ΠΟΣΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΧΩΡΑΝΕ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ;
28 Νοε 2012
Το φαινόμενο μεγεθύνεται καθημερινά και, όπως όλα δείχνουν, θα γιγαντωθεί τα επόμενα χρόνια. Άνθρωποι φτωχοί, άστεγοι, πεινασμένοι συνωστίζονται στην εφημερία κάποιου νοσοκομείου, προσπαθώντας να «κερδίσουν» ένα πιάτο φαΐ και ένα κρεβάτι για να βγάλουν τη νύχτα. Μάλιστα πολλοί από αυτούς, μην έχοντας κυριολεκτικά στον ήλιο μοίρα, με προβλήματα υγείας και όντας μακροχρόνια άνεργοι, έχουν προ πολλού υπερβεί το στάδιο της ντροπής. Το χαρτί εισαγωγής του γιατρού το λέει ρητά: «κοινωνικοί λόγοι»'.
Δεν είναι σκηνές από το μακρινό παρελθόν ή μέλλον. Είναι η ζώσα πραγματικότητα που ορισμένοι επιχειρούν να σπρώξουν κάτω από το χαλί. Άλλοι πάλι βάζουν διόδια με στόχο να τους αποκλείσουν. Το σύστημα, η τρόικα, το κεφάλαιο και η κυβέρνηση προτιμούν να σπρώχνουν τους εξαθλιωμένους σε κάποια από τις ποικιλώνυμες ΜΚΟ ή ακόμα καλύτερα στα γεύματα της εκκλησίας. Έτσι μπορεί να αποκτήσουν όλοι αυτοί λόγο ύπαρξης.
Για όσους δεν τα καταφέρουν, ευελπιστούν ότι το «εισιτήριο» των 25 ευρώ θα αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα για το συνωστισμό τους στα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Αν είχαν στην τσέπη τους 25 ευρώ σιγά μην πήγαιναν... Έτσι θα μπουν τα πράγματα στη θέση τους και οι στρατιές των σεκιουριτάδων θα επιστρέψουν -επιτέλους- στο πραγματικό αντικείμενο εργασίας τους: να «προστατέψουν» τα νοσοκομεία από τους «παρείσακτους».
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, φυσικά, σχεδόν στο σύνολό τους, εξοικειωμένοι με τον ανθρώπινο πόνο λόγω συνθηκών και χώρου δουλειάς, έχουν τη στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία και δεν αντιμετωπίζουν την προσωποποίηση τέτοιων κοινωνικών φαινομένων κάτω από το πρίσμα του συστήματος. Γι' αυτό επιχειρείται με αλλεπάλληλες εγκυκλίους να «στοιχηθούν» πίσω από αυτή τη βάρβαρη πολιτική που σε τελευταία ανάλυση θεωρεί περιττό βάρος τη ζωή από την οποία δεν μπορεί να αντλήσει κέρδος. Εδώ έγινε τεκμήριο φοροδοτικής ικανότητας το να έχεις παιδιά, τους σύγχρονους άθλιους θα σκεφτούν;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την περιβόητη ρατσιστική εγκύκλιο λίγα χρόνια πριν, που υποχρέωνε τους υγειονομικούς υπαλλήλους να καλέσουν την αστυνομία να συλλάβει όσους μετανάστες δεν είχαν χαρτιά ακόμα και την ώρα του πόνου; Δεν αναφέρεται περίπτωση εφαρμογής της πάντως μέχρι σήμερα. Οι σύγχρονοι καταδότες δεν ανευρέθηκαν στο σώμα των εργαζομένων των υγειονομικών σχηματισμών.
