Μερικές σκέψεις πάνω στην κρίση

Τα τελευταία χρόνια ο λαός μας,αλλά και συνολικά οι λαοί όλου του κόσμου δέχονται επίθεση στο σύνολο των δικαιωμάτων τους.Την ίδια ώρα οι επιθέσεις των ιμπεριαλιστών διαμελίζουν ολόκληρες χώρες.
Πολλά λέγονται και γράφονται όλα αυτά τα χρόνια αναλύοντας την πραγματικότητα.Τα περισσότερα από αυτά θεωρούν την οικονομική κρίση την αιτία αυτής της επίθεσης στους λαούς.Αν λοιπόν είναι τέτοιου χαρακτήρα,τότε τα μέτρα αυτά είναι προσωρινά και όταν κατορθωθεί η ανάκαμψη,θα επιστρέψουμε στην προηγούμενη κατάσταση. Ετσι θεωρούνται υπεύθυνοι οι εργαζόμενοι που δεν ήταν αρκετά παραγωγικοί,το διογκωμένο δημόσιο ,οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις,οι δυσκαμψίες που στέκονταν εμπόδιο στην ανάπτυξη,οι συντεχνίες,οι μεταπολιτευτικές λογικές κλπ
Ετσι αφαιρούν τη βασική αιτία της επίθεσης που είναι η στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση του κεφαλαίου στους εργαζόμενους,στην προσπάθεια να πάρουν τη ρεβάνς μετά την οριστική ήττα του κομμουνιστικού κινήματος και όλων των διεθνών κινημάτων που αναπτύχθηκαν.
Ακόμα και στο ζήτημα των πολέμων που διεξήγαγαν και διεξάγουν, τους βάφτισαν αποκατάσταση ομαλότητας, νομιμότητας και ειρήνευσης. Όλη η αποδοχή της "παγκοσμιοποιημένης" οικονομίας εμπόδιζε τις αναλύσεις των ειδικών να δουν την προσπάθεια επαναποικιοποίησης του κόσμου.Κι η Ευρώπη που τόσα χρόνια ονομάζονταν " Ευρώπη των λαών" έξαφνα μετατρέπονταν σε δυνάστη,Οι πολιτικοί δρόμοι που είχαν χαραχτεί,ακόμα και από δυνάμεις της αριστεράς, ανατρέπονταν από την στυγνή πραγματικότητα, που υπενθύμιζε σε όλους για ποιο λόγο είχε από την αρχή ιδρυθεί η Ε.Ε και ποιών τα συμφέροντα υπηρετούσε.Σε αυτό το σκληρό ανταγωνισμό,κάποιες χώρες κερδίζουν και κάποιες χάνουν,το κεφάλαιο κερδίζει και οι εργαζόμενοι χάνουν.
Αλλες πάλι απόψεις περιορίζονται στο να θεωρήσουν την επίθεση αποτέλεσμα συγκεκριμένων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και να διατρανώνουν πως μια αλλαγή πολιτικής από νεοφιλελεύθερη σε πιο Κεϋνσιανική, οι λαοί θα επανακτούσαν τα χαμένα τους δικαιώματα.Το σύστημα με μια πιο δίκαιη πολιτική,θα μπορούσε να έχει "ανθρώπινο " πρόσωπο.'Να πέσει η κυβέρνηση"φώναζε σε όλους τους τόνους σύσσωμη η αριστερά.Και όσο κι αν είναι κατανοητό πόσο λαομίσητες ήταν οι κυβερνήσεις που εφάρμοσαν τις συστημικές πολιτικές της επίθεσης στο λαό,στην ουσία συγκάλυπταν την πραγματική διάσταση της αναμέτρησης.Το να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση του, μπορεί να έχει μόνο μια σημασία:να ανατραπεί η κυριαρχία του.Μέχρι τότε,οι λαοί θα είναι οι ηττημένοι και το κεφάλαιο θα επελαύνει. Και το κεφάλαιο, όποιες κινήσεις κάνει σήμερα, αφορούν το μέλλον και την επιβίωση του.Και το βάθος αυτής της επιλογής καθορίζει και τις παραπέρα εξελίξεις.Το ίδιο όμως οφείλει και να καθορίζει την απάντηση από την πλευρά του λαού.Γιατί μια συνεννόηση ανάμεσα στο σύστημα και το λαό,είναι απλά αδύνατη.Και γιατί τα οικονομικά ζητήματα και ζητούμενα είναι πολιτικά ζητούμενα και ζητήματα.
Οι συσχετισμοί που μπορούν να αντιστρέψουν αυτή την κατάσταση πραγμάτων,μπορεί να είναι μόνο έξω από τα πλαίσια και τα όρια του συστήματος και ενάντια σε αυτό.Το ξεκαθάρισμα σε αυτό το επίπεδο είναι απαραίτητος όρος για την ανασύσταση των λαϊκών δυνάμεων,για να μπορέσουμε να βρούμε απαντήσεις στις ανάγκες του σήμερα.

 (Βασισμένο στο κείμενο ¨Ευρύτεροι στόχοι και αδιέξοδα του συστήματος¨"Β.Σαμαράς,Αντίθεση Νο 8)