, θα ζήσουν σ’ έναν εφιαλτικό κόσμο δίχως μέλλον και προοπτική, εξαθλιωμένοι δούλοι σε ένα μεταλλα

ΟΛΟΙ στην απεργία και στους δρόμους 6 και 7 Νοέμβρη! Κάτω τα χέρια από τις ζωές του εργαζόμενου λαού και της εργατικής τάξης! Κάθε πακέτο μέτρων είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Αποθρασυμένος ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο στοχεύουν στην πλήρη συντριβή των όρων ζωής και συγκρότησης των εργαζομένων. Την ίδια ώρα, ετοιμάζεται το ξεπούλημα κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής της χώρας. Η τρικομματική κυβέρνηση βάζει το λαό στα κάτεργα για να «βγει η χώρα από την κρίση», λένε. Όμως το ανέκδοτο αυτό είναι τραγικό. Το έργο το ξαναβλέπουμε ίδιο και απαράλλαχτο κάθε λίγους μήνες. Με το που περνάει ένα πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, το κεφάλαιο (με την εκάστοτε κυβέρνησή του) προετοιμάζει το επόμενο, ακόμα πιο ταξικό, ακόμα πιο βάρβαρο. Η κατάσταση αυτή δείχνει ότι η έκταση της μάχης που πρέπει να δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι είναι μεγάλη. Ότι αυτή τη μάχη δεν μπορούν και δε θέλουν να τη δώσουν οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι οποίες με το ζόρι και τελευταία στιγμή κήρυξαν τη 48ωρ