Ποιο θα ‘ναι το «φάρμακο» απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα;

Ποιο θα ‘ναι το «φάρμακο» απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα;

Πολλά έχουν αποκαλυφθεί τα τελευταία χρόνια και ακόμα περισσότερα ξεσκεπάστηκαν με βάση την πανδημία του κορονοϊού.  Ένα από αυτά είναι η πραγματική παρασιτική – εγκληματική φύση του καπιταλισμού. Δεν είναι μόνο η διάλυση της περίθαλψης, το πάρτι αισχροκέρδειας, η ευκαιρία για το κεφάλαιο να καταπατήσει τα τελευταία υπολείμματα εργατικών κατακτήσεων. Αλλά είναι και η φύσει αδυναμία αυτού του άναρχου συστήματος -που έχει μόνο σκοπό το ιδιωτικό κέρδος- να αναπροσαρμόσει τις λειτουργίες της κοινωνίας, να κάνει τις απαραίτητες έκτακτες και επείγουσες προσαρμογές στην παραγωγή, αλλά και σε όλες τις κοινωνικές πτυχές, ώστε να ανταποκριθεί στην πανδημία.

Λίγες μέρες έχουν περάσει μόνο από την ψήφιση των «έκτακτων μέτρων για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού» και η συζήτηση έχει αλλάξει ήδη περιεχόμενο. Δεν «συζητάμε» πλέον για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού (άλλωστε τα κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν «συγκρατημένα αισιόδοξοι για την κατάσταση»), αλλά για τις επιπτώσεις τους στην οικονομία και στο πώς αυτές «πρέπει» να αντιμετωπιστούν. «Τον λογαριασμό» δηλαδή που θα καλεστεί να πληρώσει για ακόμα μια φορά ο λαός επειδή τον έσωσαν(;)! Τα δισεκατομμύρια, που δεν ενδιέφεραν τον πρωθυπουργό, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του…. -πλέον- «φίλου των εργαζομένων» Άδωνι Γεωργιάδη πρέπει γρήγορα να (ξανα)φτιαχτούν. Και να φτιαχτούν με τον ιδρώτα των εργαζομένων. Τί σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να συνεχιστεί και να επεκταθεί η επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στον λαό.

Να είμαστε σίγουροι ότι το σύστημα κάνει «κάθε κρίση ευκαιρία». Ευκαιρία για να επεκτείνει την κυριαρχία του πάνω στον λαό. Ευκαιρία να ξεμπλέξει περαιτέρω με δικαιώματα. Τα μέτρα λοιπόν ήρθαν για να μείνουν. Τόσο στα εργασιακά, που αφορούν την παραπέρα διευκόλυνση της εργοδοσίας στο να απολύει, να χρησιμοποιεί ευέλικτο ωράριο, να μειώνει τους μισθούς. Όσο και στο επίπεδο των δημοκρατικών δικαιωμάτων, που με αφορμή τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, επιχειρείται να εμπεδωθεί ένα κλίμα «εθισμού» στην απαγόρευση, περιορισμού της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης καθώς και ποινικοποίησης των συγκεντρώσεων. Πιο συγκεκριμένα:

Στα εργασιακά

Τα 800 ευρώ είναι το νέο σλόγκαν της διαφημιστικής καμπάνιας της κυβέρνησης. Η απόδειξη ότι θέλει να στηρίξει τον εργαζόμενο. Βέβαια δεν χάνει την ευκαιρία να λέει παράλληλα πόσο «μεγάλο βάρος είναι αυτά τα χρήματα/χαρτζιλίκι για τα ταμεία» προμηνύοντας από τώρα ότι οι εργαζόμενοι θα τα πληρώσουν πολλαπλά. Συν ότι έχει συμβάλλει στην διαμόρφωση ενός τέτοιου συσχετισμού υπέρ της εργοδοσίας, που έρχονται απανωτά οι καταγγελίες από εργαζόμενους που τους ζητείται μέρος από τα 800 από τον εργοδότη προκειμένου να τους γράψει στην «πλατφόρμα»!

Η… απαγόρευση των απολύσεων φάνηκε αμέσως ότι επρόκειτο για διευκόλυνση της εργοδοσίας να απολύσει καθώς μετά την δήλωση αναστολής της σύμβασης ο εργοδότης έχει «υποχρέωση» να κρατήσει τον ίδιο αριθμό εργαζομένων, που είχε πριν, για έναν μήνα. Επιπλέον δίνεται η δυνατότητα στην εργοδοσία μέσω της εκ περιτροπής εργασίας να απασχολεί τους εργαζόμενους μέχρι και με δύο εβδομάδες των μήνα δίνοντάς τους σχεδόν τον μισό μισθό. Φυσικά όπως μας υπενθύμισε πολύ «ευγενικά», ο υπουργός οικονομικών κος Σταϊκούρας όλα αυτά είναι ήδη ψηφισμένα από το αντεργατικό πακέτο μέτρων του φθινοπώρου που δίνει την δυνατότητα στις επιχειρήσεις να ενταχθούν σε ειδικό καθεστώς αν βρίσκονται σε οικονομική δυσχέρεια. Είναι επίσης ένα «ερώτημα» τί θα γίνει με τους χιλιάδες εποχιακά εργαζόμενους στον τουρισμό, που ούτως ή άλλως δούλευαν σε συνθήκες γαλέρας. Δηλαδή κάτω από ποιες συνθήκες (εργασιακό ωράριο, μεροκάματο κτλ) θα καλεστούν να εργαστούν-αν εργαστούν- τώρα που η «βαριά βιομηχανία» της χώρας ταρακουνιέται συθέμελα.

                Ούτε οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα πρόκειται να την βγάλουν καθαρή. Στην αρχή τα κυβερνητικά στελέχη υπερασπίζονταν ότι «δεν τίθεται ζήτημα μείωσης μισθών», για να μεταβληθεί πολύ γρήγορα στο «οι μειώσεις θα εξαρτηθούν από το πόσο θα διαρκέσει η κρίση». Πρόσφατα ο πρωθυπουργός κάλεσε τους βουλευτές και τους υπουργούς να δώσουν τον μισό τους μισθό στο κράτος για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Είναι στα πλαίσια της κυβερνητικής διαφημιστικής καμπάνιας για την αυταπάρνησή της στην μάχη απέναντι στον αόρατο εχθρό; Ή μήπως θέλει να στείλει ένα μήνυμα και να δείξει μια διάθεση από μεριάς τους ότι όλοι οι «κρατικοί υπάλληλοι» πρέπει να θυσιάσουν κάτι στην μάχη αυτή; Τα ΜΜΕ πάντως, σαν σε εντεταλμένη υπηρεσία, προσπαθούν με κάθε μέσο να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα.

                Όσον αφορά εμάς τους εκπαιδευτικούς το υπουργείο μεθοδικά και αποφασιστικά προωθεί την τηλεκπαίδευση. Η υφυπουργός παιδείας έχει ήδη δηλώσει ότι αποτελεί ένα εργαλείο το οποίο θα αξιοποιηθεί μελλοντικά. Και αν από την μία διευρύνει την ταξικότητα στο επίπεδο των μαθητών, εκτός αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να γίνει μάθημα μέσω σταθερού τηλεφώνου με αστική χρέωση(!), από την άλλη φέρνει έναν ορυμαγδό κατάργησης εργασιακών δικαιωμάτων για τους εκπαιδευτικούς. Η κα Ζαχαράκη δήλωσε ότι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μπορεί να μην γίνει του χρόνου. Όμως η αξιολόγηση εφαρμόζεται ήδη με την τηλεκπαίδευση. Όποιος δεν κάνει, είναι τεμπέλης (!) και πρέπει να του μειωθεί ο μισθός, σύμφωνα με γνωστό δημοσιογραφίσκο στην υπηρεσία του συστήματος. Εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης θα σημαίνει κατάργηση του κάθε εργασιακού ωραρίου. Ήδη συνάδελφοι δουλεύουν για την τηλεκπαίδευση όλες τις ημέρες της εβδομάδας μέχρι και τις 2 το ξημέρωμα! Ποιος άλλωστε εμποδίζει να μας ζητηθεί να δουλέψουμε το καλοκαίρι, στις διακοπές Χριστουγέννων ή Πάσχα ακόμα και στην άδεια; Αφού ούτως ή άλλως καθόμαστε! Θα αξιοποιηθεί επίσης για να τους απαλλάξει από τις ευθύνες να καλύπτουν -έγκαιρα- τα κενά στα σχολεία ειδικά στα «δύσκολα»/απομακρυσμένα σχολεία που κατά την κυβέρνηση «δεν στελεχώνονται γιατί δεν παρουσιάζονται οι εκπαιδευτικοί».

Στα δημοκρατικά δικαιώματα

                Ζούμε σε μια πρωτοφανή κατάσταση σε ότι αφορά τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Τα μέτρα της κυβέρνησης ενάντια στην εξάπλωση του κορωνοϊού συνιστούν μια σειρά απαγορεύσεις, με βάση τις οποίες ο λαός πρέπει να δίνει αναφορά στην αστυνομία ακόμα και για τις πιο στοιχειώδης μετακινήσεις του. Δεν είναι άλλωστε λίγες οι καταγγελίες ενάντια στην αστυνομία που δρα και μοιράζει κλήσεις «υπέρ του δέοντος» αξιοποιώντας παραθυράκια που αφήνουν οι οδηγίες του υπουργείου. Ενώ χαρακτηριστικό ήταν το κατέβασμα πανό (που απαιτούσαν καθολική και δωρεάν περίθαλψη) πολιτικών οργανώσεων από την αστυνομία. Το σύστημα λοιπόν εκμεταλλεύεται την ανάγκη και ανησυχία του λαού για να προφυλαχτεί και περιορίζοντας τις μετακινήσεις του, διαμορφώνοντας παράλληλα μια κατάσταση ώστε να εξοικειωθούμε στην υποταγή και στην φίμωση.

                Παράλληλα η απαγόρευση των συναθροίσεων έχει ξεκάθαρα χαρακτήρα πολιτικό. Θέλει να προετοιμάσει το έδαφος για την ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και των συγκεντρώσεων. Μια πολιτική που είχε αρχίσει ήδη από πριν από την προσπάθεια ελέγχου των σωματείων, από την ποινικοποίηση και κατάργηση της απεργίας. Άλλωστε σύμφωνα με την κυβέρνηση οι διαδηλώσεις πρέπει να απαγορεύονται αν «συμμετέχοντες δεν συμμορφώνονται προς τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν» (σε συνεννόηση με την ΕΛΑΣ), αν «επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια» ή ακόμα και αν «απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής σε ορισμένη περιοχή».

Να παλέψουμε για να ζήσουμε με δικαιώματα

                Το σύστημα σε παγκόσμιο επίπεδο διαμορφώνει μια κατάσταση αντιδραστικού κλίματος και νέας επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων. Αναδεικνύει ότι όχι μόνο δεν μπορεί να διασφαλίσει την υγεία των λαών αλλά και ότι δεν δίνει δεκάρα για την ανθρώπινη ζωή. Τα μέτρα «έκτακτης ανάγκης» θα διαμορφώσουν ένα μόνιμο περιβάλλον αντεργατικής επίθεσης. Η επίθεση αυτή πρέπει να βρει τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση συγκρότησης κινήσεων ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Ακόμα και σε αυτήν την κατάσταση πρέπει να αναζητήσουμε όλες τις δυνατότητες αντίστασης στην βαρβαρότητα αλλά και διεκδίκησης δικαιωμάτων στην περίθαλψη, την εργασία και στην ζωή!