Η ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ Ή ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ;

Η ΑΡΧΗ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑ Ή ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ;

Την Παρασκευή μαζεύτηκε πλήθος συναδέλφων για να δηλώσει την οργή του για το μέλλον που βλέπει να έρχεται στην εκπαίδευση και να διεκδικήσει πάνω απ’ όλα το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία.

Ήταν μαζική η συγκέντρωση γιατί οι σύλλογοι που πήραν στις πλάτες τους να το κινήσουν αρχικά, ξεπέρασαν τις παλιότερες αντιπαραθέσεις περί κριτηρίων που είναι απόλυτα διασπαστικές και έβαλαν μπροστά το βασικό αίτημα των μαζικών διορισμών. Αλλά το βασικότερο ήταν ότι τελικά έγινε απεύθυνση για στήριξη και ενδυνάμωση του αγώνα στα σωματεία.
Έτσι, λοιπόν, στην συγκέντρωση ήταν πολλοί αναπληρωτές αλλά και αρκετοί μόνιμοι συνάδελφοι. Πολλοί από αυτούς δεν είχαν κινητοποιηθεί ξανά στο παρελθόν, αλλά όσο πάει νιώθουμε τον κλοιό να σφίγγει και δεν μας μένει παρά να δράσουμε.
          Η κυβέρνηση επέλεξε να χρησιμοποιήσει την τακτική του μαστίγιου και του καρότου και αφού πρώτα έριξε χημικά και άνοιξε κεφάλια, αποφάσισε να διώξει τα ΜΑΤ και να ανοίξει διάπλατα την πόρτα. Εν’ τω μεταξύ ήταν ήδη μέσα στο Υπουργείο αντιπροσωπείες για διάλογο…
          Με την είσοδο των διαδηλωτών στο κτίριο του Υπουργείου υπήρξε από τους περισσότερους ένας ενθουσιασμός και ταυτόχρονα κάλεσμα για συνεδρίαση σε κάποιο αμφιθέατρο του Υπουργείου.
Η διαδικασία της συνέλευσης κύλησε πολύ καλά. Τον λόγο πήραν πολλοί νέοι συνάδελφοι και αξίζει να αναφερθεί ότι οι περισσότερες τοποθετήσεις δεν ξέφευγαν από το αίτημα των μαζικών διορισμών και της συνέχειας των κινητοποιήσεων το αμέσως επόμενο διάστημα, με συνελεύσεις και ξανά κινητοποίηση την Παρασκευή 9/4. Μόνο το ΠΑΜΕ διαφώνησε σε αυτό το σημείο λέγοντας ότι για λόγους προετοιμασίας του αγώνα, προτείνει κινητοποίηση στις 16/4. Πάνω που πάει κάτι να γίνει δηλαδή, ας σταματήσουμε…μέχρι να ωριμάσουν τα σταφύλια! Στη συνέχεια και ενώ πήγε να μπεί σε ψηφοφορία η τοποθεσία, καθώς εμείς προτείναμε - και το ίδιο επιθυμούσαν και αρκετοί συνάδελφοι - η επόμενη κινητοποίηση να γίνει στο σύνταγμα για να ανοίξει το ζήτημα στο λαό και να μη μείνει θαμμένο στο φρούριο του Υπουργείου, ανέλαβαν το λόγο στελέχη των Παρεμβάσεων, όπου με δικαιολογίες του τύπου “αν ήμασταν σήμερα στο Σύνταγμα, θα ήμασταν μόνο 300” , “εκεί θα φαινόμαστε πιο λίγοι” ή “συνταγή που έχει πετύχει δεν την αλλάζεις” όταν τελικά επέτρεψαν να τεθεί ο τόπος σε ψηφοφορία, αποφασίστηκε το Υπουργείο. 

Γιατί μαζευτήκαμε αυτή τη φορά τόσοι πολλοί;
1. Γιατί οι αναπληρωτές  κινήθηκαν χωρίς να περιμένουν να κινηθούν οι ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) για να κάνουν κάτι, αλλά πάλεψαν στη βάση για την ίδια τους τη ζωή. Νιώθουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει η πολιτική της κυβέρνησης - Ε.Ε. – ΟΟΣΑ: Με κάθε νέο μέτρο που περνάει, αισθανόμαστε την ταφόπλακα στην πλάτη μας ακόμα πιο βαριά. Ξέρουμε ότι τα νέα μέτρα έχουν ως στόχο το ακόμα μεγαλύτερο στύψιμο των μόνιμων συναδέλφων και την δικιά μας απόλυση.
2. Γιατί ήταν η πρώτη φορά που οι σύλλογοι των ελαστικά εργαζόμενων στην εκπαίδευση (αναπληρωτών/ωρομίσθιων) κινητοποιήθηκαν χωρίς να τους επηρεάσουν διχαστικές λογικές όπως θέλουν να μας βάζουν σε διάλογο για τα κριτήρια διορισμού: ποιος δηλαδή από μας αξίζει να απολυθεί!
3. Γιατί η κινητοποίηση δουλεύτηκε και μέσα στα σωματεία, στις ΕΛΜΕ και τους Συλλόγους, με συνελεύσεις και επιτροπές αναπληρωτών αλλά και από μόνιμους συναδέλφους.
4. Γιατί έχει αρχίσει να γίνεται κατανοητό ότι το ζήτημα των ΜΑΖΙΚΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ, δεν αφορά μόνο τους αναπληρωτές, αλλά αφορά και τον εργασιακό βίο όλων των μόνιμων συναδέλφων. Αν τα κενά καλυφθούν με διορισμούς, τότε η ζωή στα σχολεία θα “αναβαθμιστεί”. Με όχημα το αίτημα για μαζικούς διορισμούς, μπορούμε να παλέψουμε και για άλλα σοβαρά ζητήματα, όπως η αξιολόγηση ή το 30ωρο.

Τι κάνουμε από δω και μπρός
Η κινητοποίηση της Παρασκευής ήταν η έκφραση ενός μεγάλου κομματιού του κλάδου που πλήττεται με τον πιο βάρβαρο τρόπο (αυτό των ελαστικά εργαζόμενων) για την διεκδίκηση του αυτονόητου, δηλαδή της διατήρησης του δικαιώματός του στη δουλειά, χωρίς όρους. Μπορεί να γίνει αγώνας! Και έχει τη δυναμική όπως φάνηκε, να γίνει το εφαλτήριο για να βγεί το εκπαιδευτικό κίνημα ένα βήμα μπροστά και να κάνει την αρχή, διεκδικώντας   ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥ τον Ιούνιο.
Αν θέλαμε αυτό να ήταν η αρχή ενός αγώνα, αυτός πρέπει να δοθεί άμεσα χωρίς δικαιολογίες, παρατάσεις και προϋποθέσεις.  Να μην μπούμε στη λογική της αναβολής (ΠΑΜΕ). Να μην περιμένουμε αν και πότε θα θελήσουν οι Ομοσποδίες (ΣΥΝΕΚ) !

Να πιέσουμε τα σωματεία να πάρουν αποφάσεις για συνελεύσεις αυτή την εβδομάδα.
Να μαζικοποιήσουμε τις συνελεύσεις για να πάρουν απόφαση για απεργία την Παρασκευή 9/3.

                                                                                                Λιάπη Χριστίνα

Μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών