AX AYTO TO Ρ…..

AX AYTO TO Ρ…..

Με αφορμή μια εκδήλωση στην Καλαμαριά για την «αναγκαία μεταρύθμιση στην εκπαίδευση».

Εκδήλωση οργανώνει ο σύλλογος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης «Προμηθέας» (Καλαμαριά) με θέμα «η αναγκαία μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση».

Αναγκαία; Για ποιον;

Μα για τους εκπαιδευτικούς και μαθητές η πρώτη αυτονόητη απάντηση! (για τι άλλο θα έπρεπε να ενδιαφέρεται εξ άλλου ένας σύλλογος εργαζομένων εκπαιδευτικών;)

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Μέσα και έξω από την εκπαίδευση.

Παλιοί και νέοι κυβερνώντες, Γερμανοί, Αμερικάνοι, ΔΝΤ ,ΕΚΤ ακόμα και ηγεσίες συνδικάτων (ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ) μπορεί να διαφωνούν σε διάφορα πράγματα αλλά σε ένα ομονοούν και συμφωνούν: Στην ανάγκη μεταρρυθμίσεων!

Εδώ το ΔΝΤ διαπιστώνει ότι ένας στου επτά ανθρώπους πάνω στη γη δεν έχει πρόσβαση σε βασικά αγαθά και πάλι για την… αρρώστια μια σταθερή συνταγή προτείνεται: «μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή νέες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, τεράστιες ανατροπές στους όρους με τους οποίους πουλιέται η εργατική δύναμη, που οδηγούν σε μεγαλύτερη εξαθλίωση, σε μεγαλύτερη απώλεια αγαθών. Όπως αυτές οι αντιδραστικές ανατροπές που όλοι βιώνουμε στον τομέα της περίθαλψης… Κανονικά αντιμεταρρθμίσεις θα έπρεπε να τις αποκαλούν…

Βέβαια οι αυταπάτες για την «μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση» έχουν τη δική τους ιστορία Και έχουν καλλιεργηθεί εδώ και καιρό. Θαρρείς δηλαδή ο λαός να βρίσκεται στην εξουσία ή έστω ότι εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε ένα… κουκούλι και μπορούν –τάχα- να σχεδιάζουν το μέλλον τους, πολλώ δε μάλω την εκπαίδευση. Γιατί ειδικά η εκπαίδευση αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία μιας άλλης κοινωνικής και πολιτικής προοπτικής. Δεν υπάρχει λύση του «εκπαιδευτικού συστήματος» από μόνη της.

Έτσι τόσα χρόνια οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες και η κυρίαρχη αριστερά σχεδιάζουν τα «άλλα σχολεία». Θέτουν την ανάγκη «προοδευτικών μεταρρυθμίσεων» Παραθέτουν ατελείωτες χαρταπιές αιτημάτων που ποτέ δεν ικανοποιούνται ενώ οι «μεταρρυθμίσεις» ή αν θέλετε οι αντιμεταρρυθμίσεις της «άλλης πλευράς», του καθεστώτος και των εκάστοτε κυβερνήσεων του σε γενικές γραμμές επιβάλλονται. Και επιβάλλονται γιατί ενώ τα συνδικάτα μας πρέπει να αγωνιστούν για τα αυτονόητα δεν το κάνουν..-Και αυτονόητο είναι να μπει φραγμός στην επίθεση σαν αναγκαία προϋπόθεση για κάθε παραπέρα διεκδίκηση

Σε πρόσφατη ημερίδα του συλλόγου για τα νηπιαγωγεία ενώ ειπώθηκαν πολλά και μεγάλα πράγματα για τα αναλυτικά προγράμματα, τα πλαίσια, τα δωδεκάχρονα σχολεία δεν μπόρεσε κανείς να απαντήσει στο… αυτονόητο αίτημα της σχολικής συμβούλου να υπάρχουν πέντε νηπιαγωγοί στη διάθεση του ΠΥΣΠΕ για να μπορούν οι νηπιαγωγοί να… αρρωσταίνουν και να μην κουβαλιούνται στα σχολεία με πυρετό!

Πέρυσι ενώ η κυβερνητική επίθεση κλιμακώνονταν μέσω της αυτοαξιολόγησης και της αξιολόγησης στελεχών η ΔΟΕ έκανε ημερίδες για το αν είναι καλή ή κακή η αξιολόγηση!

Ποιος ωφελείται λοιπόν σήμερα από την συζήτηση για «την αναγκαία μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση»; Ποιος έχει και το πεπόνι και το μαχαίρι για να εφαρμόσει την μεταρρύθμιση, δηλαδή την αντιμεταρρύθμιση που θα καταργήσει όσα δικαιώματα απέμειναν;

Ή μήπως μια κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» μπορεί να ολοκληρώσει καλύτερα και πιο ανώδυνα το έργο των αντιδραστικών και μνημονιακών κυβερνήσεων;

Το πρόβλημα δεν είναι η… ανορθογραφία στο κάλεσμα του συλλόγου όπου η μεταρρύθμιση γράφεται με ένα ρ. Το δεύτερο ρ εξ άλλου μπορούμε να το μεταφέρουμε σε άλλες λέξεις που συνειρμικά ο όρος «μεταρρύθμιση» μας φέρνει στο νου :

Μπορεί να μπει πχ στον όρο ανατροπή. Η ανατροπή βέβαια είναι κάτι που πρέπει να ωριμάσει μέσα από τους αγώνες και τις αντιστάσεις και έχει δρόμο ακόμη μπροστά της .Σε αντίθεση με όσους καλλιεργούν τις αυταπάτες και προτείνουν τους εύκολους δρόμους χωρίς πολλές θυσίες (όπως να πιέσουμε την κυβέρνηση να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, , να ψηφίσουμε την κατάργηση των μνημονίων ή … να επιστρέψουμε στη δραχμή).

Σίγουρα περιέχεται στον όρο αναμέτρηση ,σε αυτό δηλαδή που έχουνε ανάγκη να κάνουν ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ σήμερα εκπαιδευτικοί, λαός και νεολαία. Να αναμετρηθούν με όσους «κυνηγούν τη ζωή τους» και να διεκδικήσουν το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή. ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΦΟΒΟ για το σύστημα και τις κυβερνήσεις του που μπορεί να οδηγήσει σε πραγματικές νίκες και υποχωρήσεις. Κόντρα στις νέες αντιδραστικές αντιμεταρρυθμίσεις που σχεδιάζουν παλιοί και νέοι «σωτήρες» και υποτακτικοί των μεγάλων «προστατών» μας…

Και που θέλουν να μας πείσουν για την… αναγκαιότητα τους!

Καλαμαριά. Μάης 2015

Δημήτρης Μάνος νηπιαγωγός μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων εκπαιδευτικών