Να αποσυρθούν άμεσα οι αντιλαϊκές ρυθμίσεις στην εκπαίδευση! Όχι στο σχολείο των λίγων κι εκλεκτών!

Να αποσυρθούν άμεσα οι αντιλαϊκές ρυθμίσεις στην εκπαίδευση!

Όχι στο σχολείο των λίγων κι εκλεκτών!

Μαζικοί διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών.

Όχι στη Μαθητεία- σκλαβοπάζαρο!

Ακαταπόνητο το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει την πολύμορφη επίθεση απέναντι σε μαθητές κι εκπαιδευτικούς, επιταχύνει το ρυθμό εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής στην εκπαίδευση, συμμορφούμενο πλήρως στις κατευθύνσεις της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και του ΔΝΤ.

Έτσι έχουμε θεματική βδομάδα και δημιουργικές εργασίες σε γυμνάσιο- λύκειο. Με τις κινήσεις αυτές ξεκινά ουσιαστικά η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και η αξιολόγηση των καθηγητών. Στρώνεται ο δρόμος για κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Χτυπιούνται για άλλη μια φορά εργασιακά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών, αφού καταργούνται θέσεις εργασίας (μείωση ωρών μαθημάτων, υποκατάστασή τους από προγράμματα), κουκουλώνεται η πολιτική των μη διορισμών με την μεγαλύτερη εντατικοποίηση και εργασιακή επιβάρυνση του ήδη καταπονημένου (θυμάστε την αύξηση του ωραρίου;) εκπαιδευτικού σώματος. Ενοχοποιούνται οι εκπαιδευτικοί για όλες τις αδυναμίες και τις ανεπάρκειες του σχολείου, ακόμα και για το ότι δεν δηλώνουν ειδήμονες επί παντός επιστητού. Αυξάνεται το άγχος και η ανασφάλεια, μπροστά στο φάσμα της ανεργίας.

Αντίστοιχα για τους μαθητές οι εξελίξεις κινούνται στην κατεύθυνση της παραπέρα εντατικοποίησής τους, της αποθάρρυνσής τους, της εμπέδωσης ενός αισθήματος ανικανότητας για οτιδήποτε άλλο από μια στοιχειώδη κατάρτιση, ώστε να αποτελέσουν το αυριανό ευέλικτο, πειθαρχημένο, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό (αν και όταν χρειαστεί).

Αντίστοιχα και στα ΕΠΑΛ συρρικνώνονται θέσεις εργασίας με τις ρυθμίσεις για τον χαρακτηρισμό φοίτησης μαθητών στα μέσα της χρονιάς. Κι αν φέτος το μέτρο αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς- δημιουργεί το υπουργείο τεχνητό πλεόνασμα προς πάσα χρήση- είναι βέβαιο ότι από του χρόνου, αν το αποδεχτούμε, οι κυρώσεις θα πλήξουν και τους μαθητές που θα βλέπουν στα μέσα της χρονιάς το τμήμα τους να καταργείται.

Τέλος και μάλλον σημαντικότερη εξέλιξη αποτελεί η προώθηση της μαθητείας. Με τη θέσπισή της, ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, κυβέρνηση απαιτούν το εκπαιδευτικό σύστημα να παίξει πιο αποφασιστικά το ρόλο του μηχανισμού συμμόρφωσης και προσαρμογής της νέας γενιάς στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Να διαμορφώσουν στη νεολαία τα χαρακτηριστικά του πειθήνιου εργαζόμενου χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Αντί για δουλειά, σύγχρονη δουλεία.

Οι εκπαιδευτικοί, κάτω από το ειλικρινές άγχος και ενδιαφέρον για το επαγγελματικό μέλλον των μαθητών τους, αλλά και την αγωνία για τη συμπλήρωση του δικού τους τεχνητά κουτσουρεμένου ωραρίου, πιέζονται να αποτελέσουν μοχλό υλοποίησης αυτής της αντιδραστικής πολιτικής. Να οδηγούν τους μαθητές τους (πόσους άραγε;) στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα, να τους οδηγούν να αποτελέσουν πολιορκητικό κριό για το χτύπημα των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει και των μισθών των υπόλοιπων εργαζόμενων, για να αντικρίσουν και αυτοί, μετά από 9 μήνες, την πόρτα της ανεργίας.

Όλα αυτά δεν αποτελούν φαεινές της τρέχουσας κυβέρνησης και σίγουρα παρά τον μανδύα που προσπαθούν να τα ενδύσουν δεν υπηρετούν καμιά πρόοδο, με την έννοια της υπηρέτησης των συμφερόντων μαθητών και εργαζομένων. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι όλα αυτά είχαν αποτελέσει σχέδια και απόπειρες μέτρων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων…… γι’ αυτό και υπάρχει σύμπνοια στην αποδοχή τους τόσο από τις παρατάξεις των ΣΥΝΕΚ όσο και τις ΔΑΚΕ (τους τωρινούς και τους προηγούμενους κυβερνητικούς εταίρους).

Υπηρετούν το στρατηγικό σχεδιασμό του συστήματος να δημιουργήσουν ένα σχολείο στο οποίο το κράτος θα κρατά τον στενό έλεγχο αλλά θα έχει απαλλαγεί από κάθε οικονομική επιβάρυνση στη λειτουργία του. Ένα σχολείο βαθιά αντεργατικό για όσους εργάζονται σ’ αυτό (οι εκπαιδευτικοί θα αποτελούν πρότυπο για το είδος του εργαζόμενου που θα αποτελέσουν οι μαθητές τους). Ένα σχολείο βαθιά ταξικό που θα σφίγγει ολοένα και πιο κάτω τις ροές για τους μαθητές.

Απέναντι σε όλα αυτά η ΟΛΜΕ ακολουθεί παρελκυστική πολιτική, στηρίζοντας στην ουσία τα κυβερνητικά μέτρα. Οι αποφάσεις της βρίθουν από διαμάντια: όλα τα μέτρα έχουν θετικό πρόσημο. Η όποια κριτική εξαντλείται στην προχειρότητα και την ασάφειά τους. ζητά να μην εφαρμοστούν για φέτος ή έστω να έχουν προαιρετικό χαρακτήρα, λες και έτσι θα αλλάξει η ουσία της στόχευσής τους. Και μάλιστα τονίζει σε όλους τους τόνους την ανάγκη επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών: με δεδομένη τη διακήρυξη της κυβέρνησης για δημιουργεί Κρατικού Φορέα Επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών κατανοούμε όλοι πόσο επικίνδυνη μπορεί να αποβεί η θέση αυτής της ΟΛΜΕ και πόσο στρώνει το δρόμο για τις κυβερνητικές επιλογές.

Αλλά και άλλες δυνάμεις που υποτίθεται ότι αναφέρονται στους εργαζόμενους και στο κίνημα έχουν μπει στη διαδικασία να εξωραΐσουν τα μέτρα (τουλάχιστον αυτά που αφορούν θεματική βδομάδα και δημιουργικές εργασίες), να τα διορθώσουν, να τα «εκμεταλλευτούν» για το καλό του λαού και του τόπου. Φτάνουν πια οι αυταπάτες και οι σκόπιμες παραπλανήσεις. Τα μέτρα αυτά δεν επιδέχονται διορθώσεις. Η εφαρμογή του θα επιφέρει άμεσες συνέπειες στην εργασιακή μας καθημερινότητα και θα προλειάνει το έδαφος για να περάσουν κι άλλα μέτρα στην ίδια κατεύθυνση.

Στην πολλαπλή επίθεση που δεχόμαστε, δεν υπάρχουν περιθώρια για ατομικές λύσεις. Ήρθε η ώρα να πάρουμε την υπόθεση της ζωής και της εργασίας μας στα χέρια μας. Φάνηκε ότι δεν έχουμε τίποτε να περιμένουμε από καμιά συνδικαλιστική ηγεσία ΟΛΜΕ. Όλοι μαζί εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε:

• Να φτιάξουμε εστίες αντίστασης σε κάθε σχολείο, επιτροπές αγώνα σε κάθε σωματείο. Πρώτο μέλημα να ξεκινήσουμε μια καμπάνια συζήτησης και ενημέρωσης με τους συναδέρφους. Ν αποδημήσουμε όλη τη σάπια επιχειρηματολογία του συστήματος. Να αναγνωρίσουμε τους εχθρούς μας. Να προσεγγίσουμε τους εν δυνάμει συμμάχους μας.
• Να μαζικοποιήσουμε τις γενικές συνελεύσεις μας. Συνελεύσεις που όφειλαν να έχουν γίνει πολύ πιο μπροστά κι όχι ενώ έχει αρχίσει η εφαρμογή των μέτρων. Ωστόσο τίποτα δεν έχει χαθεί, δεν υπάρχουν μονόδρομοι και πορείες που δεν αναστρέφονται. Στις συνελεύσεις οφείλουμε και μπορούμε να συζητήσουμε για το σύνολο των ζητημάτων που αφορούν την επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – ΟΟΣΑ στην δωρεάν εκπαίδευση και στα εργασιακά μας δικαιώματα. Εκεί θα χαράξουμε τη στάση μας, θα οργανώσουμε τους αγώνες μας με στόχο την ανατροπή των αντιδραστικών κυβερνητικών μέτρων .
• Να αντισταθούμε, με κάθε είδους κινητοποίηση, στην υλοποίησή τους και να προετοιμαζόμαστε για παρατεταμένο αγώνα που δεν μπορεί παρά να είναι απεργιακός.
• Και επειδή είναι πια ξεκάθαρο ότι η ΟΛΜΕ δεν θέλει να παίξει το ρόλο που της αντιστοιχεί , ρόλο προετοιμασίας, οργάνωσης και προκήρυξης ενός τέτοιου είδους αγώνα, οφείλουν οι ΕΛΜΕ που κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση , να αναζητήσουν τρόπους συντονισμού και από κοινού κίνησης.