Μια προσπάθεια για επιτροπή αγώνα καθηγητών Δυτικής Αττικής

8 Μάρτη: Η μέρα της γυναίκας είναι μέρα αγώνα Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών χαιρετίζουν την 8 η Μάρτη ως μέρα μνήμης της μεγαλειώδους απεργίας χιλιάδων εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ το 1857, αλλά και ως μέρα πάλης και αγώνα διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους στο σήμερα. Όσο και αν το καπιταλιστικό σύστημα επιδιώκει να δώσει στη μέρα αυτή χαρακτήρα ευτελούς γιορτής, η ιστορική μνήμη αναδεικνύει την ταξική φύση του γυναικείου ζητήματος. Και τίθεται επιτακτικό το καθήκον στις σημερινές γυναίκες να ξαναπιάσουν το νήμα του αγώνα και να συγκροτήσουν το γυναικείο κίνημα σαν αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου εργατικού- λαϊκού κινήματος. Είναι πάμπολλα τα ιστορικά παραδείγματα που οι γυναίκες του λαού πρωτοστάτησαν στους απελευθερωτικούς, αντιπολεμικούς, αντιφασιστικούς,   αντιϊμπεριαλιστικούς και κοινωνικούς   αγώνες,   (η γυναίκα του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ, η γυναίκα στην Παλαιστίνη, οι μετανάστριες, η γυναίκα πρόσφυγας, οι γυναίκες απεργοί, οι συναδέλφισσες της διαθεσιμότητας

Δεν περιμένουμε καμια ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ να μας βγάλει στο δρόμο!! Αγωνιζόμαστε χρόνια στους δρόμους.Διπλα στους άνδρες! Δίπλα σε όλους της γης τους κολασμένους .Δίπλα στη αγωνία της Παλαιστίνιας,της Σύριας,της Ινδής,της Αφρικανής,της Τουρκάλας,της Αλβανής,της Ελληνίδας. Ζούμε χρόνια τώρα την αγωνία όλων μας να τα βγάλουμε πέρα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει ,να είμαστε εκεί για όσους αγαπάμε,να τιμάμε κάθε μέρα της ζωής μας και να μας επιβραβεύουμε γιατί πετυχαίνουμε το ακατόρθωτο:να στεκόμαστε όρθιες,να αισιοδοξούμε πως θα παλέψουμε τα παιδιά μας να ζησουνε στον καλύτερο κόσμο που διεκδικούμε,που δεν αφήνομε τη ζωή να μας πάει αλλά την πάμε εμείς,κόντρα στο ρεύμα της ψευδοεικόνας και της εκπόρνευσης. Να καμαρώνουμε όχι για το πόσα θα κληρονομήσουμε στα παιδιά μας ,αλλά πόσα τους δίνουμε και παίρνουμε την κάθε μέρα μαζί τους .Γυναίκες του μόχθου,του αγώνα,της αφοσίωσης,ερωμένες,σύζυγοι,μητέρες,τροφοί,φροντίδα και χάδι,χαμόγελο και δάκρυ για όσα φθάνουν στο τραπέζι κι όσα δεν κρύβου