Ειδομένη-πρόσφυγες-Frontex: Όταν τα ωραία λογάκια μετατρέπονται σε ρόπαλα, απομένει μονάχα η ταξική συνείδηση

Ειδομένη-πρόσφυγες-Frontex: Όταν τα ωραία λογάκια μετατρέπονται σε ρόπαλα, απομένει μονάχα η ταξική συνείδηση

Κείμενο που δημοσιεύεται στην Προλεταριακή Σημαία:

Ξεμπροστιάστηκαν στα μάτια του δημοκρατικού κόσμου οι επαγγελματίες έμποροι του «αντιρατσισμού». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επανεκλέχτηκε με την υπόσχεση ότι τάχα μπορεί σε επίπεδο μέτρων να «αναγκάστηκε» να περνάει τα μνημόνια αμάσητα, αλλά σε επίπεδο «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» θα έκανε λέει τομές. Έφτασε λίγο «τράβηγμα του αφτιού» από τους ιμπεριαλιστές για αναίρεση της συνθήκης Σένγκεν, και τρομοκρατημένη η κυβέρνηση έσπευσε να δείξει δείγματα υποταγής. Αφού αποδέχθηκε να διαχωρίσει τους ανθρώπους σε πρόσφυγες «που προέρχονται από τον πόλεμο» και «παράνομους μετανάστες», με μια συντονισμένη αστυνομική επιχείρηση απομόνωσε τους «απόβλητους και προβληματικούς», τους στοίβαξε σε λεωφορεία και τους μετέφερε πίσω στην Αθήνα.
Τόσο ξεφτιλισμένη και ξεδιάντροπη είναι η κυβέρνηση και ο υπεύθυνος «μεταναστευτικής πολιτικής», ο οποίος εκτέλεσε χρέη υπουργού Δημόσιας τάξης, που θυμήθηκαν να βάλουν… δωρεάν τρένα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μήπως και οι πρόσφυγες δεχτούν μόνοι τους να επιστρέψουν στην Αθήνα. Είναι η ίδια κυβέρνηση που χρέωνε εισιτήριο σε όλους τους πρόσφυγες, «αναγνωρισμένους» και μη, για να τους μεταφέρει στην Ειδομένη. Αυτά είναι λοιπόν τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τους «αριστερούς» της κυβέρνησης: να τους πληρώνουν ως χώρα και κράτος οι ξεκληρισμένοι άνθρωποι το εισιτήριο του τρένου, και όταν διαπιστώνουν ότι δεν τους παίρνει, να τους γυρίζουμε πίσω!
Μα καλά, πώς κάνουμε έτσι για ένα εισιτήριο, θα παραξενευτεί κάποιος. Κι όμως. Στα «μικρά ζητήματα» βρίσκονται μεγάλες απαντήσεις. Όπως λοιπόν το εισιτήριο για να πας πίσω στην Αθήνα είναι δωρεάν, όπως τα διόδια καταργήθηκαν μόνο για να συμμετέχουμε, πάμε στο φιάσκο του δημοψηφίσματος, έτσι και με την «ανθρωπιστική βοήθεια», και τις ΜΚΟ σε εντεταλμένη υπηρεσία. Η ανθρωπιστική βοήθεια λοιπόν, γίνεται, όσο, όπου, όπως και όταν βολεύει το σύστημα, για να εξωραΐζεται. Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να κάνει χρήση έστω αυτών των κονδυλίων που διαθέτει, και κατασπαταλά οπουδήποτε αλλού παρά εκεί που υπάρχει ανάγκη, άφησε την Ειδομένη αβοήθητη και έρημη. Οι κάτοικοι της περιοχής για μήνες αβοήθητοι με την αυτοοργάνωση τους επωμίστηκαν ολομόναχοι το βάρος της περίθαλψης των προσφύγων, στηριζόμενοι στην βοήθεια του λαού της Θεσσαλονίκης. Η αντοχή των κατοίκων δοκιμάστηκε από την εγκατάλειψη του κάθε κύριου Μουζάλα που ήρθε μετά από μήνες με ένα γκλομπ στο χέρι να «καθαρίσει».
Εδώ όμως αναδείχτηκαν τα πολύ στενά όρια του απολίτικου «ανθρωπισμού». Όπως αποδείχθηκε περίτρανα και στο Παλαί του Γαλατσίου, ο ανθρωπισμός είναι ανεκτός από το σύστημα και τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο είναι μουγκός υπηρέτης, γλάστρα που κάνει την λάντζα του κράτους. Γιατί πολύ καλά ξέρει το σύστημα, ότι αν η αλληλεγγύη πολιτικοποιηθεί, την κρίσιμη στιγμή που θα μιλήσουν τα ρόπαλα θα τη βρει απέναντι. Και όταν μιλούν τα ρόπαλα, η ανώτερη μορφή επίδειξης ευαισθησίας και του «ευρωπαϊκού κεκτημένου», πρέπει να βγάζουν όλοι τον σκασμό. Οι δημοσιογράφοι πρέπει να απομακρυνθούν δια της βίας 3 χιλιόμετρα, για να μην καταγράψουν πώς τραβολογούν τους ανθρώπους σαν σακιά. Και όταν διατάξει ο Μουζάλας, όλοι προσοχή, ΜΚΟ και λοιποί πρέπει να αποσυρθούν από την περιοχή της επιχείρησης. Και ύστερα, όταν ξεμπερδέψουμε με τους ανθρώπους που κρίθηκαν ως σκουπίδια, τότε, όλοι μπορούν ελεύθερα να επιστρέψουν, να μαζέψουν τα… υπόλοιπα σκουπίδια που έμειναν στον χώρο, και να συνεχίσουν τον ρόλο της γλάστρας.
