Μήνυμα τρομοκράτησης απέναντι στη νεολαία και στο λαό

Δεκάδες διμοιρίες ΜΑΤ επί ποδός, ασφαλίτες με πολιτικά και «νεολαιίστικη αμφίεση» που πραγματοποιούσαν σωματικούς ελέγχους σε διερχόμενους, κλειστοί σταθμοί Μετρό αλλά ανοικτή καταστολή το μεσημέρι στο χώρο των Προπυλαίων, με ρίψεις χημικών και χειροβομβίδων κρότου–λάμψης, παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου, αποκλεισμό απ΄ τα ΜΑΤ, επί μία ώρα, στα σκαλιά του κτιρίου των Προπυλαίων εκατοντάδων 14χρονων και 15χρονων μαθητών, που βρίσκονταν εκεί ενόψει μιας συναυλίας, και ατομική σωματική έρευνα για τα παιδιά αυτά προκειμένου ν’ αποχωρήσουν απ΄ τον αποκλεισμένο χώρο… 
Ενοχοποίηση του καθενός που βρισκόταν στην περιοχή ως «ύποπτου», προσαγωγές (όπου εκτός από δεκάδες μαθητές προσήχθησαν και δύο… φωτορεπόρτερ κι ένας… πανεπιστημιακός), άγριοι ξυλοδαρμοί έως βασανισμοί, χυδαίες βρισιές των αστυνομικών των ΜΑΤ κι εξευτελισμοί απέναντι σε μαθητές σε δημόσιο χώρο ή στη ΓΑΔΑ, με ιδιαίτερη μάλιστα ένταση, σύμφωνα με τις καταγγελίες που βγήκαν στη δημοσιότητα….
Αυτή ήταν η απάντηση της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και των μηχανισμών καταστολής της στη διαδήλωση που πραγματοποίησαν χιλιάδες μαθητές στο κέντρο της Αθήνας το πρωί της Παρασκευής 5/12, για τα 5 χρόνια απ΄ τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου απ΄ τους πραιτοριανούς Κορκονέα και Σαραλιώτη. Ούτε μικρές κοπέλες δεν γλίτωσαν από εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους της αστυνομίας. Αλλά και κατά την απογευματινή πορεία, με συμμετοχή εργαζόμενων και λαού, τα ΜΑΤ κινούνταν ασφυκτικά και παράλληλα με τη διαδήλωση σ΄ ολόκληρο το μήκος της, ενώ τις βραδινές ώρες επιδόθηκαν σε κυνηγητό και προσαγωγές στην περιοχή των Εξαρχείων. 
Ολόκληρο το παραπάνω σκηνικό, το οποίο ξετυλίχθηκε χωρίς ιδιαίτερη αφορμή -όπως και η κατάσταση που είχε επικρατήσει στο αποκλεισμένο και αστυνομοκρατούμενο κέντρο μετά την πορεία του φετινού Πολυτεχνείου- δεν αποτελεί παρά έκφραση ενός πολύ συγκεκριμένου πολιτικού μηνύματος που επιδίωξε να στείλει η κυβέρνηση των μνημονίων και της αντιλαϊκής επίθεσης στη νεολαία αλλά και ευρύτερα στο λαό. Το μήνυμα της λεγόμενης «μηδενικής ανοχής». Το μήνυμα του τρόπου με τον οποίο θα αντιμετωπίσει την αντίθεση της νεολαίας και του λαού απέναντι στη μαύρη πραγματικότητα την οποία βιώνουν, όταν βγουν στο δρόμο.
Η κυβέρνηση και το σύστημα το οποίο διαχειρίζεται γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πραγματικότητα αυτή, της φτώχειας και της εξαθλίωσης για τις λαϊκές μάζες, της ολοένα κι αυξανόμενης ανεργίας, της διαλυμένης για το λαό και σκληρά ταξικής παιδείας -σ΄ όλες της τις βαθμίδες- της διάλυσης των υπηρεσιών περίθαλψης και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, της ωμής καρατόμησης δημοκρατικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών για να επιβληθεί στο λαό η πολιτική αυτή, της φασιστικοποίησης, του μελανού μέλλοντος που επιφυλάσσουν στη νεολαία, των πολιτιστικών σκουπιδιών που της προσφέρουν, δεν μπορεί παρά να εγκυμονούν κινδύνους για το σύστημα και την πολιτική του, τόσο από μαζικές και σοβαρές λαϊκές αντιστάσεις όσο ακόμα κι από ξεσπάσματα. Στέλνει λοιπόν μηνύματα τρομοκράτησης, «ανελαστικότητας», πως «δεν αστειεύεται» και δεν πρόκειται να «χαριστεί» ούτε στη νεολαία ούτε και στον ίδιο το λαό. Με όποια έκφραση και σ΄ όποια έκταση εκδηλωθεί αυτό.
Στην πορεία της συγκρότησής τους, το νεολαιίστικο και το λαϊκό κίνημα πρέπει να λάβουν υπόψη την παράμετρο αυτή, τη στάση και τις επιδιώξεις του συστήματος και των διαχειριστών του και να οργανώσουν ανάλογα, με σοβαρό και αποφασιστικό τρόπο, την πάλη και την αντίστασή τους. Και με την αίσθηση πως μπορεί να προκύψουν σοβαρές αναμετρήσεις με το σύστημα και την πολιτική του, στις οποίες δεν χωράνε ούτε η υποτίμηση των μηχανισμών καταστολής ούτε αντιλήψεις «παιχνιδιού» μ’ αυτές.