Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής (ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ & ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ)

Ενότητα  Αντίστασης  Ανατροπής        (ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ    &        ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ)

Με καταιγιστικούς ρυθμούς συνεχίζεται η επιβολή της σύγχρονης βαρβαρότητας, η φτώχεια, η καταπίεση και το ξεπούλημα της χώρας. Το ιμπεριαλιστικό – καπιταλιστικό σύστημα γυρνά τη ζωή των εργαζομένων αιώνες πίσω. Επιζεί πάνω στα ερείπια ολόκληρων χωρών, αλλά και λαϊκών κατακτήσεων. Συνεχώς νέα αντεργατικά μέτρα προωθούνται. Για να διαμορφώσουν εργαζόμενους και άνεργους που θα πεινάνε, που δε θα έχουν κανένα δικαίωμα στη δουλειά, στο εισόδημα, στην υγεία και στην παιδεία. Για να διαμορφώσουν μια χώρα ξεπουλημένη χωρίς παραγωγική βάση, αιχμάλωτη των μεγάλων αρπακτικών που θα την ξεζουμίζουν.

Οι αποικιοκρατικού χαρακτήρα Δανειακές Συμβάσεις και τα υποδουλωτικά Μνημόνια  αποδεικνύουν στην πράξη ότι δεν χωράνε γιατροσόφια οποιουδήποτε τύπου (επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευση, ευρωομόλογα, κλπ) για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Για να περάσουν όλα αυτά, απ' όλα έχει ο μπαξές:

·                     Έχει μια κυβέρνηση πολύχρωμων ανδρείκελων του ξένου και ντόπιου κεφάλαιου, πρόθυμη να πανηγυρίσει όταν τα αφεντικά της, της αναγνωρίσουν τις «προσπάθειες που κάνει» για να προωθήσει το φρικτό της έργο.

·                     Έχει όλους τους κρατικούς μηχανισμούς ταξικής καταπίεσης και επιβολής να ξεσαλώνουν ενάντια στον εχθρό - λαό: Δικαστήρια, ποικίλες δολοφονικές δυνάμεις κρατικής καταστολής, διοικητικός μηχανισμός. Και από κοντά τις συστημικές παρακρατικές φασιστικές συμμορίες (με πρώτη τη Χρυσή Αυγή) για να «ακονίσουν τις ξιφολόγχες» ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό, καλυπτόμενες πίσω από τις πλάτες του κράτους και της αστυνομίας.

Εκπαίδευση: Στο στόχαστρο η δημόσια δωρεάν παιδεία και τα δικαιώματα εκπαιδευτικών

Και σε μας τους εκπαιδευτικούς, γίνονται συνεχώς περικοπές μισθών, (και μέσα από την κατάργηση των υπολειμμάτων του 13^ου και 14^ου μισθού), μειώσεις των κύριων και επικουρικών συντάξεων και του εφάπαξ, περικοπές των δαπανών για την υγεία. «Άταφος νεκρός» το δημόσιο σύστημα ασφάλισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ στο όνομα της μεταρρύθμισης του συστήματος υγείας καταργεί το δικαίωμα της δωρεάν περίθαλψης.

Η προοπτική των απολύσεων διαμορφώνει ασφυκτική πίεση στον κλάδο. Ταυτόχρονα, οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πλέον όμηροι της διοίκησης και του αυταρχικού αστικού κράτους, αφού επικρέμεται πάνω από το κεφάλι τους η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης - αργίας, σε περίπτωση «πειθαρχικής ποινής».

Οι νέοι εκπαιδευτικοί  με τα 600 ευρώ μισθό και την παραμονή για χρόνια μακριά από την κατοικία τους, οδηγούνται σε εργασιακή και κοινωνική εξαθλίωση.

Οι δραματικές περικοπές στις λειτουργικές δαπάνες των σχολείων και οι νέες  σαρωτικές συγχωνεύσεις σχολείων οδηγούν σε υπολειτουργία και διάλυση τη δημόσια δωρεάν παιδεία.

Και έρχεται και η αξιολόγηση που αποτελεί φίλτρο για να επιλεχθούν αυτοί που θα απολυθούν και φίλτρο μισθολογικής καθήλωσης. Και το σύστημα με τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων-τμημάτων και με την επερχόμενη αύξηση ωραρίου γνωρίζει καλά πώς θα εμφανίσει «υπεραριθμίες». Για τους εκπαιδευτικούς είναι ζωτικό να μην πάμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την μάχη ο καθένας μόνος του και με τις ατομικές του «δεξιότητες ή προσόντα», αλλά να γίνουμε όλοι μια γροθιά! Γιατί η κυβέρνηση εφαρμόζοντας το σχέδιο Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, κεφαλαίου για την εκπαίδευση κονιορτοποιεί δικαιώματα και κατακτήσεις, οδηγώντας τους εκπαιδευτικούς στον εργασιακό μεσαίωνα και τη δημόσια εκπαίδευση στην πλήρη κατεδάφιση.

Η «σκουριά» της συνδικαλιστικής ηγεσίας

Ο κρατικός, γραφειοκρατικός, κυβερνητικός συνδικαλισμός βρίσκεται στον αντίποδα της ταξικής πάλης, αποτελεί το μακρύ χέρι και τον δούρειο ίππο της συγκυβέρνησης. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συνδικαλιστικής, κυβερνητικής και κρατικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ των αποσπασματικών απεργιών, χωρίς κλιμάκωση και προοπτική σύγκρουσης.

Η πραγματική διάλυση με την ανοχή και ενοχή της συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΟΛΜΕ) έχει φτάσει μέχρι τα πρωτοβάθμια σωματεία. Και σε αυτό, έχουν τις αντίστοιχες ευθύνες οι διοικήσεις των Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Τα δύο τελευταία χρόνια αντιλαϊκής καταιγίδας, η ΕΛΜΕ Πειραιά δεν έχει καταφέρει να κάνει ούτε μία ουσιαστική συνέλευση. Μια κατάσταση για την οποία σοβαρή ευθύνη έχει και το ΠΑΜΕ που εγκλωβίζεται από την ίδια την πολιτική του γραμμή και συμβάλλει στο να εγκλωβίζεται και το ίδιο το σωματείο στην ουσιαστική αδράνεια. Που βροντοφωνάζει ταξικά, αλλά δεν έχει προτείνει ούτε μια φορά απεργιακή κλιμάκωση πέρα από την πρόταση της ΟΛΜΕ.

Η κατάρρευση των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ σε πολλές εκλογικές διαδικασίες και η αύξηση των ψήφων στην αριστερά μας ενθαρρύνει, αλλά δεν αλλάζει τον πραγματικό συσχετισμό αν αυτό δε σημαίνει περισσότερους συναδέλφους στις συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις, στις διαδικασίες του σωματείου ή σε άλλες διαδικασίες οργάνωσης του λαού. Η απομάκρυνση από το σωματείο και τη συλλογική δράση διαμορφώνει ένα πολύ βαρύ και θλιβερό κλίμα στους συναδέλφους. Που μπορεί να γίνει ακόμα πιο απελπισμένο σε ένα περιβάλλον διοικητικής τρομοκρατίας και απειλών για απολύσεις και αξιολόγηση.

Η δική μας ελπίδα και προοπτική

-                      Στη συμμετοχή μας στους αγώνες, στην οργάνωσή μας στο σωματείο μας. Να βάλουμε τέλος στην λογική της ανάθεσης!

-                      Στην ενότητά μας! Για μια διαφορετική-αντιθετική εναλλακτική απέναντι στον ζουρλομανδύα του χρέους, των μνημονίων, της Ε.Ε. Ότι υπάρχει άλλος δρόμος για να ζουν οι εργαζόμενοι με αξιοπρέπεια, παιδεία, υγεία, δικαιώματα. Και ότι ένας τέτοιος δρόμος βρίσκεται σε σύγκρουση με το αντιδραστικό μόρφωμα της ΕΕ - ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και το αστικό πολιτικό και οικονομικό προσωπικό που φιγουράρει σε λίστες, ενώ κόπτεται ότι «σώζει τη χώρα».

Χρειαζόμαστε, παράλληλα, την αγωνιστική ταξική ενότητα, το συντονισμό των σωματείων και των εργαζομένων σε ένα μέτωπο αγώνα και ταξικής αλληλεγγύης. Με τη συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα, που θα συντονίζονται ενωτικά, αγωνιστικά και θα υπερβαίνουν αδιέξοδες διχαστικές πρακτικές του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Αγωνιζόμαστε για ένα λαϊκό κίνημα αντίστασης - ανατροπής και για έναν διαφορετικό συνδικαλισμό. Με οργάνωση στη βάση και όχι διαχείριση στα ΔΣ. Ενάντια στη γραφειοκρατία και την ανάθεση. Σε κόντρα με τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Πολιτικό και όχι συντεχνιακό. Ενάντια στη συνδιαχείριση και σε αυταπάτες συνεννόησης με τη διοίκηση με τους αιρετούς με τον τάδε «συνδικαλιστή». Αν δεν πράξουμε τώρα, αν δεν μοιραστούμε κοινούς αγώνες θα μοιραστούμε κοινές ήττες.

Πρέπει επίσης να τεθεί σε συζήτηση η ιδέα ότι μπορούν κάποια πρωτοβάθμια σωματεία να συντονίσουν αγωνιστικές δράσεις κάθε μορφής χωρίς να περιμένουν τι (δε) θα κάνουν οι ομοσπονδίες - ακόμα και αν δεν «προβλέπεται» από τα καταστατικά των Ομοσπονδιών! Η υποταγή στη συνδικαλιστική καταστατική «νομιμότητα» δρα παραλυτικά! Για να μπορέσει όμως να σπάσει η αιχμαλωσία από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι αναγκαίο και κρίσιμο να πέσουν δυνάμεις για το ζωντάνεμα του πρωτοβάθμιου σωματείου και των διαδικασιών του. Χωρίς αυτό λείπει η βάση συγκρότησης, χωρίς αυτό η υπόλοιπη συζήτηση είναι πολύ αδύναμη.

Οι δυσκολίες που συναντάει το κίνημα αντίστασης, παρέα με την αποσυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος έρχονται «λουκούμι» στην απογείωση των ιστορικά καταδικασμένων κοινοβουλευτικών αυταπατών,  των οποίων βασικός φορέας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θα κάνει ... ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά, που θα ανατρέψει τα μνημόνια χωρίς να συγκρουστεί με την ιμπεριαλιστική ΕΕ. Σε αυτή την προσχώρηση στις κοινοβουλευτικές – εκλογικές αυταπάτες, σε αυτή την αναχώρηση από την ταξική πάλη πρέπει να μπει αποφασιστικά φραγμός από όσες δυνάμεις επιμένουν να διαβάζουν την ιστορία και να μαθαίνουν από αυτήν.    

ΤΩΡΑ, χωρίς καθυστέρηση, χωρίς αναμονή, πρέπει να οργανώσουμε με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τους αγώνες μας.

Άμεσα πρέπει να γίνουν γενικές συνελεύσεις στις ΕΛΜΕ και να αποφασίσουν ένα καλά οργανωμένο αγώνα διαρκείας, με πολυήμερες απεργίες και πολύμορφες κινητοποιήσεις, σε συντονισμό με όλους τους αγωνιζόμενους κλάδους. Επίσης απαιτείται ο συντονισμός των ΕΛΜΕ πρώτα απ’ όλα του Λεκανοπεδίου, αλλά και των ΕΛΜΕ ανά περιφέρεια, για την απόφαση και υλοποίηση -με όλους τους πρόσφορους πολιτικοοργανωτικούς τρόπους- της παραπάνω κατεύθυνσης.

Είναι καθαρό ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να παρακάμψουμε τη σύγκρουση με τον αντίπαλο και άρα κανένας τρόπος συνεννόησης μαζί του. Είναι η ώρα της κοινής δράσης και του συντονισμού για την οργάνωση των λαϊκών αντιστάσεων και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων στη ζωή. Αντιστάσεις που θα κάνουν όλο και πιο φανερό το τελικό καθήκον της αναμέτρησης με τα ξένα και ντόπια αφεντικά.

Μπορούμε να συνεργαστούμε μέσα στο σωματείο σε βασικούς άξονες και κατευθύνσεις:

1.Αντίσταση στην πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου -Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.  Έξω η Τρόικα και οι επίτροποι από την χώρα!

Ενάντια σε ΝΑΤΟ-ΗΠΑ. Καμία εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Να ακουστεί πιο δυνατά ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό ΗΠΑ-ΕΕ.

2. Δημιουργία μαζικού μετώπου Παιδείας – Υγείας – Εργασίας για την ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ. Να μην περάσει καμία απόλυση, καμία εφεδρεία και κανένας εκβιασμός - Ή όλοι ή κανένας!  

3. Ανατροπή όλων των μνημονίων και των συνοδευτικών αντεργατικών, αντιασφαλιστικών νόμων. Να μην ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία σε κεφάλαιο και δανειστές! Ο λαός δε χρωστάει τίποτα στο κεφάλαιο!

4.Σταθερή μόνιμη δουλειά για όλους, μαζικοί μόνιμοι διορισμοί - Όχι  στην  άρση της μονιμότητας.

5. Πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες – κάτω τα χέρια από τα δημοκρατικά δικαιώματα – κάτω η κρατική τρομοκρατία – αγωνιστική αλληλεγγύη ενάντια στην κρατική και παρακρατική φασιστικοποίηση.

6. Όχι στο σχολείο των λίγων και εκλεκτών μαθητών, των φτωχών και τρομοκρατημένων εκπαιδευτικών.

Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση – Ενάντια σε συμπτύξεις και συγχωνεύσεις.

Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών. Ενάντια στην οικονομική ασφυξία των σχολείων. Έξω από τα σχολεία χορηγοί και ιδιώτες.

Όχι στην αξιολόγηση - χειραγώγηση και στην αυτοαξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων - μαθητών –εκπαιδευτικών – ΟΧΙ στις απολύσεις! Δημοκρατία στα σχολεία. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.

7. Να φτιάξουμε τα σωματεία που χρειαζόμαστε: ζωντανά, αγωνιστικά και ταξικά! Ενάντια σε λογικές συνδιαχείρισης και συνδιοίκησης - Καμία συνδιαλλαγή με τον αντίπαλο και το σάπιο κόσμο του.

Δημοκρατική λειτουργία της ΕΛΜΕ που να εξασφαλίζει τηn ενίσχυση της δημοκρατίας και της ενεργητικής συμμετοχής των συναδέλφων (ουσιαστικοποίηση των Γενικών Συνελεύσεων, Συγκρότηση Επιτροπών) - Οργανωτική ανασυγκρότηση της ΕΛΜΕ (Εκπρόσωποι σχολείων, περιφερειακές συσκέψεις κ.α.)

Συντονισμός με Συλλόγους Δασκάλων, Γονέων και τους φορείς της εκπαίδευσης και της κοινωνίας

Να επιστρέψουμε όλοι στα σωματεία μας – Να τα διεκδικήσουμε – να τα ζωντανέψουμε.

Να οργανώσουμε και να ενώσουμε τη δράση μας. Με ένα σύνθημα:

Ανατροπή αυτής της πολιτικής που τσακίζει δικαιώματα και θυσίες αιώνων.

Για μια ζωή με δικαιώματα στη δουλειά, στο εισόδημα, στη στέγαση, στο φαγητό, στη σύνταξη, στην υγεία, στην παιδεία, στις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες