Συγκέντρωση έξω απο το Υπουργείο Παιδείας: διαμαρτυρία ή παρωδία;

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησαν σήμερα εκπαιδευτικοί και μαθητές έξω από το υπουργείο Παιδείας ,σχετικά με τα κενά σε εκπαιδευτικούς,διαθεσιμότητες,κλείσιμο τμημάτων των ΕΠΑΛ. Η συγκέντρωση που ήταν μαζική,έρχεται να απαντήσει στα δεκάδες προβλήματα που έχουν προκύψει απο την εφαρμογή της πολιτικής της κυβέρνησης,που αποσκοπεί στην ουσιαστική διάλυση της δωρεάν εκπαίδευσης και της πλήρους κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.

Ιδιαίτερα μαζική ήταν η παρουσία των εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα,που είχαν και ραντεβού μαζί με την ΟΛΜΕ ,με το υπουργείο σχετικά με το καθεστώς διαθεσιμότητας και όλα τα άλλα ζητήματα που έθεσε η ΟΛΜΕ

,Για άλλη μια φορά το Υπουργείο δεν πήρε θέση,εκτός από αόριστες υποσχέσεις που σε τίποτα δεν καλύπτουν το πρόβλημα των απολυμένων συναδέλφων.

Δυστυχώς,όλο αυτό το διάστημα,οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ένα ρόλο διαπραγματευτή κι όχι διεκδικητή απέναντι στα προβλήματα του κλάδου και ιδιαίτερα τις απολύσεις,συνέβαλαν στο κλείσιμο της απεργίας μας,που θα μπορούσε να απαντήσει δυναμικά σε αυτή την άνευ προηγουμένου επίθεση .Αδυνατώντας να ηγηθούν ενός διεκδικητικού αγώνα,ενός αγώνα σύγκρουσης απέναντι σε αυτή την πολιτική,σέρνουν τον κλάδο σε δικαστικές προσφυγές,σε παραστάσεις και "παραστάσεις"διαμαρτυρίας,σε στάσεις εργασίας και συγκεντρώσεις έξω από το Υπουργείο Παιδείας,  ξεκομμένες από την υπόλοιπη κοινωνία και τους άλλους κλάδους που διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας,

Απέναντι στον αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων ,που με περηφάνια διεξάγουν εδώ και 11 εβδομάδες,παρά τις επιθέσεις που δέχονται,που δεν έβαλαν όρους και προυποθέσεις για να διεκδικήσουν το δικαίωμα τους στη δουλειά, ο κλάδος μας έμεινε μακριά.Αλλά εδω δεν προστατεύει τα δικά του μέλη που σήμερα βρίσκονται ένα βήμα πριν την οριστική απόλυση!

Μέχρι το εκπαιδευτικό κίνημα να βρει το βηματισμό  στο δρόμο της μετωπικής σύγκρουσης με αυτή την πολιτική ,θα βρίσκεται συνεχώς μπροστά στα ίδια αδιέξοδα,που θα μας φέρνουν ξανά πίσω ,όταν θα τολμάμε να διεκδικήσουμε ,παρά τις τρικλοποδιές της συνδικαλιστικής ηγεσίας.

Στο άμεσο μέλλον ,ένας τέτοιος αγώνας χρειάζεται για να αναδείξει τις πραγματικές δυνατότητες των εκπαιδευτικών,γονιών και μαθητών.Και σε αυτό τον αγώνα οφείλουμε να συμβάλλουμε όλοι εμείς που είμαστε στη μεριά του κινήματος