Σε λίγες μέρες…

Κώστας Μιχαλάκης, φιλόλογος, 

μέλος της Αγωνιστικής Κίνησης Τρικάλων

Σε λίγες μέρες αρκετές εκατοντάδες συνάδελφοι μας, μεταξύ αυτών και μερικοί καλοί μου φίλοι, θα σταματήσουν να είναι συνάδελφοι. Στην καλύτερη περίπτωση θα μεταταγούν βίαια σε κάποια άλλη θέση και στην χειρότερη θα απολυθούν. Δε χρειάζεται να αναφέρω ότι αυτές οι απολύσεις δεν είναι παρά βορά στις ορέξεις του μνημονίου και της πολιτικής που διαλύει την δημόσια εκπαίδευση.
Άραγε αυτό πρέπει να μας νοιάζει;
Δύο ήδη συνάδελφοι μας στα Τρίκαλα τέθηκαν σε αργία για αναξιοπρεπή συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας, για λόγους καθόλου σχετιζόμενους με την εκπαιδευτική τους δράση και προσφορά. Αυτό το μεσαιωνικό πειθαρχικό δίκαιο μας θέτει όλους σε πιθανή αργία αν κάνουμε το λάθος και εκνευρίσουμε τον γείτονα γιατί έχουμε απλώσει την μπουγάδα ή γιατί αντιδράσουμε αν βρίσουν τη γυναίκα μας κτλ.
Άραγε αυτό πρέπει να μας νοιάζει;
Αρκετοί συνάδελφοί μας θα πρέπει να έχουν έτοιμες τις βαλίτσες τους και να αποχαιρετήσουν τις οικογένειες τους, αν κριθούν υπεράριθμοι από τα αρμόδια όργανα. Και αυτές οι υποχρεωτικές μετακινήσεις γίνονται στο όνομα του εξορθολογισμού ενός συστήματος που οι ίδιοι είχαν στρεβλώσει τα προηγούμενα χρόνια. Βέβαια, για την εγκύκλιο των μεταθέσεων, η οποία σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία έπρεπε να είχε βγει τον Νοέμβριο, ούτε λόγος.
Άραγε αυτό πρέπει να μας νοιάζει;
Ακόμη, από την αρχή του 2014 επιχειρείται (κυρίως μέσω έμμεσων απειλών ότι είναι υποχρεωτική και εντελλόμεθα-χωρίς να προκύπτει από πουθενά) η αυτοαξιολόγηση, η οποία έχει πολλά ερωτηματικά ως προς την χρησιμότητα της, αλλά και την διαφάνεια της. Ενώ δαπανήθηκαν περίπου 2000 σελίδες για πράγματα που ήδη γίνονται σε σχολικές μονάδες, δεν υπάρχει χώρος για μία σελιδούλα που να λέει ποιος και πως ξόδεψε και ξοδεύει τα 7.200.000 του προγράμματος ΕΣΠΑ.
Άραγε αυτό πρέπει να μας νοιάζει;
Και βέβαια, οι μισθοί μας είναι στα τάρταρα, ενώ ο προϋπολογισμός του 2014 αναφέρει ότι θα κλείσουν κοντά στα 1700 σχολεία ανά την Ελλάδα. Ακόμη, η σύνδεση οργανικής θέσης-σχολείου μας φέρνει ένα βήμα ακόμη πιο κοντά στην έξοδο, καθώς, αν ισχύσει αυτό, κάθε φορά που θα κλείνει μια σχολική μονάδα, θα είναι εύκολο να απολυθούν και οι υπηρετούντες σε αυτή.
Άραγε αυτό πρέπει να μας νοιάζει;
Τέλος, θα πρέπει να περιμένουμε διάφορες εκπλήξεις από το Υπουργείο στην επικίνδυνη περίοδο που έρχεται, στο τριήμερο της 25ης Μαρτίου και στις διακοπές του Πάσχα. Κακό χιούμορ; Για μετρήστε: Πέρυσι, την Κυριακή των Βαΐων, ανακοινώθηκε αύξηση του ωραρίου. Το καλοκαίρι καταργήθηκαν 50 κλάδοι και βγήκαν σε διαθεσιμότητα 2500 συνάδελφοι. Τα Χριστούγεννα ήταν τα πρώτα χωρίς δώρο. Και τώρα, μέσα στον Καρνάβαλο, ανακοινώθηκαν υποχρεωτικές μεταθέσεις. Ποια θα είναι η επόμενη έκπληξη που μας ετοιμάζει αυτή η πολιτική;
Άραγε θα πρέπει να μας νοιάζει;
Ε, ναι λοιπόν! Πρέπει να αρχίζει να μας νοιάζει!
Όλη αυτή η επίθεση δεν είναι εναντίον των άλλων, είναι εναντίον του συνόλου της εκπαίδευσης. Ποιος ξεχνά τις αλλοπρόσαλλες αλλαγές στα προγράμματα σπουδών εν μέσω θέρους, οι οποίες αυξομείωναν τις ώρες διδασκαλίας διαφόρων μαθημάτων και καταργούσαν ειδικότητες κατά το δοκούν; Πόσο δύσκολο είναι να το κάνουν και αύριο, αν τους αφήσουμε; Πόσο δύσκολο είναι να διαλύσουν κάθε εργασιακό μας δικαίωμα; Πόσο δύσκολο είναι να βρεθούμε στην θέση των απολυμένων;
Θα μου πείτε ότι αυτά είναι γνωστά. Ίσως, αλλά καλό είναι να επαναλαμβάνονται. Όμως αυτή τη φορά η απεργία δεν γίνεται μόνο για τα αιτήματα του κλάδου. Γίνεται και για να μην απολυθεί η Ρίτσα, η Χρύσα, ο Γιώργος, η Μαίρη, ο Κώστας...Επειδή λοιπόν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές, για τους συναδέλφους μας, για τους φίλους μας, θα απεργήσω.
Εσείς καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι;