Πήξαμε στους Πόντιους Πιλάτους που νίπτουν τας χείρας τους μπροστά στις απολύσεις εκπαιδευτικών τον Μάρτη.

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Πήξαμε στους Πόντιους Πιλάτους που νίπτουν τας χείρας τους μπροστά στις απολύσεις εκπαιδευτικών τον Μάρτη.

Μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις ο κλάδος και το συνδικαλιστικό κίνημα.

Εκατοντάδες θα είναι οι απολύσεις των διαθέσιμων εκπαιδευτικών της β/θμιας. Αυτό διαβεβαιώνουν ο Αρβανιτόπουλος και ο Μητσοτάκης. Οι καθησυχαστικές φωνές διαψεύδονται αλλά δε σιωπούν. Απειλή και καθησυχασμός δρουν από κοινού για να υπηρετήσουν τα κυβερνητικά σχέδια.

Η κυβέρνηση, υλοποιώντας τις εντολές της τρόικας, ετοιμάζει τις πρώτες μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Η αρχή γίνεται με τους εκπαιδευτικούς. Όσοι δεν «τακτοποιηθούν» μέχρι 22 Μάρτη σε άλλες θέσεις, εννοείται χωρίς μονιμότητα και αμφίβολων εργασιακών σχέσεων και μισθού, θα βρεθούν την επομένη απολυμένοι.

Πέρα από επικοινωνιακούς χειρισμούς, δεν βλέπουμε αναδίπλωση στο θέμα των απολύσεων γιατί, πολύ απλά, η κυβέρνηση δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα αντιμέτωπη με σοβαρές αντιστάσεις. Δεν αρκούν οι συμβολικές ενέργειες. Η κυβέρνηση πρέπει να μας βρει όλους απέναντί της!

Οκτώ μήνες οι διαθέσιμοι συνάδελφοι δίνουν τον αγώνα τους. Κόντρα στην ηγεσία της ΟΛΜΕ που αναβάλλει τη μάχη με τη γνωστή δικαιολογία πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες. Αναγκάζεται κάτω από το βάρος να χρεωθεί πως πέρασαν οι απολύσεις αμαχητί, να προκηρύξει απεργία λίγο πριν την εκπνοή της προθεσμίας. Ωστόσο, πέρα από τις διαθέσεις της συνδικαλιστικής ηγεσίας, υπάρχουν οι διαθέσεις όλων όσοι δε δέχονται ημερομηνίες λήξης στη μάχη για δουλειά.

Εκκωφαντική σιωπή στην πρωτοβάθμια

Τη στιγμή που οι συνάδελφοί μας οδηγούνται πρώτοι στη σφαγή των μαζικών ανθρωποθυσιών-απολύσεων στο δημόσιο τομέα, η ομοβροντία σιωπής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι εκκωφαντική! Η απραξία του ΔΣ της ΔΟΕ στέλνει το άθλιο μήνυμα πως οι απολύσεις δεν αφορούν τους δασκάλους.

Οι λαλίστατοι υπέρ του πανεκπαιδευτικού μετώπου, αυτοί που μας φλόμωσαν για ενιαίο σωματείο εκπαιδευτικών, αυτοί που μας ζάλισαν με τα casus belli, αυτοί που καμαρώνουν για τους ψήφους που τους έκαναν τρανούς στα συνδικάτα, την «κάνουν» με ελαφριά πηδηματάκια. Το εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ συνήθως μάχονται με καταιγισμό ανακοινώσεων, τώρα δεν κάνουν ούτε αυτό. Βέβαια, επειδή οι απολύσεις έρχονται καλπάζοντας, πιθανό να δούμε ανακοινώνεις και συμμετοχή σε καμιά απεργία για να μην τους χρεώσουμε ότι δεν είπαν ή δεν έκαναν τίποτα. Να μην τους επιτρέψουμε να μας οδηγήσουν σε απεργία θρήνου. Μπορούμε να ανατρέψουμε το κλίμα.

Η αδράνεια του ΔΣ της ΔΟΕ σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα όπως είναι οι απολύσεις εκπαιδευτικών και ο στρουθοκαμηλισμός της στο θέμα της αυτοαξιολόγηση-αξιολόγησης, θέτει θέμα για το ρόλο του σωματείου και των παρατάξεων που μας εκπροσωπούν.

Αν η στάση αφασίας αφορούσε μόνο τις φιλοκυβερνητικές παρατάξεις ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ δε θα εξοργιζόταν κανείς ιδιαίτερα. Πάντα παρέδιδαν τον κλάδο βορά στις κυβερνήσεις. Ωστόσο, η σιωπή όλων των παρατάξεων που βρίσκονται στο ΔΣ της ΔΟΕ και αναφέρονται στην αριστερά και το κίνημα, είναι ανησυχητική. Έχουν τις δυνάμεις να θέσουν το ζήτημα των απολύσεων σε όλους τους συλλόγους Π.Ε. της χώρας. Σε πάρα πολλούς διαθέτουν αξιόλογες δυνάμεις. Γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει στα σοβαρά κάτι τέτοιο; Μήπως γιατί αν θέσουν το θέμα, σημαίνει και ανάλογες δεσμεύσεις; Μήπως τρέχοντας για τη μάχη του εκλογικού πλάνου τον Μάιο, αφήνουν να «φύγουν άκλαυτοι» οι συνάδελφοί μας;

Η μάχη μπροστά στις 22 Μάρτη είναι ορόσημο, αλλά δεν πρέπει να είναι η συγκεκριμένη ημερομηνία το τέλος του αγώνα. Οι αγώνες δεν μπορεί να έχουν ως τέλος την ψήφιση νόμων και το πέρας των προθεσμιών που βάζει η κυβέρνηση.  Όλοι θα βρεθούμε μπροστά σε τεράστιες ευθύνες αν δεν κάνουμε ότι μπορούμε για να αποτραπούν οι απολύσεις των συναδέλφων μας, που σημαίνουν την άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, την τρομοκράτηση των εν ενεργεία εργαζομένων (αξιολόγηση –ωρομισθοποίηση κλπ), τη συνέχιση με μεγαλύτερη ένταση των απολύσεων και τη διάλυση των δομών εκπαίδευσης, υγείας κλπ.

 Οι φαεινές για αγώνες χωρίς κόστος, οι ονειροπολήσεις που ξεκινούν από το «άλλο σχολείο» και φτάνουν με αερογέφυρα στην «άλλη κοινωνία», το κρυφτούλι με τα πολιτικά πλαίσια που είναι αδιαπραγμάτευτα, πρέπει να τελειώνουν. Αρκετή ζημιά έχουν κάνει αυτές οι λογικές. Εδώ που είμαστε, οι διακηρύξεις και τα ψηφίσματα συμπαράστασης δεν αρκούν. Χρειάζεται να υπάρχουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Κι επειδή δεν είναι ώρα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το βάρος της έναρξης και της στήριξης ενός αγώνα που θα αποτρέψει τις απολύσεις, καλούνται να τον πάρουν στην πλάτη τους οι δυνάμεις του κινήματος και της αριστεράς. Να θέσουν το θέμα του αγώνα και των απεργιακών κινητοποιήσεων στον κλάδο. Να πάψει η μεμψιμοιρία της ήττας ότι ο κόσμος δεν μπορεί να αγωνιστεί. Η συνδικαλιστική ηγεσία κρίνεται αν μπαίνει μπροστά στη μάχη την ώρα που ο εχθρός επιτίθεται πάνοπλος, αν μπορεί να εμπνεύσει.

Να αγωνιστούμε! Να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος!

Πιστεύουμε πως πρέπει να γίνει τις επόμενες μέρες ανοιχτή γενική συνέλευση όλων των διαθέσιμων στην εκπαίδευση και του δημοσίου, σωματείων β/θμιας και α/θμιας εκπαίδευσης, σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ιδιαίτερα αυτών που πλήττονται, παρατάξεων, οργανώσεων, κομμάτων και όλων όσοι θέλουν να δώσουν τη μάχη ενάντια στις απολύσεις και τις διαθεσιμότητες.

Στόχος να δεσμευτούν όλοι για μια μάχη που πρέπει να δοθεί με αξιώσεις για να γίνει πράξη το «καμία απόλυση στις 23 Μάρτη-να ανακληθούν όλες οι διαθεσιμότητες-να γυρίσουν όλοι στις θέσεις τους»

Με μεγάλη απεργία διάρκειας, διαδηλώσεις, καταλήψεις να δώσουμε τη μάχη!

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ανοίξει άμεσα κύκλος γενικών συνελεύσεων στην α/θμια με ολομέλεια προέδρων και να πάρουμε αποφάσεις στην κατεύθυνση να διαμορφώσουμε τις συνθήκες για να δώσουμε μια μεγάλη νικηφόρα μάχη!

Πέρα και ανεξάρτητα από τη πρόταση που καταθέτουμε και καλούμε να τοποθετηθούν όλοι, η πραγματικότητα θέτει σε όλους το ερώτημα τι θα κάνουν. Όλοι οφείλουν να πάρουν ανοιχτά και σταράτα ξεκάθαρη θέση. Όσοι νίπτουν τα χέρια τους μπροστά στην ομαδική σταύρωση που μας ετοιμάζουν, θα αναμετρηθούν με τις ευθύνες τους και την οργή των εργαζομένων.

ΤΩΡΑ πρέπει να σκεφτούμε όλοι σα να είμαστε οι απολυμένοι της 23^η Μάρτη.

ΤΩΡΑ κάθε συνάδελφος πρέπει να μπει μπροστά στην οργάνωση του αγώνα για να αποτραπούν οι απολύσεις, να μπει φραγμός στον εφιάλτη της ανεργίας, την απόρριψη των μαθητών από την εκπαιδευτική διαδικασία και της πλήρους διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Τα σωματεία πρέπει να αντιπαρατεθούν στην ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία.

Δεν υπάρχει δυνατότητα για άλλη αναβολή. Η κατάσταση είναι έκτακτης ανάγκης.                 

Δε χωράνε φυγομαχίες. Καμιά ταλάντευση, καμιά μουρμούρα.

Να σταθούμε αντάξιοι των εξελίξεων. Να δώσουμε μια μεγάλη μάχη!

Η νίκη ανήκει σ’ αυτούς που την πιστεύουν!

deltioake.blogspot.com                                                                                                                          24/2/2014

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Α/θμιας