Πολύ ελπιδοφόρα η κινητοποίηση. Μπορεί και πρέπει να υπάρξει συνέχεια κόντρα σε φανερούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους

Πολύ ελπιδοφόρα η κινητοποίηση. Μπορεί και πρέπει να υπάρξει συνέχεια κόντρα σε φανερούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους

Χαιρετίζουμε τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που μαζικοποίησαν τη συγκέντρωσηστο Υπουργείο Παιδείας στις 2/3, και με την αποφασιστικότητά τους έδειξαν ότι είναι μπροστά μας νέοι αγώνες αντίστασης στη βαρβαρότητα της ανεργίας και διεκδίκησης των πιο βασικών δικαιωμάτων στη ζωή, ανάμεσα στα οποία αυτό της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Αντίστοιχα χαιρετίζουμε και τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (μόνιμους και συμβασιούχους) που σε διάφορες πόλεις την Ελλάδας κινητοποιήθηκαν για τον ίδιο λόγο, ενάντια στις απολύσεις και για μόνιμουςμαζικούς διορισμούς. Επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι υπάρχει οργή και διάθεση να αντισταθούμε στην πολιτική της αδιοριστίας, των περικοπών, των αντιδραστικών νόμων, εγκυκλίων και ρυθμίσεων.   

Θεωρούμε ιδιαίτερα ελπιδοφόρα τηνπραγματοποίηση συνέλευσης εντός του υπουργείου μετά από άγρια καταστολή και ρίψη χημικών από δυνάμεις των ΜΑΤ. Μια συνέλευση ιδιαίτερα μαζική όπου έγινε συζήτηση, ακούστηκαν απόψεις και αντιπαραθέσεις για τα επόμενα βήματα του αγώνα. Θετικό επίσης είναι ότι σε αυτό το πρώτο μικρό βήμα πραγματικού κινήματος, προβλήθηκε ως αίτημα αιχμής το «μαζικοί μόνιμοι διορισμοί – να διοριστούν μόνιμοι όλοι οιαναπληρωτές» που βάλλει ενάντια στο συνολικό αντιδραστικό πλαίσιο που διαμορφώνεται στην εκπαίδευση και αφορά τις συνθήκες και σχέσεις εργασίας όλων των εκπαιδευτικών (μόνιμων και συμβασιούχων) και φυσικά αποτελεί επίθεση ενάντια στην πολιτική της αδιοριστίας, των απολύσεων και της ανεργίας. Τα «ολοκληρωμένα» προγράμματα επί χάρτου των διάφορων «στρατηγών»  και η χαρταπιάγκα αιτημάτων (… διαφυγής) βρέθηκαν στα αζήτητα.

Καταγγέλλουμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που βρήκε «επιτυχώς» τους… φορείς της ανομίας στο πρόσωπο των εκπαιδευτικών, ψέκασε με χημικά και άνοιξε κεφάλια, για να παρουσιάσει στη συνέχεια «διάθεση ανοχής και διαπραγμάτευσης». Ας φανταστούμε τι θα κάνει και αυτή η κυβέρνηση αν έχει να αντιμετωπίσει εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές.

Διατυπώνουμε την ερώτηση προς όλες τις παρατάξεις του ΔΣ της ΟΛΜΕ αν η επαναλαμβανόμενη δήλωση του προέδρου της ΟΛΜΕ από την μικροφωνική της συγκέντρωσης ότι «διεκδικούμε 7.500 διορισμούς» αποτελεί απόφαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Αν το «αίτημα» για «7.500 διορισμούς» (δηλαδή το «αίτημα»απόλυσης περίπου 20.000 – 25.000 αναπληρωτών) αποτελεί θέση της ΟΛΜΕ, τότε μιλάμε για τον πιο ξεδιάντροπο «συνδικαλισμό», ο οποίος δρα σε συνεργασία με την κυβέρνηση και από κοινού βάζουν μεζούρα στις απολύσεις. Αν πάλι, το παραπάνω αίτημα αποτελεί προσωπική πρωτοβουλία του προέδρου της ΟΛΜΕ ή της παράταξής του, της ΔΑΚΕ, τότε σε ένα άλλο συνδικαλιστικό κίνημα που θα σεβόταν στοιχειωδώς τον εαυτό του, θα έμπαινε θέμα καθαίρεσής του.

