Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

Εκπαίδευση: Ο δρόμος της επίθεσης στρώνεται με μπόλικη «αυτοδιαχείριση». της Βαγγελιώς Δερμιτζάκη, μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Η νέα συγκυβέρνηση παζαρεύει τις ζωές μας, εισέρχεται με φόρα στον «ρεαλισμό», δίνει διαπιστευτήρια στα μεγάλα αφεντικά της Ευρώπης και η «ελπίδα» πέφτει στα κεφάλια μας. Η ταχύτητα προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ (για τους ΑΝΕΛ δεν τέθηκε ποτέ λόγος) είναι ιλιγγιώδης. Πριν ακόμη υπογραφεί το νέο μνημόνιο, ανακοινώνονται νέες δεσμεύσεις υποτέλειας στα ξένα αφεντικά. Τα δύσκολα για τον λαό είναι μπροστά. Πέρα κι έξω από την αλήθεια των γεγονότων, μεγάλα τμήματα της «αριστερά μας» βλέπουν τα οράματά τους να γίνονται πραγματικότητα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ! Μόλις ο Κουράκης έθεσε το θέμα της εκλογής των διευθυντών από τους συλλόγους διδασκόντων των σχολείων, ήχησαν ταρατατζούμ για τη νέα δυαδικής εξουσίας! Ο ΣΥΡΙΖΑ, φυσικά, ψάχνει εναγωνίως θα βρει τρόπους να ελέγξει το μηχανισμό διοίκησης των σχολείων που κατέχουν εδώ και χρόνια

Το εθνικό και ταξικό περιεχόμενο της επανάστασης του 1821 Η πραγματική ιστορία της ελληνικής επανάστασης του 1821 απέχει αρκετά από την επίσημη εκδοχή της, έτσι τουλάχιστον όπως διαμορφώθηκε με την πλήρη επικράτηση της ελληνικής αστικής τάξης, την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και τη διευθέτηση του ζητήματος του “ξένου προστάτη” για το νεότευκτο κράτος. Από τη μια υπάρχουν τα σχολικά βιβλία και οι τόμοι των επίσημων εκφραστών της αστικής αντίληψης για το ζήτημα, που παρουσιάζουν (πλήρως διαστρεβλωμένο) τον εθνικό χαρακτήρα του “εικοσιένα” αποσιωπώντας ή υποτιμώντας το κοινωνικό και ταξικό του περιεχόμενο. Ακόμα και για πασίγνωστα γεγονότα, όπως η εμφύλια σύγκρουση σχεδόν αμέσως μετά το ξέσπασμα της επανάστασης, η επίσημη εκδοχή καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να περιορίσει τη σημασία τους και να τα παρουσιάσει ως μια θλιβερή παρένθεση στη “μεγαλειώδη” πορεία της “εθνικής παλιγγενεσίας”. Από την άλλη, υπάρχει μια πλούσια ιστοριογραφία απομνημονευμάτων λαϊκών αγωνιστών (Κολ

0 Αποφασισμένοι να τραβήξουν στα άκρα τη σύγκρουσή τους με τις πολιτικές λιτότητας της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Βούτσιτς είναι οι απεργοί εκπαιδευτικοί στη Σερβία, η πρώτη ομάδα εργαζομένων στον δημόσιο τομέα της βαλκανικής χώρας που έρχεται αντιμέτωπη με το πρόγραμμα περικοπών που εισηγήθηκε το ΔΝΤ. Είμαστε εξαρτημένοι απο το ΔΝΤ, λέει ο υπουργός Παιδείας Οι απεργοί θα κλιμακώσουν τον αγώνα τους αν η κυβέρνηση επιμείνει στην απόφασή της να μειώσει τους μισθούς ή να μην καταβάλει τους μισθούς των απεργών για τον μήνα Φεβρουάριο, δήλωσε ο πρόεδρος της Ένωσης Συνδικάτων Εκπαιδευτικών Ντράγκαν Ματίγιεβιτς. "Θα προχωρήσουμε σε 24ωρη απεργία τη Δευτέρα αν οι μισθοί του Φεβρουαρίου που πρέπει να καταβληθούν σήμερα είναι μειωμένοι λόγω συμμετοχής στην απεργία" ανήγγειλε ο Ματίγιεβιτς μετά τη "γνωστοποίηση" του υπουργού Παιδείας Σρτζαν Βέρμπιτς ότι "η μείωση των μισθών λόγω συμμετοχής στην απεργία προβλέπεται από τον νόμο". Συνέχι

Τα κοράκια των ΜΜΕ τρέξανε σήμερα στο σχολείο μου,να εκμεταλλευτούν κάθε σταγόνα του αίματος που έφυγε από τις φλέβες του Βαγγέλη!Να μιλήσουν με τα παιδιά μας με αφορμή το πρόγραμμα διαμεσολάβησης που γίνεται εδώ και χρόνια στο σχολείο μας,να στήσουν γεγονότα μέσα από στημένες ερωτήσεις σε ανυποψίαστους έφηβους,που αυθόρμητα θα απαντούσαν για το bulling(είναι πολύ της μόδας ο ορισμός,ξενόφερτος όπως και η ουσία του,κι εμείς τον κατάπιαμε κι αυτόν αμάσητο). Εδώ και τρια χρόνια το υπουργείο στήνει ημέρες κατά της βίας,από" βαθύ ενδιαφέρον "για τα παιδιά που πλήττονται. Ουτε σε αυτές τις μέρες,ούτε στα τόσα ρεπορτάζ που έγιναν στο σχολείο μας,ούτε στις βραβεύσεις που έγιναν ( απο προέδρους Δημοκρατίας και Αρχιεπισκόπους)δεν θα μιλήσει κανείς για την αθλιότητα στην οποία ωθεί το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα τα ανθρώπινα όντα.Δεν θα θίξει ούτε στιγμή την αθλιότητα που βύθισε τη ζωή των παιδιών.Τη βία της ανεργίας,της φτώχειας,της περιθωριοποίησης,του αποκλεισμού,της

Κάτι διαφορετικό έτρεχε στο σχολείο σήμερα.Στην είσοδο του ξαφνικά φυτεύτηκαν λουλούδια,Σημαίες τοποθετήθηκαν σε περίοπτη θέση της Ευρωπαικής Ενωσης και των συμμετεχόντων χωρών.Το σχολείο βρίσκονταν σε πρόγραμμα Comenius και οι επίσημοι προσκεκλημένοι είχαν φτάσει!Ολες τις προηγούμενες μέρες εξωραΐζαμε τη μιζέρια μας με οργασμό εργασιών ανάπλασης. Το όνομα του προγράμματος"Οι δυνατότητες απασχόλησης στην ΕΕ".Λέξη-λέξη ο τίτλος διαλεγμένος για να δώσει το νόημα του προγράμματος.Δυνατότητες απασχόλησης-όχι εργασίας- στην ΕΕ.Στην Ελλάδα του 2015,των μνημονίων,της εξάρτησης,της εκμετάλλευσης,των δυο εκατομμυρίων ανέργων,των υπόλοιπων ενοικιαζόμενων,υποαπασχολούμενων,ελαστικών σχέσεων εργασίας,απλήρωτης ,ανασφάλιστης,επωφελούμενων και ετεροαπασχολούμενων.6.700.000 κάτω από το όριο της φτώχειας με πρόσφατα επίσημα στοιχεία.Σε μια γειτονιά με τεράστιο αριθμό μαθητών που ζουν σε άθλιες συνθήκες,με πείνα,χωρίς ρεύμα,σε παραπήγματα της Δυτ.Αττικής. Οταν αποφασίζονταν η συμμετοχή

ΟΛΟΙ στη  Γενική  Συνέλευση Οι εκπαιδευτικοί μαζί με το λαό και τη νεολαία ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΔΕΣΜΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ - ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ! Συναδέλφισσες και συνάδελφοι Η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ κάθε μέρα δίνει εξετάσεις στο σύστημα εκμετάλλευσης του λαού και εξάρτησης της χώρας. Κάτω από το κλίμα ασφυκτικής πίεσης για απόλυτη προσαρμογή στις απαιτήσεις ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ εμφανίζεται όλο και πιο έτοιμη να γεφυρώσει τη φάση αντιδραστικής επίθεσης ενάντια στο λαό που διαδραματίζεται όλα αυτά τα χρόνια, με την επερχόμενη συνέχιση της επίθεσης. Βαφτίζει τα νέα μνημόνια γεφυρο…προγράμματα και δανειακές συμβάσεις, την τρόικα… «θεσμούς», τη διατήρηση των διοδίων «κοινωνικά τιμολόγια», τα μέτρα για την αύξηση των ορίων ηλικίας «κίνητρα για παραμονή στην εργασία». Στην εκπαίδευση μία από τα ίδια: με την πινελιά «δημιουργικής ασάφειας» μένουν ανοιχτά διάφορα ενδεχόμενα για τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις

8 Μάρτη: Η αναγκαιότητα του γυναικείου κινήματος σήμερα Ο ξεσηκωμός των εργατριών στην υφαντουργία της Νέας Υόρκης στις 8 Μάρτη 1857, που βγήκαν δυναμικά στους δρόμους να διεκδικήσουν μείωση των ωρών εργασίας, καλύτερο μεροκάματο και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής, στάθηκε ορόσημο για τους αγώνες των γυναικών όλου του κόσμου. Το 1910 στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σοσιαλιστριών στην  Κοπεγχάγη, με πρόταση της επαναστάτριας Κλάρας Τσέτκιν καθιερώθηκε η 8 Μάρτη ως «διεθνής ημέρα των εργαζόμενων γυναικών». Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν μεσολαβήσει. Το γυναικείο κίνημα πέρασε από χίλια κύματα, όπως τα εργατικά και λαϊκά κινήματα. Στις μέρες μας ιχνεύονται τα βήματά του. Στο διάστημα των 150 χρόνων έχουν αλλάξει πολλά σε χώρες στις οποίες αναπτύχθηκαν, με διαφορετικά χαρακτηριστικά, τα γυναικεία κινήματα. Τόσο σ’ αυτές όσο και σε άλλες όπου ο σκοταδισμός βασιλεύει, ένα πράγμα παραμένει αναλλοίωτο. Οι γυναίκες παραμένουν πάντοτε καταπιεσμένες. «Το μισό τ’ ουρανού», όπως χαρακτήριζ