Δουλειά με δικαιώματα και όχι «μαθητεία»!

Δουλειά με δικαιώματα και όχι «μαθητεία»!

Η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και η σάρωση των όποιων κατακτήσεων έχουν απομείνει είναι μόνιμος στόχος των μνημονιακών πολιτικών που υλοποιεί «αντιστεκόμενη σθεναρά» η κυβέρνηση. Την ίδια ώρα που επεξεργάζονται σχέδια για να μειώσουν κι άλλο τον κατώτατο μισθό, να απελευθερώσουν τις απολύσεις, να δώσουν το επίδομα ανεργίας δώρο στους εργοδότες, να καταργήσουν τη μονιμότητα και τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, χρησιμοποιούν όλους τους μηχανισμούς που διαθέτουν προκειμένου να επιβάλουν στη συνείδηση των εργαζομένων ότι αυτό είναι το μέλλον που τους αξίζει!!

Σ’ αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει το «νέο» μοντέλο εργασίας που έχουν επιβάλλει για τους νέους, κι όχι μόνο, που το ονόμασαν πρακτική άσκηση ή επιταγή εισόδου (voucher) ή μαθητεία. Εργασιακό καθεστώς που μόνο στον Τουρισμό έχει συμβάλλει στην απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων, αφού δίνεται η δυνατότητα στους ξενοδόχους να απασχολούν το 17% των εργαζομένων με καθεστώς πρακτικής άσκησης ή μαθητείας (όταν ακόμα και στην ΕΕ το όριο είναι 5%!). Αντίστοιχα στους Δήμους οι θέσεις των απολυμένων συμβασιούχων καλύφτηκαν με «μαθητευόμενους».

Ο νόμος 4386/2016 για τα ΕΠΑΛ θεσπίζει τη «μαθητεία» (φτηνή εργασία υποταγμένου εργαζόμενου) και το υπουργείο επείγεται να την υλοποιήσει γιατί έτσι επιτάσσουν ΕΕ-ΕΚΤ και ΔΝΤ. Απαιτούν δηλ. το εκπαιδευτικό σύστημα να παίξει πιο αποφασιστικά το ρόλο του μηχανισμού συμμόρφωσης και προσαρμογής της νέας γενιάς στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, μαθήματα όπως ΣΕΠ- εργασιακό περιβάλλον, διαθεματικές δραστηριότητες, «διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού» κλπ, αλλά κύρια το ζοφερό παρόν που βιώνουν οι περισσότεροι μαθητές και η αβεβαιότητα ενισχύουν τη μόνιμη επιδίωξη του συστήματος και μέσα απ’ την εκπαίδευση να διαμορφώσουν στη νεολαία τα χαρακτηριστικά του πειθήνιου εργαζόμενου χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα. Η μαθητεία είναι εργαλείο σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Αυτή την πολιτική της χειραγώγησης των νέων καλούνται οι εκπαιδευτικοί μέσα απ’ το θεσμό της μαθητείας να υλοποιήσουν. Η διασφάλιση (;) κάποιων θέσεων εργασίας ή η απαλλαγή από εξωδιδακτικές εργασίες δεν μπορεί να είναι το άλλοθι για την ανάληψη αυτού του ρόλου.

Πιο συγκεκριμένα :

Η « τάξη μαθητείας» απευθύνεται σε ενήλικες μέχρι 24 ετών πτυχιούχους της τεχνικής εκπαίδευσης οι οποίοι θα εργάζονται 28 ώρες τη βδομάδα από 4-5 μέρες για 9 μήνες και θα αμείβονται με το 70% του ανειδίκευτου εργάτη (το πτυχίο είναι άχρηστο!!) καθαρά 16,84 ευρώ τη μέρα. Ο εργοδότης επιβαρύνεται με το ποσό των… 9,35ευρώ τη μέρα και έχει έναν εργαζόμενο, ο οποίος έχει υπογράψει ατομική σύμβαση μαθητείας, όπου δηλώνει ότι θα «υπακούει στον εργοδότη… θα έχει εμφάνιση συμβατή με το εργασιακό περιβάλλον… θα σέβεται την κινητή και ακίνητη περιουσία της επιχείρησης… δεν θα δημιουργεί προβλήματα σε πελάτες...κλπ.». Δηλ. είναι εκτεθειμένος στην ασυδοσία των εργοδοτών, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα της διακοπής της μαθητείας και να μην πληρωθεί ο μαθητής.

Όταν είναι ολοφάνερο ότι στις μέρες μας, στη βάση του αρνητικού ταξικού συσχετισμού οι εργοδότες έχουν το ελεύθερο να καταπατούν και όσα δικαιώματα είναι ακόμη νομοθετικά κατοχυρωμένα, ο επόπτης εκπαιδευτικός ποιο ρόλο καλείται να αναλάβει; Να πειθαναγκάσει τον ενήλικα νέο εργαζόμενο να είναι ευχαριστημένος που έχει δουλειά κι ας αμείβεται με ψίχουλα και να υπακούει αδιαμαρτύρητα τον εργοδότη; Να εκθειάζει ένα σύστημα εργασίας υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων που ανοίγει την πόρτα να ανατραπεί το εργασιακό καθεστώς της επιχείρησης; Έχει κανείς την αυταπάτη ότι τα εργασιακά δικαιώματα των μονίμων εκπαιδευτικών, αλλά και των αναπληρωτών θα παραμείνουν ως έχουν όταν γύρω μας θα επικρατεί εργασιακή ζούγκλα;

ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΕΠΟΠΤΗ ΤΗΣ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ. ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΑΞΕΩΝ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ. ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΘΕΣΗ ΟΙ ΕΛΜΕ .

Απ’ τη Διαμαντοπούλου που έλεγε «Θα δώσουμε στην τεχνική εκπαίδευση το βάρος και τη σημασία που έχει για την ανάπτυξη της χώρας», μέχρι τον Αρβανιτόπουλο, που το 2014 δήλωνε «Τριάντα χιλιάδες νέοι απόφοιτοι Τεχνικής Εκπαίδευσης κάθε χρόνο και μέχρι το 2020 θα βρίσκουν εγγυημένα εργασία-μαθητεία σε επιχειρήσεις για τουλάχιστον ένα χρόνο, πάνω στο αντικείμενο που σπούδασαν» και τη σημερινή κυβέρνηση που ανερυθρίαστα υλοποιεί τις ντερεκτίβες ΕΕ και ΟΟΣΑ στο χώρο της εκπαίδευσης, μια μαύρη γραμμή συνδέει όλες τις αλλαγές. Το χτύπημα των δικαιώματος στις σπουδές και στη δουλειά της νέας γενιάς.

Σε μια χώρα που η εξάρτηση σφραγίζει τη διάλυση και το ξεπούλημα στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο των παραγωγικών δυνάμεων και επιβάλει τον εργασιακό μεσαίωνα και την εξαθλίωση για τους εργαζόμενους, το εκπαιδευτικό σύστημα προσαρμόζεται για να υπηρετήσει αυτές τις αντιδραστικές αλλαγές.

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούμε να έχουμε αυταπάτες για το ρόλο που θέλουν να μας αναθέσουν. Η μόνη διέξοδος για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στη δουλειά και στη ζωή είναι να οργανώσουμε την πάλη μας μαζί με τους άλλους εργαζόμενους και τη νεολαία για να αντισταθούμε στη βάρβαρη επίθεση.

agkinekp.blogspot.gr

Γενάρης '17