Είναι σίγουρο ότι η πολιτική της βίαιης καταβύθισης-φτωχοποίησης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων είναι υπεύθυνη για το κύμα προσέλευσης στα δημόσια νοσοκομεία με τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε. Το σύρσιμο των καροτσιών, το ψάξιμο των σκουπιδιών δεν αποτελεί πλέον «προνόμιο» των μελαψών συνανθρώπων μας. Οι έρευνες φορέων του συστήματος μαρτυρούν ότι οι λεγόμενοι νεόπτωχοι στη χώρα μας είναι κυρίως ηλικιωμένοι, καθόλα αξιοπρεπείς κάποτε, όταν είχαν μια δουλειά, που σήμερα ζουν με πενιχρή σύνταξη που δεν καλύπτει ούτε τα στοιχειώδη. Δεν είναι απαραίτητο συνεπώς να αρρωστήσουν για ν' απευθυνθούν σε κάποιο νοσοκομείο. Το κάνουν πολύ πιο πριν εξ ανάγκης.
Την ίδια στιγμή κλείνουν μια σειρά νοσοκομεία στη χώρα (με πρώτα τα τελευταία εναπομείναντα του ΙΚΑ), ενώ σύντομα και νοσοκομεία του ΕΣΥ θα μπουν στο στόχαστρο. Παράλληλα συγχωνεύονται-καταργούνται τμήματα, λειτουργίες και κρεβάτια μέσα στο ίδιο νοσοκομείο. Είναι βέβαιο ότι το φαινόμενο του ράντζου θα θεριέψει, αφού οι κοινωνικές αιτίες είναι ο κύριος παράγοντας που προκαλεί όχι μόνο τις ασθένειες αλλά και την ώθηση στην προσέλευση διευρυμένων κομματιών του λαού στα νοσοκομεία. Σε ποιο βαθμό θα «αφεθούν» αυτά να λειτουργήσουν ως σύγχρονα πτωχοκομεία είναι ένα ερώτημα.
Πάντως δεν θα πρέπει κανείς να αμφιβάλλει για την κατεύθυνση του συστήματος και τις «ευαισθησίες» του. Άλλωστε, ακόμα και τα νοσοκομεία είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθούν πολύ μικρά για να χωρέσουν την εξαθλίωση που δεν θα περπατά στα υπόγεια, τις πλατείες ή κάτω από τις γέφυρες στο σκοτάδι της νύχτας αλλά μέρα μεσημέρι και κατάφατσα στους δρόμους και παραδρόμους των αστικών κέντρων. Το στοίχημα είναι να μετατραπεί από φωνή απόγνωσης σε τσουνάμι αντίστασης και διεκδίκησης. Γιατί οι απόκληροι του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού περιλαμβάνονται σίγουρα στους μελλοντικούς νεκροθάφτες του.
Σ.Π.
Δεν είναι σκηνές από το μακρινό παρελθόν ή μέλλον. Είναι η ζώσα πραγματικότητα που ορισμένοι επιχειρούν να σπρώξουν κάτω από το χαλί. Άλλοι πάλι βάζουν διόδια με στόχο να τους αποκλείσουν. Το σύστημα, η τρόικα, το κεφάλαιο και η κυβέρνηση προτιμούν να σπρώχνουν τους εξαθλιωμένους σε κάποια από τις ποικιλώνυμες ΜΚΟ ή ακόμα καλύτερα στα γεύματα της εκκλησίας. Έτσι μπορεί να αποκτήσουν όλοι αυτοί λόγο ύπαρξης.
Για όσους δεν τα καταφέρουν, ευελπιστούν ότι το «εισιτήριο» των 25 ευρώ θα αποτελέσει αποτρεπτικό παράγοντα για το συνωστισμό τους στα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Αν είχαν στην τσέπη τους 25 ευρώ σιγά μην πήγαιναν... Έτσι θα μπουν τα πράγματα στη θέση τους και οι στρατιές των σεκιουριτάδων θα επιστρέψουν -επιτέλους- στο πραγματικό αντικείμενο εργασίας τους: να «προστατέψουν» τα νοσοκομεία από τους «παρείσακτους».
