ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΗ, ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΜΟΝΙΜΗ, ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ

Για άλλη μια φορά βάλλεται το δικαίωμα στην εργασία, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Αυτήν την φορά στο στόχαστρο βρίσκονται οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί (κυρίως ειδικοτήτων) που το καλοκαίρι του 2013 κάτω από το βάρος και την ανασφάλεια που είχαν δημιουργήσει οι διαθεσιμότητες στην τεχνική εκπαίδευση αλλά και το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι εισηγήσεις περί αξιολόγησης και η επιστράτευση του κλάδου, εξωθήθηκαν να επιδιώξουν μετάταξη στην πρωτοβάθμια. Προσδοκία τους ήταν ότι εκεί τουλάχιστον θα αποκτούσαν οργανική θέση και ωράριο. Διαψεύστηκαν οικτρά... Ούτε οργανικές δημιουργήθηκαν, ενώ οι περισσότεροι μετατράπηκαν σε νομάδες μεταφερόμενοι με ίδια μέσα σε τρία ως οκτώ (!) σχολεία για να καλύψουν το αυξημένο ωράριο της Α/θμιας.

Και ενώ ένας νέος κύκλος ανθρωποφαγίας και αλληλοσπαραγμού άνοιξε στον κλάδο (δίπλα στις παλιές «αντιθέσεις» ειδικοτήτων-δασκάλων, δασκάλων διετούς-τετραετούς φοίτησης, ήρθε να προστεθεί και αυτή των νέων μεταταχθέντων με τους παλιούς που δεν αποσπάσθηκαν ή μετατεθήκαν), άνοιξε ταυτόχρονα και ένας κύκλος δικαστικών… αγώνων για να αποκατασταθούν οι πραγματικά εξόφθαλμες παρατυπίες στην όλη διαδικασία των μετατάξεων.

Αυτό που πολύ γρήγορα ξεχάστηκε -στην πραγματικότητα έγινε συστηματική προσπάθεια από την τότε κυβέρνηση αλλά και τους παρατρεχάμενούς τους στον κλάδο να αποσιωπηθεί και να διαστρεβλωθεί- είναι ότι όλη αυτή η ιστορία έγινε στο πλαίσιο μιας πολύ συγκεκριμένης πολιτικής με στρατηγικό στόχο τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη νομιμοποίηση της ελαστικότητας και της κινητικότητας και το χτύπημα του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Μια συστηματική προσπάθεια που ξεκίνησε χρόνια πριν και περιλάμβανε μείωση ωρών διδασκαλίας μαθημάτων, αύξηση κατώτατου ορίου μαθητών ανά τάξη, αύξηση ωραρίου των εκπαιδευτικών συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων, κατάργηση ή μείωση μαθημάτων στο λύκειο, κατάργηση της παράλληλης διδασκαλίας και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός… Μια τεχνική προσπάθεια δημιουργίας υπεραριθμιών, πλεοναζόντων, περισσευούμενων, αχρείαστων και άλλων χαρακτηρισμών που αποτέλεσαν το ιδεολογικό κάλυμμα για τη νομιμοποίηση αυτής της πολιτικής που θέλει τον εργαζόμενο σύγχρονο δούλο που δουλεύει όπου να' ναι, για όσο καιρόν χρειάζεται και με όποιο καθεστώς ορίζει το σύστημα.

Δύο χρόνια μετά, η νέα κυβέρνηση στο όνομα της αποκατάστασης της νομιμότητας βάζει ξανά χιλιάδες συναδέλφους στη …ζώνη του λυκόφωτος:

Η εισήγηση του Υπουργείου στην πραγματικότητα το μόνο που αποκαθιστά είναι η …χαμένη τιμή της κινητικότητας και της επισφάλειας. Τίποτα από την ουσία της προηγούμενης αντιλαϊκής πολιτικής δεν αναιρείται:

• Μήπως ανοίγουν σχολεία;
• Μήπως καταργούνται-ανακαλούνται οι συγχωνεύσεις των σχολείων που έχουν γίνει μέχρι τώρα;
• Μήπως μειώνονται οι μαθητές στην τάξη;
• Μήπως επανέρχεται το ωράριο στα προηγούμενα;
• Μήπως διασφαλίζεται η εργασία μας;
• Μήπως γενικά καταργούνται όλες εκείνες οι ρυθμίσεις που έφεραν χιλιάδες συναδέλφους στη θέση του «περισσευούμενου»;

Αντίθετα οι δηλώσεις Κουράκη σχετικά με την πιθανή μη έγκριση των νέων οργανικών από το υπουργείο Οικονομικών δείχνουν πως η τήρηση της μνημονιακής νομιμότητας και των δεσμεύσεων απέναντι στους … θεσμούς είναι το σημαντικότερο διακύβευμα και για αυτήν την κυβέρνηση!

Συνάδελφοι,

δεν πρέπει να "τσιμπήσουμε" στη λογική του διαίρει και βασίλευε.

Η λύση δεν είναι ούτε οι δικαστικές προσφυγές ούτε η κατηγοριοποίηση των συναδέλφων, ούτε η διαχείριση και το μοίρασμα μιας μικρής και φτωχικής «πίτας». Εχθρός μας δεν είναι ο συνάδελφος αλλά η πολιτική που διέλυσε και διαλύει τα εργασιακά δικαιώματα. Το εκπαιδευτικό κίνημα οφείλει να παραμερίσει τις διασπαστικές λογικές που σπέρνουν διάφοροι απολογητές της πολιτικής αυτής της συγκυβέρνησης (αλλά και της προηγούμενης). Δεν αρκεί η επίκληση στη νομιμότητα και η έκφραση της οργής και της αγανάκτησής για την σημερινή κατάσταση, όταν με τις πράξεις ή την …απραξία αρκετών αφέθηκαν συνάδελφοι ξεκρέμαστοι και οδηγήθηκαν στην ιδιώτευση. Που εξαναγκάστηκαν στην αναζήτηση ατομικών λύσεων. Μια προσεκτικότερη ματιά στα γεγονότα θα μας δείξει πως οι περισσότεροι ήμασταν και είμαστε πρόθυμοι να αγωνιστούμε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας!

Υπερασπίζουμε και διεκδικούμε:

• Δικαίωμα στη μόνιμη, πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους!
• Οργανικές θέσεις σε όλους!
• Να γίνουν μεταθέσεις
• Μαζικοί διορισμοί

Η δύναμή μας είναι η συλλογικότητα, η συσπείρωση στο σωματείο!