Να αντισταθούμε στο κλίμα διάλυσης, υποταγής και εκλογικών αυταπατών!

Να αντισταθούμε στο κλίμα διάλυσης, υποταγής και εκλογικών αυταπατών!

Έρχονται νέα μέτρα! Μόνο με τον αποφασιστικό απεργιακό αγώνα μπορούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα μας στη δουλειά και τη ζωή!

Λίγες μόνο μέρες μετά την υλοποίηση των πρώτων απολύσεων, λίγες μόνο μέρες μετά την επιβολή της δημιουργίας των λεγόμενων «ομάδων εργασίας» για την αυτοαξιολόγηση των σχολείων, το υπουργείο παιδείας επέβαλε το άνοιγμα πεντακοσίων σχολείων στις διακοπές του Πάσχα με πρόσχημα την αναπλήρωση της ύλης που χάθηκε από καταλήψεις. Ενώ ο υφυπουργός Παιδείας δε δίστασε να αμφισβητήσει (καθόλου από λάθος ασφαλώς) ανήμερα 21^ης Απρίλη (!) το δικαίωμα της απεργίας μιλώντας για πειθαρχικές ευθύνες στους καθηγητές που θα έλειπαν από τα σχολεία.

Τα παραπάνω προστέθηκαν σε ένα σύνολο αντιδραστικών ρυθμίσεων, οι οποίες –με τη μορφή εγκυκλίων, υπουργικών αποφάσεων και νόμων- πέφτουν με καταιγιστικούς ρυθμούς ενάντια σε εκπαιδευτικούς και μαθητές. Κύριες πλευρές της επίθεσης αυτής είναι:

α) οι απολύσεις και η πλήρης διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών,

β) οι διαδικασίες αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης και κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών,

γ) η εφαρμογή του νέου λυκείου και της τράπεζας θεμάτων που θα οδηγήσει τεράστιες μάζες μαθητικού πληθυσμού έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία και

δ) το χτύπημα κάθε είδους αντίστασης, συνδικαλιστικού αγώνα και οργάνωσης σε σωματεία .

Και αν αυτή είναι η κατάσταση σε προεκλογική περίοδο, μπορούμε να φανταστούμε τι θα ακολουθήσει από τις 26 Μάη και τι καλοκαίρι μας περιμένει… Παραγωγή νέων υπεραριθμιών, ποικίλες μεθοδεύσεις κατάργησης οργανικών θέσεων, νέες απολύσεις, περικοπή των διακοπών και θεσμικό χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης είναι προ των πυλών. Ήδη ο ΟΟΣΑ προτείνει μισθοδοσία των εκπαιδευτικών με βάση την αξιολόγησή τους και η κυβέρνηση ετοιμάζει νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις. Η εφαρμογή του ταξικού σφαγείου της τράπεζας θεμάτων θα πετάξει έξω απ’ την εκπαίδευση μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Όλη αυτή η κατάσταση δεν είναι μια απλή κλιμάκωση της επίθεσης. Αποτελεί μια ποιοτική αναβάθμισή της, μια στρατηγικού χαρακτήρα επέλαση στους χώρους της εκπαίδευσης, σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Τα σωματεία, δηλητηριασμένα για χρόνια από τη γραμμή της κοινωνικής ειρήνης, της ταξικής συνεργασίας, της συνδιοίκησης μέσα από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, απονεκρωμένα από την εικονική πραγματικότητα των εικονικών μαχών και του «κινήματος» των συναντήσεων με τη διοίκηση, δεν έχουν ρίξει ουσιαστικά ούτε τουφεκιά.

Τόσο η κυβερνητική ΔΟΕ όσο και η… αριστερή ΟΛΜΕ κάνουν σημαντική δουλειά στο να πείσουν τους εργαζόμενους ότι είναι αρκετά… κακορίζικοι και ότι δεν είναι για αυτούς οι αγώνες. Κατά τρόπο εξευτελιστικό Ομοσπονδίες δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων μετέτρεψαν μέσα σε λίγες ώρες την ανυπακοή σε… υπακοή και τον εαυτό τους σε δικηγορικά γραφεία που γράφουν εξώδικα και κείμενα που ουσιαστικά θυμίζουν το «βγαίνω παραπονούμενος αλλά ΕΚΤΕΛΩ» (σε σχέση με το ζήτημα της αυτοαξιολόγησης). Ενώ, η σκέψη συγκρότησης αγώνα δείχνει να είναι μακριά όχι μόνο από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές που πλέον δεν εκφράζουν τίποτα, αλλά και από την αριστερά της ήττας και του συμβιβασμού που δίνει το «αγωνιστικό» ραντεβού στις κάλπες για την ιμπεριαλιστική – ληστρική ΕΕ και τους καλλικρατικούς Δήμους. Για κυβερνητικούς και ρεφορμιστές, η λέξη «απεργία» τείνει να γίνει απαγορευμένη. Η… καθοδήγηση του κινήματος κατηγορεί τον κόσμο ότι δεν τραβάει και τον εγκαλεί που δεν είναι έτοιμος να την ξεπεράσει. Μας δουλεύουν κανονικά.

Όμως, η αλήθεια είναι σκληρή. Το σύστημα, με κάθε μέτρο που περνάει, διαμορφώνει και νέο πιο αρνητικό συσχετισμό. Αυτό ο συσχετισμός και αυτή η βάρβαρη πολιτική δεν μπορούν να ανατραπούν παρά μόνο με αποφασιστικό αγώνα. Και με παραμέρισμα όλης αυτής της πολιτικής και συνδικαλιστικής σαβούρας που μας οδηγεί από ήττα σε ήττα. Η 1^η Μάη, μέρα μνήμης και τιμής των ταξικών αγώνων της εργατικής τάξης και των εργαζομένων όλου του κόσμου μας δείχνει το δύσκολο και αιματοβαμμένο δρόμο που βάδισαν οι εργαζόμενοι και ανάγκασαν το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης σε υποχώρηση και παραχώρηση των κατακτήσεων του 19^ου και του 20^ου αιώνα. Αυτό το δρόμο είμαστε υποχρεωμένοι να βαδίσουμε και εμείς όπως όλοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα προκειμένου να δούμε «άσπρη μέρα», κόντρα στο κλίμα των εκλογικών αυταπατών και του εφησυχασμού.

Να συμμετέχουμε στις απεργιακές διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς! Να γίνει κύκλος γενικών συνελεύσεων. Να αντισταθούμε στη διαλυτική γραμμή της ήττας και στην παγιοποίηση της αντίληψης ότι οι αγώνες αποτελούν παρελθόν. Να προχωρήσουμε σε αποφάσεις Γ. Σ για απεργιακό αγώνα και άρνησης συμμετοχής σε όλες τις διαδικασίες, τις σχετικές με την αυτοαξιολόγηση.

·         Ανατροπή του πλαισίου απολύσεων-διαθεσιμότητας-κινητικότητας. Να γυρίσουν στα σχολεία όλοι οι συνάδελφοι.

·         Ανατροπή του πλαισίου αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης – διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.

·         Ανατροπή του «νέου Λυκείου» και της Τράπεζας θεμάτων - Δωρεάν Δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά.

·         Μόνιμη και σταθερή δουλειά, ασφάλιση-περίθαλψη, για όλους.

deltioake.blogspot.com                                                                                                                                       29-4-2014

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών