Η ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ Η ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ

Παρά το «στρίψιμο» της ΟΛΜΕ, η μάχη μπορεί και πρέπει να δοθεί

Η ΘΑ  ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ Η ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ

            Δεν έχει περάσει μια βδομάδα από τη «μαύρη» μέρα των απολύσεων των συναδέλφων μας και  κυβέρνηση-υπουργείο παιδείας «ξεσαλώνουν»!!!

<     Ο Μητσοτάκης εξαγγέλλει αποζημίωση και επίδομα ανεργίας για τους απολυθέντες. Την επισημοποίηση δηλαδή του ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ!!! Επιτέλους να γίνει πράξη το όνειρο του συστήματος στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα  να είναι ίδια η ελαστικότητα, ίδια η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα, ίδιος ο εργασιακός μεσαίωνας.

<     Μετά την «τιμωρία» μαθητών (αλλά και των καθηγητών) για τις καταλήψεις με μαθήματα στις διακοπές του Πάσχα, βγαίνει στον «αέρα» πρόταση για αύξηση του σχολικού έτους κατά 50 διδακτικές ώρες.

<     Προχωρά στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών διοργανώνοντας τα σαββατιάτικα σεμινάρια και πλασάροντας στα στελέχη  υλικό με πολύ αποκαλυπτικό περιεχόμενο : Πχ στο ζήτημα της υπηρεσιακής ευθύνης υπάρχει το “…Εκπαιδευτικός ανακοινώνει στον σύλλογο διδασκόντων ότι θα επιθυμούσε να συμμετέχει σε δράσεις καθαριότητας και εξωραϊσμού του προαύλιου χώρου του σχολείου. Καταθέτει παράλληλα και σχέδιο δράσης με χρονοδιάγραμμα...” Μ’ άλλα λόγια θα πλένεις τζάμια, θα καθαρίζεις την αυλή (τώρα μάλιστα που θα απολυθούν και οι απλήρωτες καθαρίστριες) αλλιώς δεν έχεις μέλλον στο σχολείο.

<    Και τέλος «επιστρατεύει» τους εκπαιδευτικούς για να συμμετάσχουν στις ομάδες αυτοαξιολόγησης εφαρμόζοντας την πρακτική του «εντέλλεσθε».

Τα παραπάνω είναι τα πρόσφατα, χωρίς τα προηγούμενα (υποχρεωτικές μεταθέσεις, τράπεζα θεμάτων–Νέο λύκειο κλπ) και χωρίς αυτά που θα ακολουθήσουν.

Αυτή είναι η κατάσταση, αυτή είναι η άγρια πραγματικότητα που διαμορφώνει η κυβέρνηση. Ολοκληρωτικός πόλεμος στα εργασιακά-δημοκρατικά- μορφωτικά δικαιώματα, επιχείρηση πλήρους εκκαθάρισης του τοπίου στον κλάδο και στην εκπαίδευση.

            Με αυτή την πραγματικότητα απαιτείται ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΜΕ. Χωρίς εύκολες λύσεις, φαεινές και κόλπα. Ξεκάθαρα πια ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΔΥΝΑΜΗΣ. Να βαδίσουμε λοιπόν τον ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ. Το ξέρουμε  όλοι μας ότι είναι δύσκολος ο δρόμος αυτό αλλά είναι …ο μόνος. Όλα τα άλλα είναι θλιβερές αυταπάτες συνδικαλιστικών ηγεσιών που αρέσκονται στα μεγάλα λόγια και στα άθλια έργα.

            Τώρα μάλιστα σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές η αριστερή πλειοψηφία του κλάδου στην ΟΛΜΕ κάνει πως δεν καταλαβαίνει. Αφού δόθηκε η μάχη-με επιτυχία- στους συλλόγους ενάντια στην εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης μόλις η κυβέρνηση έδειξε τα «δόντια» της, ανεβάζουν(!!) το επίπεδο της αντιπαράθεσης, διοργανώνοντας το εκπαιδευτικό συνέδριο στα Γιάννινα, προγραμματίζοντας απογευματινά συλλαλητήρια και γενικές συνελεύσεις που θα ασχοληθούν με την προετοιμασία της  κορύφωσης(!!!) της πάλης στην απεργία που κήρυξε η ΓΣΕΕ(!!!!) στις 9 Απρίλη.

Τι απόφαση είναι αυτή που συνδιαμόρφωσαν ΣΥΝΕΚ-ΠΑΜΕ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (δε συζητάμε για ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) επιλέγοντας να μη δώσει ο κλάδος μάχη; Είναι προκλητική η αναχώρησή τους από τη σκληρή πραγματικότητα και «άδειασμα» των συναδέλφων  να τη «στρίβουν» καλώντας τους συλλόγους και τους διευθυντές να συνεχίζουν να κρατούν την ίδια στάση έτσι απλά σα να μη συνέβη τίποτα. Όσο για κάποιες παραταξιακές ανακοινώσεις που καλούν σε ανυπακοή και απειθαρχία –πέρα από το ότι είναι για «ξεκάρφωμα» για την απαράδεκτη στάση τους-δεν καλύπτουν την πραγματική ανάγκη για οικοδόμηση κινηματικής απάντησης. Δε μπορεί να γίνει ανεκτό και αποδεκτό από κανένα το γνωστό παραμύθι ότι «οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα μιας και ο κόσμος δεν τραβάει». Οι ίδιοι τραβάνε;;; Η μάλλον τραβάνε για τη μάχη… της κάλπης!! 

Εμείς «γνωμοδοτούμε»: Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε ότι αυτό που πρέπει να γίνει είναι άμεσα να συγκροτηθούν οι αγώνες του κινήματος για την ανατροπή του θεσμικού πλαισίου αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης, για την ανατροπή των απολύσεων και το «νέο» λύκειο. ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΜΦΘΕΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΑΠΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΠΟΥ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.

Γι αυτό προτείνουμε: Άμεσα να γίνουν ΓΣ ΕΛΜΕ και ΓΣ προέδρων με εισήγηση απεργιακού αγώνα διαρκείας.   Αν οι ομοσπονδίες δεν το υλοποιήσουν  ΕΛΜΕ και Σύλλογοι ΠΕ να συντονισθούν για να υλοποιήσουν την κατεύθυνση αυτή.

Σε κάθε περίπτωση πέφτει ακόμη μια φορά στους ώμους των αγωνιστών συναδέλφων, εργαζομένων και σε διαθεσιμότητα για να σηκώσουν την υπόθεση αυτή.

deltioake.blogspot.com                                                                                                                          27/3/2014

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών