Διοικητικό Συμβούλιο ΟΛΜΕ ,30-4-2013

Διοικητικό Συμβούλιο ΟΛΜΕ ,30-4-2013

Μια παρακολούθηση συνεδρίασης του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ ,είναι εμπειρία. Πόσο μάλλον όταν αυτό πραγματοποιείται σε μια φάση που το εκπαιδευτικό κίνημα έχει δεχτεί καίριο  χτύπημα , σε περίοδο διακοπών Πάσχα, όπου περνάει νόμος για αύξηση εργασιακού ωραρίου που θα δημιουργήσει πλεόνασμα11000 εκπαιδευτικών. Επιπλέον ,καταργείται κάθε έννοια οργανικής θέσης ,εφόσον προβλέπει υποχρεωτικές μεταθέσεις.Οσο για τις συγχωνεύσεις υπολογίζονται σε περίπου 500 σχολεία λιγότερα. Εκεί πια ,όσοι προσπαθούσαν να σφυρίζουν αδιάφορα ,είναι πλέον αναγκασμένοι να πάρουν θέση.

Ο κλάδος των εκπαιδευτικών είναι από τους κλάδους που έχουν δεχτεί τη μεγαλύτερη επίθεση από την εφαρμογή των μνημονίων. Δεκάδες μέτρα έχουν αλλάξει και συνεχίζουν να αλλάζουν τον εκπαιδευτικό χάρτη. Χιλιάδες σχολεία συγχωνεύτηκαν-έκλεισαν .Μετακινήθηκαν εκπαιδευτικοί κατά χιλιάδες από τη μια βαθμίδα στην άλλη ,μειώθηκαν οι μισθοί κι έγιναν μισθοί πείνας .Ακολούθησαν  δεκάδες διώξεις εκπαιδευτικών που οδηγούνται σε απόλυση. Φτιάχνεται ένα απελπιστικά ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο σχολείο, με πειθαρχικά και αξιολογήσεις και καλλιεργείται ο φόβος.

Και σε όλο αυτό το διάστημα, η  συνδικαλιστική ηγεσία , σύρεται μόνο σε γενικές απεργίες , και εξαγγέλλει 5ημερα και 10ήμερα εκδηλώσεων ,χωρίς απεργία.

Και ξαφνικά βρισκόμαστε σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στον κλάδο και θα πρέπει κάτι να κάνεις για να δικαιολογήσεις την ύπαρξη σου σαν ομοσπονδία. Καλείται λοιπόν σε έκτακτη συνεδρίαση το Δ.Σ.της ΟΛΜΕ και μετά από πρόταση των παρεμβάσεων ,κουβεντιάζεται  η προοπτική του να κηρυχθεί απεργία διάρκειας μετά από τις διακοπές, με τη μορφή των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων που θα ανανεώνεται με νέα ολομέλεια κάθε βδομάδα. Κι οι δυνάμεις στην πλειοψηφία τους στήριξαν την άποψη,πλην του ΠΑΜΕ που επέμεινε να θέτει το ερώτημα να απαντήσουν όλες οι παρατάξεις που έχουν συμφωνήσει να προχωρήσουν στην κήρυξη απεργίας να τοποθετηθούν τι θα πράξουν σε περίπτωση επίταξης και αν θα σχίσουν το χαρτί, και με το επιχείρημα ότι δεν έχει οικοδομήσει ο κλάδος συμμαχίες ,δεν έχει καμιά προοπτική  η απεργία διαρκείας ,που τη χαρακτήρισε τυχοδιωκτική και θα οδηγήσει σε πλήρη στρατηγική  ήττα τον κλάδο .Οι προϋπόθεση για να είναι επιτυχής ένας αγώνας είναι το να βάζουμε στο στόχαστρο το σύνολο της αντιλαϊκής επίθεσης .Η  αξιολόγηση δεν οδηγεί σε απολύσεις και χειραγώγηση, αλλά οδηγεί στο νέο σχολείο και τις αναδιαρθρώσεις του.Πρότειναν λοιπόν αντ΄αυτού να υλοποιηθεί η προηγούμενα ψηφισμένη 48ωρη απεργία με συνέλευση τη δεύτερη μέρα και ολομέλεια προέδρων στις 18/5,μια και η μορφή πάλης δεν είναι η σημαντικότερη χωρίς κοινωνικές συμμαχίες και χαρακτήρισε την πρόταση επικίνδυνη.

Και πάνω στην υποτιθέμενη συμφωνία αρχίζουν τα πραγματικά παιχνίδια. Ξαφνικά η ΔΑΚΕ ενδιαφέρεται για τη μαζικότητα της απεργίας και προτείνει να στηθούν κάλπες είτε στα σχολεία, είτε στο χώρο συνέλευσης των ΕΛΜΕ. Να πάρουν και οι συνάδελφοι την ευθύνη τους. Η ΠΑΣΚ πάλι ,που θέτει πριν ακόμα αρχίσουμε το ερώτημα πότε σταματάμε, ενδιαφέρεται για την αντιπροσώπευση των συναδέλφων και απαιτεί ,η όποια απόφαση να γίνει δεκτή μόνο αν προέρχεται από συνέλευση .Με το ίδιο σκεπτικό. Η Συνεργασία προτείνει να μπουν μπροστά τα ΠΥΣΔΕ και οι αιρετοί, να καταθέσουν επιστολή διαμαρτυρίας στη διοίκηση και να αποχωρήσουν. Να μην νομιμοποιήσουν στην πράξη τις μεταθέσεις. Επίσης να απευθυνθούμε πανευρωπαϊκά σε εκπαιδευτικά συνδικάτα για να διασφαλίσουμε την αλληλεγγύη τους ,σε συλλόγους γονέων και μαθητές και φυσικά στην ΑΔΕΔΥ.Η Α.Φ. από τις Παρεμβάσεις τοποθετήθηκε λέγοντας ότι απεργία θα πρέπει να κηρυχθεί από σήμερα μέχρι της 30/6.Το να έχεις μπροστά σου 400000 απολύσεις ,πρέπει να περάσεις σε απόφαση σύγκρουσης και δεν μπορεί να περιμένεις να γίνουν συμμαχίες .Θα πρέπει να μπλοκαριστούν όλες οι λειτουργίες του σχολείου με αγώνα διαρκείας που θα συνδέσει τις απολύσεις με τη διάλυση του δημόσιου δωρεάν σχολείου. Να συνεννοηθούμε με ΔΟΕ,ΟΙΕΛΕ,ΠΟΕ-ΟΤΑ ΑΔΕΔΥ για να κηρύξει απεργία σε περίπτωση που κηρυχθεί η απεργία παράνομη.

Το ζήτημα της κάλπης που τέθηκε από τη ΔΑΚΕ με διπλό στόχο

-να μπλοκάρει την απεργία

-να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για τον κλάδο μακριά από συλλογικές διαδικασίες,να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά για τη σύνδεση με την τυπική απαγόρευση των απεργιών που δεν θα έχουν την απόλυτη πλειοψηφία.

έγινε το επίδικο της συνεδρίασης και είχε σαν αποτέλεσμα να διακοπεί η συνεδρίαση αρκετές φορές για να πάρουν οι παρατάξεις γραμμή από τους πολιτικούς τους φορείς, μέχρι που στο τέλος διέκοψαν και τη συνεδρίαση χωρίς να παρθεί τελικά απόφαση. Σαφέστατα φαινόταν η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονταν προσπαθώντας να αποφύγουν τη συγκεκριμένη απόφαση. Οι αποφάσεις  θα έπρεπε πλέον να παρθούν στα πολιτικά τους γραφεία και όχι στο συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών.

Αξιοσημείωτη ήταν η στάση του Π.εκπροσώπου των Παρεμβάσεων που για να βγει η απόφαση για απεργία, προσπαθούσαν να φέρουν στα νερά τους τις κυβερνητικές παρατάξεις ,με λεκτικά παιχνίδια, όπως το να μπεί η κάλπη σαν εργαλείο για όποια ΕΛΜΕ θέλει, η να ψηφίσουν την τελική πρόταση της ΠΑΣΚ για κήρυξη 5μερης από τις 17/5 ,παρόλο πού θα ήταν παράνομη από την αρχή. Με βασικό στόχο το να περάσει η πρόταση τους με κοινή ψήφο από τις παρατάξεις, δεν αξιολόγησαν σαν πολύ σοβαρό το ζήτημα της κάλπης που έβαλε η ΔΑΚΕ .Επίσης, με κάποιο φόβο και έλλειψη εμπιστοσύνης  ότι δεν θα μπορούσε να βγει απεργία από τη βάση, προσπαθούσαν να επιτύχουν μια απόφαση με όποιο κόστος. Λες και όποια μορφή απεργίας κι αν ψηφιστεί, δεν είναι ο συσχετισμός μέσα στο κίνημα που θα κρίνει την έκβαση της.

Σε μια τέτοια κρίσιμη στιγμή ,που χιλιάδες εκπαιδευτικοί βιώνουν το φόβο και την απόγνωση, που περιμένουν μια ελπίδα και μια ώθηση για να παλέψουν ενάντια στη διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων  και της ζωής τους, κάποιοι εξακολουθούν να παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια και να μπλοκάρουν τον κλάδο, αποτελώντας μηχανισμούς του ίδιου του συστήματος .Το να ακουμπάμε τις ελπίδες μας σε μια άλλη ΟΛΜΕ, αγωνιστικότερη και να μην προσπαθούμε να οργανώσουμε τους αγώνες μας παρά τη θέληση των συμβιβασμένων ηγεσιών, σε μια λογική σύγκρουσης, δεν βοηθάει το να δώσει ο κλάδος την απάντηση που απαιτείται για να κερδίσουμε τη μάχη της ζωής μας.

Ο μαζικός απεργιακός μας αγώνας με διάρκεια ,θα είναι αυτός που θα συγκρουστεί τόσο με την κυβέρνηση και τα ξένα αφεντικά της ,όσο και με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που όλα αυτά τα χρόνια μπλόκαραν τους αγώνες μας και καλλιεργούσαν τη λογική της ήττας και της παραίτησης από τις συλλογικές διεκδικήσεις μας.

Ο.Σ.