Είναι σκληρός ο αγώνας,αλλά ήρθε ο καιρός να δοθεί

Οι μέρες πλησιάζουν.Οι μέρες που θα πρέπει να αναμετρηθούμε με το Υπουργείο και τις κυβερνήσεις τους  έρχονται.Κι όπως σε κάθε άδικο πόλεμο ,ο λαός δε διαλέγει ποτέ τη στιγμή της μάχης ,έτσι και τώρα, εμείς οι καθηγητές δεν διαλέξαμε την ώρα της μάχης.Καλούμαστε όμως να διαλέξουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.

Όταν διαλύεται η ζωή μας,όταν έχουμε υποστεί τη μεγαλύτερη φτωχοποίηση δεκαετιών ,έτσι που να μη μπορούμε πια να ζήσουμε από τους μισθούς μας, που έχουμε υποστεί όλη εκείνη την επίθεση σε κάθε μας εργασιακό δικαίωμα,που κατηγορηθήκαμε για όλα τα κακώς κείμενα της εκπαιδευσης,βγήκαμε συχνά-πυκνά στους δρόμους, όποτε καλεστήκαμε σε κάθε απεργία, μπήκαμε μαζικά μπροστά με σημαίες και συνθήματα. Φάγαμε χημικά με το τσουβάλι και παραμείναμε. Δεκάδες απεργίες , από το κουτσουρεμένο μας μεροκάματο που δεν έφτανε να ταΐσει τις οικογένειες μας κι ας ξέραμε ότι δεν απαντιέται η επίθεση με μια 24ωρη.Μείναμε κι αγωνιστήκαμε δυναμικά.

Καλέσαμε γονείς και μαθητές να κουβεντιάσουμε μαζί τους για όλα αυτά που έρχονται και διαλύουν τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση ,για τους μαθητές μας που θα στοιβαχτούν ασφυκτικά στις τάξεις και σε σχολεία τέρατα. Παλέψαμε ενάντια στις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων μαζί με το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας, βγάλαμε μαθητές και γονείς στον αγώνα. Συντρέξαμε και παλέψαμε για να μην κλείσουν τα αθλητικά ,μουσικά ,καλλιτεχνικά σχολεία, για να μην καταργηθούν οι μετακινήσεις των μαθητών μας ,για να δικαιωθεί ο αγώνας τους μέσα από διαμαρτυρίες και καταλήψεις, Τρέχαμε σε δημαρχεία και περιφέρειες για να ζητήσουμε την αρωγή της τοπικής κοινωνίας στο δίκιο των μαθητών μας .Παλέψαμε ενάντια σε σχολεία-εκτρώματα που αδικούσαν και ντρόπιαζαν τους μαθητές μας. Συμπαραστεκόμασταν στους μαθητές μας που τους έκοβαν το ρεύμα ή δεν είχαν να μετακινηθούν .Αντιπαλεύαμε το φασισμό που γεννιόταν και αναπτύσσονταν στις αυλές των σχολείων μας με στάση εναντίωσης στα κηρύγματα  μίσους που έσπερναν στην ψυχή και τη συνείδηση των μαθητών μας. Διωχθήκαμε πολλές φορές για αυτό με καταγγελίες ,αλλά δεν δειλιάσαμε .Δεν πάψαμε ποτέ να διεκδικούμε το δικαίωμα του λαού για δημόσια δωρεάν παιδεία και το δικαίωμα μας να ζούμε και να εργαζόμαστε σαν άνθρωποι. Οι αγώνες μας δεν ήταν πάντα μαζικοί ή με ξεκάθαρο προσανατολισμό, και πολλές φορές ήταν αποσπασματικοί. Όμως μάχες μικρές δόθηκαν.

Τούτος ο αγώνας που έρχεται ,θα είναι σκληρός και η σύγκρουση θα πρέπει να είναι μετωπική. Είναι δεδομένη η προσπάθεια της κυβέρνησης να τον καταστείλει. Το να αποφασίζει  χιλιάδες απολύσεις μέσα σε μια μέρα κατά τη διάρκεια διακοπών του Πάσχα, δεν είναι μια απόφαση που πήραμε εμείς .Το να εξαναγκάζεσαι σε υποχρεωτική μετάθεση οπουδήποτε στην επικράτεια και να διαλύεται η ζωή σου ολάκερη , δε μπορεί να περάσει έτσι.

 Τα ΜΜΕ θα βγούνε να ρίξουν τόνους λάσπης πάνω μας, για να σκεπάσουν τις φωνές μας. Από καιρό τώρα το στήνουν. Θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη να το αντιπαλέψουμε με απεργιακό αγώνα και να σταθούμε όρθιοι. Θα πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί για να ενωθούν οι φωνές μας με τις φωνές των μαθητών μας και των γονιών τους που μας αφαιρούν κάθε δικαίωμα ύπαρξης. Γιατί παρόλο που προσπαθούν να παρουσιάσουν ότι τα μέτρα αφορούν εμάς, στην ουσία χτυπούν τους ίδιους τους μαθητές μας Πως θα είναι η κατάσταση στα σχολεία μας όταν θα έχει εφαρμοστεί το σύνολο αυτής της πολιτικής χωρίς να έχουμε αντιδράσει; Φοβισμένοι ,τρομοκρατημένοι ,πεινασμένοι ,μετανάστες στον ίδιο μας τον τόπο, να παλεύουμε να χειραγωγήσουμε πεινασμένα και εξαθλιωμένα παιδιά, για να γίνονται εύκολη λεία στα χέρια του συστήματος. Ο εφιάλτης είναι πλέον εδώ.

Θα πρέπει να σταθούμε όρθιοι διδάσκοντας αξιοπρέπεια και την υποχρέωση να αγωνίζεσαι όταν σου στερούν το δικαίωμα στη ζωή και σε οδηγούν στην εξαθλίωση στους μαθητές μας ,στα παιδιά μας ,στις επόμενες γενιές Μπορεί αυτή η προοπτική να φαντάζει δύσκολη και μακρινή ,αλλά η ίδια η επίθεση την φερνει όλο και πιο κοντά. Γιατί αν δεν την αντιπαλέψουμε εμείς ,αυτές οι γενιές θα ζήσουν μες στη βαρβαρότητα και θα χρειαστεί να διανύσουν ακόμα περισσότερο δρόμο «για να βγουν ξανά στο φως».Αν δεν το κάνουμε ,η κατάσταση ήττας και αποσυγκρότησης που αντιμετωπίζουμε ,θα γίνει ακόμη χειρότερη για όλους μας. Μέσα από τους δικούς μας αγώνες θα συγκροτήσουμε τις συμμαχίες μας για να πάμε παραπέρα. Ο αγώνας θα είναι μακροχρόνιος, αλλά είναι ο μόνος δρόμος για να κρατήσουμε  την ίδια μας τη ζωή .