Να αυξηθούν οι μισθοί, να παρθούν πίσω οι ανατιμήσεις

Καθημερινά,συζητήσεις επί συζητήσεων με τους συναδέλφους για όλα αυτά που μας συμβαίνουν,για όσα αντιμετωπίζουμε και όσα έρχονται.
Όταν έχει φθάσει σε ένα τέτοιο σημείο η αναμέτρηση ,κι έχεις ανάγκη να βρεις απαντήσεις για να πας παρακάτω,να προχωρήσεις μπροστά και την επόμενη φορά να πετύχεις,αν μη τι άλλο,να παλέψεις,προβληματίζεσαι από διάφορες προσλαμβάνουσες,ανάλογα με το πως έχεις μέχρι σήμερα ερμηνεύσει την πραγματικότητα/
Ακούμε όλοι μας συχνά κραυγές απελπισίας,πως δε γίνεται τίποτα,πως έχουμε ηττηθεί,πως ο κόσμος(έτσι λένε το λαό)δεν τραβάει.Ποιος δεν τραβάει αλήθεια;Ο κόσμος  ή οι συνδικαλιστές που αναφέρονται στην αριστερά;(γιατί τους κυβερνητικούς τους έχουμε τοποθετήσει σωστά,στα αζήτητα)
Είχαμε μπροστά μας μια κορυφαία αναμέτρηση.Ο αντίπαλος,αποφασισμένος να πετάξει το 1/5 των εκπαιδευτικών απέξω και οι υπόλοιποι έρμαια των ορέξεων τους,να βρεθούμε όπου μας στείλουν. Εκπαιδευτικοί ασπόνδυλοι πια,χωρίς βούληση,χωρίς εργασιακά δικαιώματα,εν ονόματι του καλού της "πατρίδας " που ξεπουλάνε σπιθαμή προς σπιθαμή μαζί με το λαό της,να βρεθούμε περιπλανώμενοι οπουδήποτε,και να μη μιλάμε!Στην Ελλάδα του 2013 που η ανεργία του 30% τσακίζει κάθε βούληση για διεκδίκηση και αγώνα,που η αγορά εργασίας είναι γεμάτη από" δελεαστικές" θέσεις σύγχρονων δούλων,υπενοικιαζόμενους  εργαζόμενους ,ακόμα και με τη βούλα της ΓΣΕΕ,υποαπασχολούμενους,απλήρωτους, το να μιλάς ακόμη για εργασιακά δικαιώματα,είναι αναχρονιστικό.Πόσο μάλλον να διαμαρτύρεσαι για την αύξηση του "προνομιούχου" σου ωραρίου κατά δυο ώρες!
Ο κλάδος των εκπαιδευτικών ,ήταν πάντα αγκάθι για τους εκάστοτε κυβερνώντες . Βλέπεις,ιδίως αυτή η γενιά των 50+ που βγήκε μέσα από διεκδικητικά φοιτητικά κινήματα της μεταπολίτευσης(τι έπιασα τώρα!Η καταραμένη γενιά,με την καταραμένη ιδεολογία περί δικαιωμάτων και κατακτήσεων,που μας έφερε ως εδώ,στα πρόθυρα της καταστροφής ).Αυτοί λοιπόν εκεί,που βγήκαν μέσα από φοιτητικούς αγώνες,ήταν αγκάθι για το σύστημα,που ήθελε καθαρούς λογαριασμούς με νέο αίμα,ωρομίσθιους ,αναπληρωτές Ασεπίτες,εργαζόμενους ΕΣΠΑ. (Αλήθεια,μέσα από την εκπαίδευση δεν προωθήθηκαν οι νέες εργασιακές σχέσεις;Μέσα από τη δική μας αδυναμία να τις σταματήσουμε,δεν γενικεύτηκαν;)
Δε φτάνει που διεκδικούσαν οι ίδιοι για τον εαυτό τους,αποτελούσαν και κακό παράδειγμα για το μαθητή ,που δεν τον βοηθούσε το επαναστατημένο πνεύμα που έφτιαχνε από τέτοιους εκπαιδευτικούς ,να "προσαρμοστεί βρε αδελφέ"στα νέα κελεύσματα!Αναλώσιμος,χειραγωγήσιμος,ευάλωτος,πειθαρχημένος,τρομαγμένος,υποταγμένος,πειθήνιος.Τρομαγμένος εκπαιδευτικός-τρομαγμένος μαθητής.Κάνε το δάσκαλο να σκύψει το κεφάλι και πέτυχες πολλά σκυμμένα κεφαλάκια για τη φτηνή παραγωγή σου!
Κι η αριστερά ενθουσιάστηκε από τους νέους θεσμούς!Έγινε υπεύθυνη αριστερά!Της συμμετοχής και της διαπραγμάτευσης,της ανάθεσης και της ανάληψης.Οραματίστηκε νέο σχολείο,νέο ρόλο του εκπαιδευτικού,με παρέμβαση στη γνώση,με δημοκρατία και συμμετοχή,με όραμα και προοπτική!Το σχολείο των ανατροπών στη νέα ανατρεπτική παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της γνώσης και των ανοικτών οριζόντων.
"Ανυποψίαστη" αριστερά!Αχ που να ήξερες, τι σου ετοίμαζε ο αντίπαλος!Κι έχασες ξαφνικά το έδαφος κάτω από τα πόδια σου,το όραμα σου έγινε στάχτη!Και τώρα,πως θα αντιπαλέψεις έναν αντίπαλο που είναι αμείλικτος και δεν σ'αφήνει ούτε στο βολεμένο ρόλο σου;Κι η αντίσταση που σου φαινόταν λίγη γιατί είχες υψηλά οράματα,ξαφνικά σου φάνηκε "βουνό".Ήταν μωρέ που δεν ακολουθούσαν κι οι λεβέντες της ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ,Μετρό,ναυτεργάτες!Τι να κάνουμε τώρα;Ξαφνικά τα εμπόδια σου φάνηκαν ανυπέρβλητα κι ο λαός λίγος.Δε θα τραβούσε !Δεν το εννοούσε!Δεν το ήθελε κατά βάθος!
Προσπαθούν κάποιοι να βγουν δικαιωμένοι που αναχώρησαν από την ταξική πάλη,που την έπνιξαν πριν καν γεννηθεί.Προσπαθούν να φαντασιώνονται ένα λαό που δεν τραβάει ,γιατί δεν τραβάνε αυτοί.Δε μπορούν να φαντασιωθούν να μπαίνουν μπροστάρηδες σε ένα αγώνα που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ!!Αν το κάνουν ,θα τους ξεβολεύει σε όλα αυτά που βολεύονταν μέχρι χθες. Γιατί,ο δρόμος της αντίστασης είναι δρόμος πολύ σκληρός.Κι ο δρόμος της ανατροπής,θέλει μια αριστερά που πρέπει να βρεθεί απέναντι στον εαυτό της!
Το να συμβάλλεις στη συγκρότηση αγώνων στη βάση , που έτσι κι αλλιώς σύντομα θα ξεσπάσουν από την ίδια την αναγκαιότητα, είναι σήμερα πιο αναγκαίο από ποτέ.Και σε αυτή την κρίσιμη μάζα,αναγκαίοι είμαστε όλοι μας.Κανένας συσχετισμός κορυφής δεν θα αλλάξει το καταθλιπτικό τοπίο,παρά μόνο οι εικόνες που αντικρίσαμε όλοι μας στις συνελεύσεις ,στις συγκεντρώσεις

από τη μια άκρη της Ελλάδας μέχρι την άλλη. Είμαστε όλοι εμείς που θα κάνουμε με την πάλη μας τη διαφορά.