Δεν μπορούμε σε καμία των περιπτώσεων να συγκρίνουμε τους ανθρώπους τους λαού και του κινήματος, που συγκροτήθηκαν σε ομάδες, με τους υπαλλήλους των ΜΚΟ. Πρέπει όμως να ειπωθεί ανοιχτά: την κρίσιμη στιγμή η «άμεση πρακτική αξία» της μονόπατης αλληλεγγύης, όταν δεν έχει λάβει χαρακτηριστικά πολιτικής οργάνωσης, δείχνει τα όριά της.
Γι’ αυτό όποτε σε χώρο συγκέντρωσης προσφύγων, είτε στην Αθήνα είτε στην Θεσσαλονίκη, εμφανίστηκαν τα κείμενα και τα πανό της Λαϊκής Αντίστασης και άλλων οργανώσεων, ή φωνάχτηκαν συνθήματα, αμέσως ενωμένοι μπάτσοι και τοπικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ φρόντιζαν να καταστείλουν την πολιτικοποίηση. Επειδή η επαναστατική Αριστερά, γνωρίζουν, αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως υποκείμενα του αγώνα, με διεκδικήσεις και ρόλο! Επειδή γνωρίζουν ότι στοχοποιούν αυτούς και την ψεύτικη ανθρωπιά τους. Επειδή είναι εκείνη η γραμμή που αποδεικνύεται η πιο επικίνδυνη, όταν ωραία λογάκια μετατραπούν σε ρόπαλα. Τότε μόνο η οργάνωση γύρω από αιτήματα, μπορεί να αποτελέσει «πρακτική λύση».
Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι ισχύει το ίδιο για την ανακατάληψη του «ορφανοτροφείου» (με στόχο να υποδεχθεί πρόσφυγες) από τις δυνάμεις του αναρχικού χώρου. Ενώ υποτίθεται ότι κινείται ενάντια στο κράτος, στην πραγματικότητα παραμένει στα στενά όρια που ορίζει. Αποδέχεται, δηλαδή ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες δεν μπορούν να συνεχίσουν προς την Ευρώπη. Αποδέχεται την εγκληματική έλλειψη υποδομής. Αποδέχεται την απομάκρυνσή τους από την Ειδομένη. Και δέχονται να αναλάβουν αυτοί την «λάντζα του κράτους», ως άλλη ΜΚΟ.
Έτσι λοιπόν, μετά από τόσες μέρες, τα ανθρώπινα σκουπίδια, πετάχτηκαν λίγο πιο πίσω από το χαλάκι, στα ερειπωμένα ολυμπιακά ακίνητα (ω, τι προσβολή για τις «αξίες του ολυμπισμού, που δώσανε το φως στην ανθρωπότητα»). Πού είναι τώρα οι πέντε ολυμπιακοί κύκλοι και οι ενωμένες φυλές της ανθρωπότητας; Δεν έχουν τόση αξία, όταν φεύγουν οι χορηγοί της ντόπας –η εκπόρνευση των ιδεών σε όλο της μεγαλείο.
Και για να κρυφτεί η σαπίλα των χρεοκοπημένων ιδεών και αξιών, χρειάζονται ψηλότεροι φράκτες, φυσικοί ή τεχνητοί, χρειάζονται τα κύματα της θάλασσας να καταπίνουν μερικούς «απόβλητους» που δεν μπορούν να διαχειριστούν. Χρειάζονται κονδύλια, κονδύλια, κονδύλια. Όχι όμως για σκηνές, τρόφιμα και γιατρούς. Για ελικόπτερα, σφαίρες, δακρυγόνα, σκυλιά. Η Frontex έκανε την τιμή στην χώρα μας και αποδέχθηκε το αίτημα μας να έρθει να περιπολήσει τα σύνορα του πολιτισμένου κόσμου, για να βεβαιωθεί ότι θα πνίγονται όσοι πρέπει, θα πετιούνται πίσω όσοι πρέπε, και θα περνούν όσοι πρέπει (ή είναι τυχεροί).
Επειδή όμως πίσω από την «έρευνα και διάσωση», βρίσκονται τα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο και η δημιουργία τετελεσμένων σε πολλές περιοχές της Ευρώπης με συνοριακές διαφορές, το πράγμα κάπου κολλάει.
Θα πρέπει τα αρμόδια όργανα της ΕΕ να ισορροπήσουν τις φιλοδοξίες και τα προβλήματα των υποτελών αστικών τάξεων. Ήδη έχει πέσει στο τραπέζι η ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή, οι κοινές περιπολίες και ένα σωρό κατασταλτικά σχέδια που εκτός από την μεριά της απώθησης των προσφύγων, υποδαυλίζουν τις ήδη οξυμένες αντιθέσεις στην περιοχή, σε μια περίοδο γενικού γεωστρατηγικού ξαναμοιράσματος.
Αυτό είναι λοιπόν το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η δημοκρατική δύση. Φτάνει λοιπόν η κουβέντα για τα περίφημα ανθρώπινα δικαιώματα! Τα μόνα δικαιώματα που υπάρχουν είναι τα λαϊκά, και κατακτώνται μόνο στο πεδίο που μπορούν να ορίσουν οι ίδιοι οι λαοί. Στο ξεχασμένο πεδίο της διεκδίκησης και των κοινών αγώνων.