Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Για το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ της 25/10 1.         Η απόφαση του ΓΣ της 25/10 για 24ωρη απεργία στις 9/11 ήταν μια απόφαση εντελώς και φανερά κάτω από τις απαιτήσεις αλλά και τις δυνατότητες απάντησης των νέων μέτρων από τη μεριά του συνδικαλιστικού κινήματος στο δημόσιο τομέα. Ηταν με λίγα λόγια μια χοντρή κοροϊδία. Το γεγονός αυτό είναι τόσο εξώφθαλμο που το ίδιο το ΓΣ της ΑΔΕΔΥ υποχρεώθηκε (και κάτω από το θόρυβο που ξεσηκώθηκε) να επανατοποθετηθεί αποφασίζοντας 48ωρη απεργία 6 και 7 Νοέμβρη. 2.         Η ψήφιση της πρώτης απόφασης (για 24ωρη) από ΠΑΣΚΕ – ΠΑΜΕ εκθέτει ανεπανόρθωτα το ΠΑΜΕ, το οποίο διέπραξε γκάφα (;) ολκής, συμπαρατασσόμενο με την ΠΑΣΚΕ στο να τεθεί ο πήχης των κινητοποιήσεων στο χαμηλότερο δυνατό ύψος. 3.         Με την έννοια αυτή, θεωρούμε ότι σωστά έκαναν οι τέσσερις αντιπρόσωποι των Παρεμβάσεων και ψήφισαν μια πιο αγωνιστική πρόταση, που έκανε μέσα στη σύγχυσή της, η καραβοτσακισμένη ΔΑΚΕ: Απεργία για όσες μέρες συζητιούνται τα μέτρα στη Βουλή. Είναι προφανές ότ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΠΥΣΔ(Π)Ε-ΚΥΣΔ(Π)Ε ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ -ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ -ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΑ : τις Γενικές Συνελεύσεις, τις ΕΛΜΕ, τους Διδασκαλικούς Συλλόγους   Συναδέλφισσα/ε             Τις μέρες αυτές τίποτε άλλο δεν κυριαρχεί στη σκέψη μας, χώρος για άλλο τίποτα δεν υπάρχει στην καθημερινότητά μας, παρά πίεση, άγχος, ανασφάλεια αβεβαιότητα, καθώς όλα είναι στον αέρα! Εισόδημα, ασφάλιση, περίθαλψη εργασία, μονιμότητα, σταθερότητα, η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, το παρόν και το μέλλον, το δικό μας, των παιδιών μας, των μαθητών μας. Μαζί με αγανάκτηση, οργή αλλά και ασφυξία, απογοήτευση από το γεγονός ότι αυτά δεν βρίσκουν διέξοδο να εκφραστούν, για να επικρατεί μέσα μας ένα αίσθημα ανημπόριας. Υπάρχει ελπίδα; Και που θα τη βρούμε ; Μπροστά στις εκλογές για τα ΠΥΣΔ(Π)Ε-ΚΥΣΔ(Π)Ε η πραγματικότητα μας θέτει ξανά  διλήμματα –ερωτήματα. Με τη συλλογική στάση ή την ατομική εξυπηρέτηση ; Με τη μαχητική διεκ

ΟΛΟΙ στην απεργία και στους δρόμους 6 και 7 Νοέμβρη! Κάτω τα χέρια από τις ζωές του εργαζόμενου λαού και της εργατικής τάξης! Κάθε πακέτο μέτρων είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Αποθρασυμένος ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο στοχεύουν στην πλήρη συντριβή των όρων ζωής και συγκρότησης των εργαζομένων. Την ίδια ώρα, ετοιμάζεται το ξεπούλημα κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής της χώρας. Η τρικομματική κυβέρνηση βάζει το λαό στα κάτεργα για να «βγει η χώρα από την κρίση», λένε. Όμως το ανέκδοτο αυτό είναι τραγικό. Το έργο το ξαναβλέπουμε ίδιο και απαράλλαχτο κάθε λίγους μήνες. Με το που περνάει ένα πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, το κεφάλαιο (με την εκάστοτε κυβέρνησή του) προετοιμάζει το επόμενο, ακόμα πιο ταξικό, ακόμα πιο βάρβαρο. Η κατάσταση αυτή δείχνει ότι η έκταση της μάχης που πρέπει να δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι είναι μεγάλη. Ότι αυτή τη μάχη δεν μπορούν και δε θέλουν να τη δώσουν οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι οποίες με το ζόρι και τελευταία στιγμή κήρυξαν τη 48ωρ