ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΜΑΣ;

ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΑ;

Εσείς τι προτιμάτε: Να ακριβύνουν τα φάρμακα ή τα τρόφιμα;

Στο εκβιαστικό παιχνίδι και των έντονων πιέσεων των ιμπεριαλιστών προς την κυβέρνηση για ένα πιο σκληρό μνημόνιο διαρρέονται σενάρια για στάση πληρωμών, έλεγχο των κεφαλαίων, πληρωμής μισθών με γραμμάτια του δημοσίου κλπ.

 Πάνω στο ίδιο καμβά «ζωγραφίζονται» τα νέα διλήμματα της νέας περιόδου που είναι το ίδιο άγρια και βάρβαρα –αν όχι- πιο άγρια από την προηγούμενη φάση.

ΑΚΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΜΕ;

«Η κυβέρνηση θέλει αλλά δεν την αφήνουν».

«Δεν υπάρχουν λεφτά για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της»

«Τι να κάνει την εκβιάζουν»

Θα μπορούσαμε να ακούμε τον εαυτό μας να επαναλαμβάνει αυτά τα ερωτήματα πριν τέσσερις μήνες;

Όταν η πλειοψηφία της κοινωνία ένοιωθε οργισμένη με τις επιλογές των μνημονιακών;

Μήπως αντίθετα δεν ήταν οι προηγούμενες  οι κυβερνήσεις που ίσα-ίσα απεύθυναν  «προς το λαό» τούτες τις ερωτήσεις όταν στριμώχνονταν από τις αντιδράσεις του;

Τώρα γιατί είναι αποδεκτά τα ίδια ερωτήματα;

Κυβερνητικό στέλεχος δεν δήλωσε –εξ άλλου- ότι το κακόφημο μέιλ Χαρδούβελη ήταν πιο ήπιο σε σχέση με αυτά που απαιτούν οι δανειστές από την σημερινή κυβέρνηση;

Και πώς η συζήτηση μετατέθηκε από το περίφημο «δύο να κάνουν από τα δέκα θα είναι καλά», στα διλήμματα για το πώς θα πετσοκοφτούν τα ήδη πετσοκομμένα δικαιώματα μας; 

Και αν είναι καλύτερα να ακριβύνουν τα φάρμακα ή τα τρόφιμα;

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΜΑΣ;

Η κυβέρνηση κατευθύνεται σε ένα μνημόνιο διαρπαγής και καταλήστευσης των λαϊκών δικαιωμάτων. Αυτό θα γίνεται σταδιακά και βασανιστικά όπως ακριβώς με τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Αυτό είναι και το επικρατέστερο σενάριο.

Στο πλαίσιο βέβαια των πολύμορφων εκβιασμών που ασκούνται αλλά και του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών κανείς δεν θα μπορούσε να αποκλείσει και την πιθανότητα «ατυχήματος», δηλαδή της επίσημης αδυναμίας της χώρας να ανταποκριθεί στην καταβολή των δόσεων. Μόνο που αυτό είναι κάτι που το απεύχονται πρώτα-πρώτα οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές δανειστές, ΔΝΤ και ΕΕ για τις επιπτώσεις που θα έχει για τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα τους.

Αλλά και σε αυτή την περίπτωση μέχρι να φτάσουμε στην αδυναμία καταβολής μισθών και συντάξεων μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα (πρώτα επιβάλλεται όριο στις αναλήψεις και στην κίνηση κεφαλαίων και ακολουθούν αργότερα και στο βαθμό που σταθεροποιείται η χρεοκοπία οι πληρωμές σε άλλη μορφή). Και τούτη όμως η εξέλιξη θα χρησιμοποιηθεί –αν ποτέ φτάσουν τα πράγματα μέχρις εκεί- για να μπει ακόμα πιο βαθιά η χώρα και ο λαός στο γύψο. Γιατί αυτός είναι ο στόχος.

Οι μισθοί μας κινδυνεύουν δηλαδή το ίδιο και στο «ομαλό» και στο «ανώμαλο» σενάριο:

Ετοιμάζεται νέο μισθολόγιο στο δημόσιο που θα μοιράζει τη φτώχεια και θα θεσμοθετεί σύστημα αξιολόγησης πολλών βαθμίδων.

Οι δανειστές δεν έχουν καθόλου παραιτηθεί από το αίτημα για παραπέρα μείωση μισθών και συντάξεων .Απλά προς το παρόν και μέχρι να υπογραφτεί η πρώτη φάση του νέου μνημονίου το βάζουν στην άκρη. Για τον Οκτώβρη. Είπαμε το έχουμε ξαναδεί το έργο.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΩΜΑΛΕΣ Ή ΟΜΑΛΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ…

…Αφού όλα οδηγούν στη μεγαλύτερη… ανωμαλία στην αφαίρεση του δικαιώματος σε μια ανθρώπινη ζωή.

Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία θα φορέσουν τη… γραβάτα που θέλουν να περάσουν στον Τσίπρα. Μόνο που για το λαό αυτή η… γραβάτα θα είναι ένας ακόμα βρόχος στο λαιμό.

Δεν έχει καμία σημασία αν ο δήμιος θα έχει τη μορφή της σημερινής κυβέρνησης ή κάποιου άλλου συνδυασμού.

Θα θυμίσουμε τον Ιούνιο του 2011 όταν μισό εκατομμύριο λαού βρίσκονταν στο Σύνταγμα και έτριζε η τότε κυβέρνηση τον γνωστό πανικοβλημένο Γιούνκερ να υπόσχεται πως θα έδινε την τότε δόση του δανείου. Και πως τα χρήματα υπήρχαν (αυτό έλειπε να μην υπάρχουν).

Γιατί αυτό που λείπει από τις σημερινές εξελίξεις είναι ακριβώς εκείνο που προκαλεί πραγματικό πανικό στους ιμπεριαλιστές και τις κυβερνήσεις:το λαϊκό κίνημα. Που ακυρώνει στην πράξη όλους τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς και τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα και αποκαλύπτει το ρόλο των πραγματικών εχθρών και των ψεύτικων φίλων του λαού.

Αλήθεια που πήγαν όλοι αυτοί που με τόση ελαφρότητα υποστήριζαν τα διάφορα σχέδια Β (που στην ουσία δεν υπάρχουν), όσοι ήθελαν να κάνουν σημαία του κινήματος την στάση πληρωμών, την επιστροφή στη δραχμή κλπ; Αντίθετα οι θέσεις αυτές χρησιμοποιούνται για πλασαριστεί ο δήθεν ρεαλισμός στην έντιμη… υποταγή των μνημονίων.

ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΑΛΛΑ..

Αν θέλουμε να έχουμε μισθούς πρέπει να διεκδικούμε μισθούς και συντάξεις που να μπορεί να ζει κανείς.

Αν θέλουμε να έχουμε φάρμακα πρέπει να διεκδικούμε δωρεάν περίθαλψη.

Αν θέλουμε να έχουμε δουλειά πρέπει να διεκδικούμε σταθερές και μόνιμες θέσεις εργασίας

Αν θέλουμε να έχουμε σχολεία πρέπει να διεκδικούμε να ανοίξουν τα σχολεία που έκλεισαν και να επιστρέψουν οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες της διαθεσιμότητας στις θέσεις τους

Οι μισθοί μας και τα δικαιώματα μας κινδυνεύουν όσο αναθέτουμε τη ρύθμιση τους και τη ρύθμιση κάθε δικαιώματος μας στην κυβέρνηση κι όσο περιμένουμε την θεσμοθετημένη «ανθρωπιστική» ελεημοσύνη της.

Γιατί αυτή η κυβέρνηση όπως και η προηγούμενη διαπραγματεύεται για λογαριασμό της αστικής τάξης και το πώς θα ελαφρύνει αυτή η τελευταία, το χρέος της στους ιμπεριαλιστές. Με θύμα πάλι το λαό και το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή…

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

 6/5/2015