Σε σχέση με το ουσιαστικό ζήτημα και την προοπτική του:εμείς συνεκτιμούμε τέσσερα δεδομένα: Το πρώτο είναι ότι κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της υποταγής στο συσχετισμό, υπάρχουν στους εργαζόμενους όχι μόνο οργή και αγανάκτηση αλλά και αγωνιστικές διαθέσεις που όποτε τους δίνεται στοιχειωδώς η ευκαιρία, εκφράζονται. Το δεύτερο ότι η ελπιδοφόρα αρχή δεν πρέπει να μείνει εδώ, αλλά πρέπει να συνεχίσει. Το τρίτο είναι ότι οι ΟΛΜΕ – ΔΟΕ δεν έχουν καμία πραγματική πρόθεση να παλέψουν στην κατεύθυνση της συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα.Το τέταρτο είναι ότι όταν το πράγμα ζεσταίνεται και εκφράζονται αγωνιστικές διαθέσεις, κάθε καθυστέρηση καθορισμού επόμενου βήματος κινητοποιήσεων είναι υπονομευτική.

Με βάση τα παραπάνω, καλούμε όλες τις δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα, όλους τους ανένταχτους αγωνιστές που θέλουν να αντιπαλέψουν το κλίμα αδράνειας και να συμβάλουν στη συγκρότηση των αντιστάσεων, σε βήματα κοινής δράσης με τους παρακάτω στόχους:

1.      Να γίνουν γενικές συνελεύσεις εντός της εβδομάδας σε όσο το δυνατόν περισσότερες ΕΛΜΕ και Διδασκαλικούς Συλλόγους, ανεξάρτητα με το τι θα κάνει η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ. Αν οι αποφάσεις για συνέλευση δε βγαίνουν από ΔΣ, να γίνει συλλογή υπογραφών.

2.      Οι Συνελεύσεις να αποφασίσουν απεργιακή κινητοποίησηκαι συγκέντρωσηάμεσα,  κόντρα στον καινούριο αντιαπεργιακό νόμο με βασική αιχμή τους μαζικούς μόνιμους διορισμούς και την μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών. Επίσης να δεσμευτούν οι συνελεύσεις για νέο γύρο συνελεύσεων την αμέσως επόμενη βδομάδα από τις κινητοποιήσεις.

Ένα κίνημα δεν νικάει επειδή υπερέχει στα επιχειρήματα από τον αντίπαλο ούτε επειδή είναι «στρατιωτικά» πιο ισχυρό από αυτόν. Ένα κίνημα αντλεί δυνάμεις από το λαό. Η λύση δεν μπορεί να βρεθεί ούτε στους «διαλόγους» παζαριών, συνδιαλλαγής και ανάδειξης συνομιλητών του συστήματος ούτε στην αναμονή… εξόδου από την κρίση και στην κυβερνητική κατανόηση. Η επιλογή ως τόπου συγκέντρωσης του Υπουργείου Παιδείας (σε ένα φρούριο απομονωμένο μακριά από το λαό, όπου η κινητοποίηση γίνεται αντιληπτή μόνο αν το θελήσουν τα ΜΜΕ) σε ένα τέτοιο κεντρικό ζήτημα υποβαθμίζει τον αναγκαίο αγώνα ενάντια στις απολύσεις και για διορισμούς και δίνει την εντύπωση ότι το ζήτημα αυτό αποτελεί μια εσωτερική εκπαιδευτική κόντρα.

Όλοιέχουμε δικαίωμα σε πλήρη, σταθερή και μόνιμη δουλειά, σε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και ανθρώπινο μισθό! Και όπως κάθε δικαίωμα, έτσι και αυτό θα κερδηθεί μεαγώνα δύσκολοκαι σε σύγκρουση με αυτούς που κλέβουν αυτό το δικαίωμα.

·         Με απόρριψη της αντιδραστικής λογικής του μονόδρομου της επίθεσης κυβέρνησης – ΕΕ.

·         Με την συσπείρωση και τους κοινούς αγώνες όλων - αναπληρωτών και μόνιμων- ενάντια στις συντεχνιακές λογικές, που θέλουν να μας διασπάσουν.

·         Με παρατεταμένους αγώνες και οργανωμένες και μαζικές απεργίες.

Εμπρός για γύρο γενικών συνελεύσεων στις ΕΛΜΕ και στους Διδασκαλικούς Συλλόγους