Γενική Συνέλευση στην Α ΕΛΜΕ Δυτ.Αττικής
Πραγματοποιήθηκε σήμερα η Γενική Συνέλευση της Α ΕΛΜΕ Δυτ.Αττικής.
Η συνέλευση ήταν σχετικά καλή σε μαζικότητα,σε σχέση με συνελεύσεις προηγούμενων ετών,αλλά όχι βέβαια του μεγέθους του Μαίου ή του Σεπτεμβρίου.Επικέντρωσε στα φλέγοντα ζητήματα του κλάδου,που είναι οι απολύσεις και οι συνέπειες τους τόσο για τον κλάδο ,όσο και για το σύνολο των εργαζομένων,με ότι σημαίνει η κατάργηση της σταθερής και μόνιμης εργασίας.Από την άλλη το ζήτημα που έχει μπει επιτακτικά στα σχολεία αφορά την αυτοαξιολόγηση.Η πλειοψηφία των συναδέλφων στα σχολεία έχει ταχθεί κατά.Ελάχιστα είναι τα σχολεία που αμφιταλαντεύονται ή μπήκαν στη διαδικασία της δημιουργίας των ομάδων.
Αξιοσημείωτο ήταν πώς οι συνάδελφοι μέλη της Ενότητας ,δεν έκαναν καμία τοποθέτηση.Επίσης απουσίαζαν εντελώς οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ.
Μεγάλη ήταν η έλλειψη της μαζικής παρουσίας των συναδέλφων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα,για να μας μεταφέρουν πιο διεξοδικά το κλίμα στους συναδέλφους μας που βρίσκονται στη δύσκολη αυτή θέση.
Η συνέλευση ψήφισε την πρόταση της ΟΛΜΕ με επιπλέον τα ζητήματα όπως είχαν μπει στη συνέλευση του Σεπτεμβρίου,το ζήτημα της κατάργησης του νόμου για το 'Νέο Λύκειο" και τη δέσμευση για νέα Γ.Σ .στις 21-3 και νέα ολομέλεια προέδρων στις 22-3.
Το κλίμα ήταν γενικά υποτονικό όμως,αποτέλεσμα της προηγούμενης απεργίας που έμεινε στη μέση και που έχει οδηγήσει τον κλάδο σε απογοήτευση και μάλλον αμηχανία σε σχέση με το μέλλον.
Η εικόνα που υπάρχει σήμερα στους συλλόγους και στον κλάδο γενικότερα,μπορεί να φαίνεται καταθλιπτική και ακίνητη,αλλά αυτό δεν σημαίνει πώς αν ξεκινήσουν αγωνιστικές δράσεις αυτό το κλίμα δεν μπορεί να αντιστραφεί και να βγει όλη η οργή με μια άλλη δυναμική αντίστασης σε αυτή την πολιτική και να έχει και νίκες.
Κατανοούμε απόλυτα ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και πολλές δυνάμεις αναλώνονται στις εκλογικές αυταπάτες που σπέρνονται πανταχόθεν. Όμως,ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει πραγματικές απαντήσεις .Ιδιαίτερα σήμερα που το κεφαλαιώδες για το σύστημα ζήτημα των απολύσεων μπαίνει μπροστά μας,δεν υπάρχει άλλη απάντηση απο πλευράς μας
Κάθε αγωνιστής συνάδελφος στις μέρες μας οφείλει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να στηρίξει πρωτοβουλίες που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων.
Η συνέλευση ήταν σχετικά καλή σε μαζικότητα,σε σχέση με συνελεύσεις προηγούμενων ετών,αλλά όχι βέβαια του μεγέθους του Μαίου ή του Σεπτεμβρίου.Επικέντρωσε στα φλέγοντα ζητήματα του κλάδου,που είναι οι απολύσεις και οι συνέπειες τους τόσο για τον κλάδο ,όσο και για το σύνολο των εργαζομένων,με ότι σημαίνει η κατάργηση της σταθερής και μόνιμης εργασίας.Από την άλλη το ζήτημα που έχει μπει επιτακτικά στα σχολεία αφορά την αυτοαξιολόγηση.Η πλειοψηφία των συναδέλφων στα σχολεία έχει ταχθεί κατά.Ελάχιστα είναι τα σχολεία που αμφιταλαντεύονται ή μπήκαν στη διαδικασία της δημιουργίας των ομάδων.
Αξιοσημείωτο ήταν πώς οι συνάδελφοι μέλη της Ενότητας ,δεν έκαναν καμία τοποθέτηση.Επίσης απουσίαζαν εντελώς οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ.
Μεγάλη ήταν η έλλειψη της μαζικής παρουσίας των συναδέλφων που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα,για να μας μεταφέρουν πιο διεξοδικά το κλίμα στους συναδέλφους μας που βρίσκονται στη δύσκολη αυτή θέση.
Η συνέλευση ψήφισε την πρόταση της ΟΛΜΕ με επιπλέον τα ζητήματα όπως είχαν μπει στη συνέλευση του Σεπτεμβρίου,το ζήτημα της κατάργησης του νόμου για το 'Νέο Λύκειο" και τη δέσμευση για νέα Γ.Σ .στις 21-3 και νέα ολομέλεια προέδρων στις 22-3.
Το κλίμα ήταν γενικά υποτονικό όμως,αποτέλεσμα της προηγούμενης απεργίας που έμεινε στη μέση και που έχει οδηγήσει τον κλάδο σε απογοήτευση και μάλλον αμηχανία σε σχέση με το μέλλον.
Η εικόνα που υπάρχει σήμερα στους συλλόγους και στον κλάδο γενικότερα,μπορεί να φαίνεται καταθλιπτική και ακίνητη,αλλά αυτό δεν σημαίνει πώς αν ξεκινήσουν αγωνιστικές δράσεις αυτό το κλίμα δεν μπορεί να αντιστραφεί και να βγει όλη η οργή με μια άλλη δυναμική αντίστασης σε αυτή την πολιτική και να έχει και νίκες.
Κατανοούμε απόλυτα ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και πολλές δυνάμεις αναλώνονται στις εκλογικές αυταπάτες που σπέρνονται πανταχόθεν. Όμως,ο δρόμος του αγώνα είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει πραγματικές απαντήσεις .Ιδιαίτερα σήμερα που το κεφαλαιώδες για το σύστημα ζήτημα των απολύσεων μπαίνει μπροστά μας,δεν υπάρχει άλλη απάντηση απο πλευράς μας
Κάθε αγωνιστής συνάδελφος στις μέρες μας οφείλει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να στηρίξει πρωτοβουλίες που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου