Θέατρο:Οι γειτονιές του κόσμου
Γιατί να σας πω κάτι; Εγώ ήθελα σήμερα να μιλήσω για την παράσταση που ειδα χτες βράδυ. Μου υπενθύμισε σοβαρά και υπεύθυνα γιατί αγαπάω το θέατρο, τι έφτιαξε τους ποιητές μας μεγάλους και παντοτινους, γιατί κάποιους ανθρώπους τους εκτιμω βαθια, γιατί λάμπουν στα σκοτάδια των καιρων, γιατί τα βάζουν με τα τέρατα (ιερά και μη) και κερδιζουν. Κερδίζουν πάντα η ειλικρίνεια στη σκηνή και η αγάπη για τη ζωή. Ήθελα να σας πω να πάτε να δείτε τις "γειτονιές του κόσμου". Να τις δείτε, στο θέατρο Βαφείο, Τετάρτη. Ήθελα να πω και για την απόφαση του ΚΑΣ να αποσπαστούν τα αρχαία από τη Βενιζέλου και τους μακεδονομάχους μας και τους μαρμαράδες της Μελίνας που κιχ δεν είπαν. Αλλά δε μπορω. Γιατί χτες μαζί με τη μέρα ξημέρωσε κι η αδικία. Ξημερώνει συχνά έτσι τελευταία. Και αυτό σε πνίγει. Η αδικία σε πνίγει. Και δε σταματά με σιωπή. Δε σταματά μιση ή λίγη από αυτήν. Πνίγει η σιωπή, το "ναι μεν αλλά", ο φόβος. Η αδικία δεν κερδίζεται συμβολικά, θεσμικά, νομικά. Δεν κερδίζε...