Κοινή ανακοίνωση του Εκπαιδευτικού Ομίλου και των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών

ΕΜΠΡOΣ! Oι εκπαιδευτικοί δε θα σκύψουν το κεφάλι

1) Η κρίση δεν έπεσε από τον ουρανό. Είναι ώριμο φρούτο της συνολικής κρίσης που αφορά το ιμπεριαλιστικό – καπιταλιστικό σύστημα και που επιτάθηκε στη χώρα μας από μία αντιλαϊκή πολιτική και από την πλήρη παραρτηματοποίηση της χώρας από τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ-ΕΕ και την παράδοση των εργαζομένων στη βαρβαρότητα του ξένου και ντόπιο κεφαλαίου. Αυτοί που γέννησαν και ανάθρεψαν την κρίση εμφανίζονται τώρα ως σωτήρες. Δεν έχουν δικαίωμα να μιλούν όσοι μακελεύουν τον κόσμο, βιάζουν το περιβάλλον, ανοίγουν τις πόρτες της κόλασης για τους εργαζομένους και τη νεολαία. Σερβία, Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Μάλι είναι λίγα μόνο από τα ματωμένα χνάρια τους. Κάθε προοδευτικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι εχθρός, ταξικός ή ορκισμένος αντίπαλος του ιμπεριαλισμού και των συνεργών του όπου γης.

2) Η κυβέρνηση Σαμαρά με τα δύο δεκανίκια της (Βενιζέλος - Κουβέλης) έβγαλε το κνούτο στο λαό που ζητάει ψωμί. Μετρό, ναυτεργάτες, αγρότες, κατειλημμένα σπίτια, συλλήψεις, βασανισμοί, δολοφονίες αλλοδαπών, «σκούπες», «Ξένιος Δίας» όλα δείχνουν ότι η τρικομματική συμπαιγνία αξιοποιώντας τα υποταγμένα ΜΜΕ (των εθνικών εργολάβων και εφοπλιστών) αλλά και τις ένοχες σιωπές των συνδικαλιστικών ηγεσιών ετοιμάζει απέραντα στρατόπεδα, καταστολή, φυλακίσεις, τιμωρίες. Στο στόχο της έχει τα συνδικάτα και την αριστερά δηλαδή όποιος δεν μπαίνει στο νέο καταμερισμό πειθάρχησης.

Η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει το νόμο του χωροφύλακα, ξεθάβει παλιές συνταγές ετοιμάζει τη «σιδερένια φτέρνα» για να πατήσει τους εκτός των τειχών.

Να ετοιμαστούμε ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά για χειρότερες μέρες και να εξοπλιστούμε για παρατεταμένο αγώνα.

Δεν τους φοβόμαστε, τους υπολογίζουμε, θα τους νικήσουμε. Κανένας δεν είναι δυνατότερος από τον οργανωμένο και αποφασισμένο λαό που παλεύει για το δίκιο του.

3) Τώρα όμως γεννιούνται και νέες αυταπάτες. Η εκλογομανία και το κυνήγι μιας αριστερής ή μεταβατικής κυβέρνησης σκουριάζουν τα μυαλά ή τα όπλα μας, θολώνουν το τοπίο. Αντί για τους αναγκαίους αγώνες ξεπροβάλλει η... κάλπη κι αντί για το συντονισμό των αγωνιστών εφευρίσκονται εύκολες λύσεις και λεξικά αιτημάτων. Δεν μας λείπει κατάλογος αιτημάτων.

Λείπει ο χάρτης και ο μπούσουλας των αγώνων. Ως εκ τούτου κάποιο «πλαίσιο» που κυκλοφορεί στην εκπαίδευση για να υπερβούμε τις γονατισμένες ηγεσίες σε OΛΜΕ/ΔOΕ κ.λπ. δεν μας βγάζει από το αδιέξοδο. Το πλαίσιο αυτό καλεί σε «παύση πληρωμών», σε «διαγραφή του χρέους», σε «απαγόρευση των απολύσεων», για να προσγειωθεί (μετά από όλα αυτά τα ριζοσπαστικά) στην «αναδιανομή του πλούτου» και σε «ριζική αλλαγή του φορολογικού συστήματος». Με το απαραίτητο κερασάκι της «ανατροπής της κυβέρνησης αλλά και κάθε άλλης που θα εφαρμόσει αυτή την πολιτική». Κίνημα για την κυβερνητική εναλλαγή, λοιπόν...

Δυσκολευόμαστε, σε κάθε περίπτωση και πέρα από τις διαφωνίες μας, να κατανοήσουμε πως είναι δυνατόν ένα πολυσέλιδο πλαίσιο δεκάδων στόχων και αιτημάτων (που αποτελεί το σύνολο της πολιτικής γραμμής πολιτικών φορέων) να φιλοδοξεί να παίξει το ρόλο του εργαλείου δράσης. Η αλήθεια είναι ότι θα ελπίζαμε πως η κρισιμότητα της κατάστασης θα περιόριζε τις χρόνιες ασθένειες των καπέλων, της απογείωσης και της φυγής από την πραγματικότητα, ασθένειες που χαρακτηρίζουν την αριστερά τόσα χρόνια. Εντυπωσιαζόμαστε, επίσης, από το πόση γοητεία ασκεί η αντίστοιχη πολιτική κουλτούρα του ΠΑΜΕ και αντιγράφεται τόσο επιτυχημένα από τους εμπνευστές του πλαισίου.

Η Εκπαίδευση στο απόσπασμα

4) Μειώσεις μισθών και συντάξεων, (συγχωνεύσεις) σχολείων και περικοπές, αξιολόγηση και απολύσεις, το φθηνό, και πειθαρχημένο σχολείο με ένταση των ταξικών φραγμών για να σπουδάσουν λιγότερο οι φτωχοί και οι μαθητές/σπουδαστές να μαθαίνουν τη «γεωμετρία» του υποαμοιβόμενου εργάτη του σκυφτού υπάλληλου και του φοβισμένου πολίτη.

Ταυτόχρονα το σχέδιο «Αθηνά» αναγκάζει σε μετανάστευση τον σπουδαστικό πληθυσμό, εντείνει τις πιέσεις στους φτωχούς ν’ ακολουθήσουν τη φυσική πορεία τους δηλαδή να γονατίσουν αγράμματοι κλώνοι. Αυτό είναι το σχέδιό τους αλλά διόλου δε σημαίνει ότι θα περάσει. Αν οι γονατισμένες και συναινετικές κορυφές σε ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ και OΛΜΕ/ΔOΕ έχουν αποφασίσει να υψώσουν λευκή σημαία και να συνεργαστούν με τους σφαγής μας εμείς δεν υπογράφουμε θα μας βρουν απέναντί τους αποφασισμένους, ωριμότερους, οργανωμένους, πανέτοιμους για την υπεράσπιση της δωρεάν δημόσιας εκπαίδευσης. Ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Δεν έχουν ούτε ένα κόκαλο ανοχής μας! Θα μείνουν στην ταξική πάλη και την ιστορία σαν «το τάγμα των ελεεινών συνεργατών».

5) Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών ομοσπονδιών ­δέσμιες της ένταξής τους στο κυβερνητικό μπλοκ αλλά και στο μονόδρομο του καπιταλισμού και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης­ ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αναλάβουν την οργάνωση των απαιτούμενων αγώνων. Με αυτή την έννοια, είναι επείγουσα και κρίσιμη ανάγκη:

·         τα πρωτοβάθμια σωματεία να γίνουν ζωντανά και μαζικά κύτταρα συζήτησης και αγώνα

·         αυτά τα πρωτοβάθμια σωματεία να συντονίζουν τις αγωνιστικές τους δράσεις.

Το πλαίσιο συσπείρωσης των εργαζομένων αλλά και συντονισμού σωματείων πρέπει να είναι πλαίσιο αγώνα που συσπειρώνει εργαζομένους σε μια πραγματική βάση, που δημιουργεί κοινωνικές συμμαχίες και που απαντάει τα πραγματικά ζητήματα. Με βάση αυτή τη λογική, θεωρούμε ότι οι άξονες πάλης είναι οι εξής:

ü      ­Ανατροπή των μνημονίων, Αντίσταση στην εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα που επιβάλλουν ΕΕ - ΔΝΤ - κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.

ü      ­ Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους. Όχι στην εκπαίδευση των μνημονίων, της φτώχειας, της υποταγής και των ταξικών φραγμών - Oύτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.

ü      ­ Όχι στην αξιολόγηση - να αποσυρθεί το ΠΔ - Ανατροπή του νόμου για το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο. Όχι στις απολύσεις, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και τη φοροληστεία. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους. Ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα για όλους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα!

ü      ­ Κάτω τα χέρια από τις απεργίες, τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Πάνω λοιπόν, στα ζητήματα αιχμής που αναδεικνύονται μπορεί και πρέπει να υπάρξει άμεσα κλιμάκωση του απεργιακού αγώνα, δημιουργία απεργιακών επιτροπών και πλατύς συντονισμός σωματείων.

Τι να κάνουμε;

6) Οι παλινωδίες των Ομοσπονδιών και η υπονόμευση από τη μεριά τους στη δημιουργία όρων για απεργιακή κλιμάκωση αναπαράγουν την αδράνεια και την ηττοπάθεια. Οι εκπαιδευτικοί με καθημερινή επαφή με τα παιδιά του λαού (και με τη δύναμη που μα δίνει το γεγονός αυτό) μπορεί και πρέπει να οργανώσουμε τον αγώνα ενάντια στον οδοστρωτήρα του συστήματος. Η οργάνωση των διαδηλώσεων και του απεργιακού αγώνα δεν μπορεί να περιμένει!

7) O Εκπαιδευτικός Όμιλος και οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών επιδιώκουν και διερευνούν έναν κοινό βηματισμό για να ανατραπεί η ισχύουσα κατάσταση. Θέλουμε να σπάσουμε τα δεσμά της υποταγής, του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας και να συμβάλλουμε στη γέννηση και ανάπτυξη ενός ρωμαλέου μετώπου Αντίστασης και Δράσης.

Αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες, τους αρνητικούς συσχετισμούς αλλά θα παλέψουμε για την ανατροπή τους.

Σ’ αυτόν το δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο δρόμο σε καλούμε να βαδίσεις μαζί μας να συστρατευτείς και ν’ αγωνιστείς.

Όπως κάναμε ως τα σήμερα, όπως ορίζουν οι καιροί και οι ανάγκες μας.

Να κάνουμε το κάθε σχολείο, σωματείο και γειτονιά «άπαρτο κάστρο», μετερίζι αγώνα, εργαστήρι ιδεών, στίβο αγωνιστών.

Oι εκπαιδευτικοί αυτής της χώρας έχουν χρέος να σταθούν στο πλευρό των μαθητών και του λαού και να διδάξουν με το ζωντανό παράδειγμά τους.

Αντίσταση, οργάνωση, κλιμάκωση των αγώνων!

Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς.

Όλοι στον αγώνα.

28/2/2013

Εκπαιδευτικός Όμιλος

και

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών