ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

Παλεύουμε για δικαιώματα

και όχι για συνδιαχείριση της πολιτικής της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ.

Δε νομιμοποιούμε καμία διοίκηση

Φωτιά πήραν τα επιτελεία και οι μηχανισμοί της νέας και της παλιάς κυβέρνησης μόλις το υπουργείο έδωσε το σήμα να αλλάξουν οι διοικήσεις της εκπαίδευσης. Κοιτάνε κουκί-κουκί, σχολείο-σχολείο τους συσχετισμούς που μπορούν να διαμορφωθούν προκειμένου να ελέγξουν τους διευθυντές των σχολικών μονάδων, οι οποίοι στη συνέχεια θα αναδείξουν τους νέους διευθυντές εκπαίδευσης. Έτσι, με την εμπλοκή των εκπαιδευτικών στη διαδικασία μοριοδότησης διευθυντών, νομιμοποιείται όλος ο μηχανισμός διοίκησης της εκπαίδευσης. Η πυραμίδα διοίκησης θα έχει πια την έγκριση της βάσης των εκπαιδευτικών!!!

Ο ΣΥΡΙΖΑ αισιοδοξεί πως θα μπορέσει να χωθεί στο μηχανισμό διοίκησης των σχολείων και να εμβολίσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Με τις κλασικές μέθοδες επιλογής διευθυντών δεν εξασφάλιζε τον γρήγορο έλεγχο της διοικητικής πυραμίδας, που λειτουργεί πάντα ως ιμάντας προώθησης της κυβερνητικής πολιτικής. Γι’ αυτό, με επείγουσες και συνοπτικές διαδικασίες βάζει τον κλάδο να ψηφίσει-μοριοδοτήσει τους υποψήφιους διευθυντές.

Την ίδια στιγμή, οι δηλώσεις Κατρούγκαλου κάνουν σαφές πως η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε αξιολόγηση όλων των δημοσίων υπαλλήλων. Ο ίδιος κάνει λόγο για «καλούς» εκπαιδευτικούς που θα ανταμείβονται με ταχεία βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη. Αυτή τη «νέα» αξιολόγηση θα κληθεί να εφαρμόσει η νέα διοικητική πυραμίδα. Εμπλέκοντας τους εκπαιδευτικούς σε μηχανισμούς αξιολόγησης, τους αφαιρούν ένα ηθικό επιχείρημα άρνησης της αξιολόγησής τους.

Όλη αυτή η διαδικασία εμπλοκής των εκπαιδευτικών σε μηχανισμούς αξιολόγησης παρουσιάζεται ως δημοκρατικό δικαίωμα. Την ίδια στιγμή, οι κυρίαρχες παρατάξεις του κλάδου δεν θέτουν καν θέμα να αποφασίσει ο κλάδος μέσα από τις γενικές του συνελεύσεις για το τι θα κάνει. Τόσο δημοκρατικά! Μπορεί το οξύμωρο του σχήματος «επιλέγω τον διευθυντή μου» να μη θορυβεί πια πολλούς, λόγω της κυριαρχίας των αντιλήψεων του συστήματος και της ρεφορμιστικής λογικής της «αριστεράς μας» που ονειρεύεται να εμπλακεί στη διαχείριση του κράτους. Όμως, δημοκρατία στους χώρους δουλειάς σημαίνει δουλειά με ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και ωραρίου και μισθός που να καλύπτει το κόστος ζωής. Οι «νέες συμφωνίες – μνημόνια» που ετοιμάζεται να υπογράψει η νέα συγκυβέρνηση παρακαλώντας τα γεράκια των δανειστών, φέρνουν νέα δεινά. Ο αυταρχισμός και η φασιστικοποίηση συνόδευε και θα συνοδεύει τα μέτρα των συμφωνιών υποτέλειας με τους ιμπεριαλιστές-δανειστές. Δεν υπάρχει δημοκρατία σε συνθήκες εξαθλίωσης. Η δημοκρατία κατακτιέται με αγώνες.

Η διαδικασία παρουσιάζεται σαν μια ευκαιρία να τιμωρηθούν οι αυταρχικοί διευθυντές. Όμως, ο αυταρχισμός της διοίκησης των διευθυντών ορίζεται και καθορίζεται από την περίοδο και τις ασκούμενες πολιτικές. Δεν είναι θέμα προσώπου. Η εμπλοκή του κλάδου στη διαδικασία αξιολόγησης των διευθυντών εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο που ευνοεί όλους τους μηχανισμούς και τις καταστάσεις που διαλύουν τη δημοκρατία στα σχολεία. Ήδη οι νυν διευθυντές έχουν κάνει «τα κουμάντα τους» προσπαθώντας να προσεγγίσουν ψηφοφόρους. Παλιές «αυλές» ενεργοποιούνται και νέες ετοιμάζονται. Η κοινοβουλευτικοποίηση των σχέσεων σε επίπεδο συλλόγου διδασκόντων ανατινάζει την έννοια συναδελφικότητα. Ας μην μπερδευόμαστε από το νέο στυλ που υιοθετείται πως τάχα όλα είναι μέλι γάλα, προς άγρα ψήφων. Μια σειρά παλιοί διευθυντές ετοιμάζονται να επανέλθουν ως «νέοι» και νομιμοποιημένοι. Δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανένα συνάδελφο πως τα πιο αγωνιστικά, ζωντανά και δημοκρατικά κομμάτια του κλάδου δεν επιλέγουν να εμπλακούν σε θέσεις διοίκησης.

Η προπαγάνδα και η καλλιέργεια αυταπατών έχει απογειωθεί. Προσπαθούν να πείσουν τον κλάδο πως από δω και πέρα οι διευθυντές θα απολογούνται και θα ακούν τους εκπαιδευτικούς που τους επέλεξαν. Όμως κάθε διευθυντής αναφέρεται και απολογείται στα ανώτερα μέλη της διοικητικής πυραμίδας και είναι υποχρεωμένος να ακούει την πολιτική ηγεσία. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια. Αντίθετα, αυτή η διαδικασία που εμπλέκουν τον κλάδο, ευνοεί την ανάποδη δέσμευση. Δηλαδή, θα καλείται ο σύλλογος διδασκόντων να στηρίξει τον εκάστοτε διευθυντή όταν αυτός πιέζεται ή θα βρίσκεται ο σύλλογος υπόλογος για λάθη και παραλήψεις του. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν από την πείρα τους, πως κάθε φορά που πάλευαν μαζικά και αποφασιστικά για τα δικαιώματά τους, έρχονταν πάντα σε σύγκρουση με κάθε είδους διοικήσεις.

Ας μην επιχειρούν κάποιοι να ανοίξουν διαδικασίες ώστε το εκάστοτε σωματείο να υποδείχνει ποιον να ψηφίσουν ως διευθυντή οι εκπαιδευτικοί. Είναι επικίνδυνο για τη φύση του σωματείου και γεννά σοβαρά ερωτηματικά για τα παιχνίδια που μπλέκει. Μια τέτοια κερκόπορτα θα χτυπούσε καίρια τα σωματεία και θα βάθαινε τη δυσπιστία στα συνδικαλιστικά όργανα.

Το κίνημα έδωσε μάχη ενάντια στην αξιολόγηση. Δεν πρέπει να δεχτούμε να γίνουμε αξιολογητές. Δεν πρέπει να νομιμοποιήσουμε τη μισητή διαδικασία συνέντευξης επειδή εμείς θα υποβάλουμε τις ερωτήσεις. Φαίνεται πως η αξιολόγηση που ετοιμάζει η κυβέρνηση, την οποία ονομάζει «αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου», θα θελήσει να εμπλέξει στα γρανάζια της τον κλάδο με τη μέθοδο της «συμμετοχικής διαδικασίας». Μας θέλουν συνυπεύθυνους και υπόλογους και όχι αγωνιστές δικαιωμάτων. Δεν απεμπολούμε τα δικαιώματά μας έναντι «πινακίου συνδιαχείρισης».

Η μαζική συμμετοχή του κλάδου στη διαδικασία επιλογής διευθυντών, χωρίς μάλιστα να προηγηθεί οποιαδήποτε συζήτηση στα συλλογικά του όργανα, κινδυνεύει να γυρίσει γρήγορα μπούμερανγκ. Να βρεθεί από αξιολογητής αξιολογούμενος, από απορρίπτων απορριπτέος, από κατήγορος απολογούμενος. Να μην πέσουμε στην παγίδα.

Να απέχουμε από όλες τις διαδικασίες επιλογής διευθυντών.

Κόντρα στις «συμφωνίες τους», να οργανώσουμε την πάλη μας.

Με σωματεία όπλα των εργαζομένων.