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, φυσικά, σχεδόν στο σύνολό τους, εξοικειωμένοι με τον ανθρώπινο πόνο λόγω συνθηκών και χώρου δουλειάς, έχουν τη στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία και δεν αντιμετωπίζουν την προσωποποίηση τέτοιων κοινωνικών φαινομένων κάτω από το πρίσμα του συστήματος. Γι' αυτό επιχειρείται με αλλεπάλληλες εγκυκλίους να «στοιχηθούν» πίσω από αυτή τη βάρβαρη πολιτική που σε τελευταία ανάλυση θεωρεί περιττό βάρος τη ζωή από την οποία δεν μπορεί να αντλήσει κέρδος. Εδώ έγινε τεκμήριο φοροδοτικής ικανότητας το να έχεις παιδιά, τους σύγχρονους άθλιους θα σκεφτούν;
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την περιβόητη ρατσιστική εγκύκλιο λίγα χρόνια πριν, που υποχρέωνε τους υγειονομικούς υπαλλήλους να καλέσουν την αστυνομία να συλλάβει όσους μετανάστες δεν είχαν χαρτιά ακόμα και την ώρα του πόνου; Δεν αναφέρεται περίπτωση εφαρμογής της πάντως μέχρι σήμερα. Οι σύγχρονοι καταδότες δεν ανευρέθηκαν στο σώμα των εργαζομένων των υγειονομικών σχηματισμών.
Είναι σίγουρο ότι η πολιτική της βίαιης καταβύθισης-φτωχοποίησης ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων είναι υπεύθυνη για το κύμα προσέλευσης στα δημόσια νοσοκομεία με τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε. Το σύρσιμο των καροτσιών, το ψάξιμο των σκουπιδιών δεν αποτελεί πλέον «προνόμιο» των μελαψών συνανθρώπων μας. Οι έρευνες φορέων του συστήματος μαρτυρούν ότι οι λεγόμενοι νεόπτωχοι στη χώρα μας είναι κυρίως ηλικιωμένοι, καθόλα αξιοπρεπείς κάποτε, όταν είχαν μια δουλειά, που σήμερα ζουν με πενιχρή σύνταξη που δεν καλύπτει ούτε τα στοιχειώδη. Δεν είναι απαραίτητο συνεπώς να αρρωστήσουν για ν' απευθυνθούν σε κάποιο νοσοκομείο. Το κάνουν πολύ πιο πριν εξ ανάγκης.
Την ίδια στιγμή κλείνουν μια σειρά νοσοκομεία στη χώρα (με πρώτα τα τελευταία εναπομείναντα του ΙΚΑ), ενώ σύντομα και νοσοκομεία του ΕΣΥ θα μπουν στο στόχαστρο. Παράλληλα συγχωνεύονται-καταργούνται τμήματα, λειτουργίες και κρεβάτια μέσα στο ίδιο νοσοκομείο. Είναι βέβαιο ότι το φαινόμενο του ράντζου θα θεριέψει, αφού οι κοινωνικές αιτίες είναι ο κύριος παράγοντας που προκαλεί όχι μόνο τις ασθένειες αλλά και την ώθηση στην προσέλευση διευρυμένων κομματιών του λαού στα νοσοκομεία. Σε ποιο βαθμό θα «αφεθούν» αυτά να λειτουργήσουν ως σύγχρονα πτωχοκομεία είναι ένα ερώτημα.
Πάντως δεν θα πρέπει κανείς να αμφιβάλλει για την κατεύθυνση του συστήματος και τις «ευαισθησίες» του. Άλλωστε, ακόμα και τα νοσοκομεία είναι βέβαιο ότι θα αποδειχθούν πολύ μικρά για να χωρέσουν την εξαθλίωση που δεν θα περπατά στα υπόγεια, τις πλατείες ή κάτω από τις γέφυρες στο σκοτάδι της νύχτας αλλά μέρα μεσημέρι και κατάφατσα στους δρόμους και παραδρόμους των αστικών κέντρων. Το στοίχημα είναι να μετατραπεί από φωνή απόγνωσης σε τσουνάμι αντίστασης και διεκδίκησης. Γιατί οι απόκληροι του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού περιλαμβάνονται σίγουρα στους μελλοντικούς νεκροθάφτες του.
Σ.Π.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου