Οι φορείς της βίας καλούν σε «δράσεις κατά της βίας στα σχολεία»!

Να αποκαλύψουμε σε κάθε σχολείο τα μασκαρέματα του υπουργείου

Οι φορείς της βίας καλούν σε «δράσεις κατά της βίας στα σχολεία»!

Ας σταματήσουν τα μασκαρέματα οι επιτελείς του υπουργείου. Η πολιτική τους και η κοινωνία τους είναι βουτηγμένες στη βία:

·         Στη βία των απολύσεων και της εξαθλίωσης.

·         Στη βία της ανεργίας του 50% και της υπόσχεσης για μια ζωή – κόλαση για τη νεολαία.

·         Στη βία του εξευτελισμού για τον εργαζόμενο λαό και την εργατική τάξη που αναγκάζεται να δεχτεί μισθούς πείνας και καθημερινές ταπεινώσεις.

·         Στη βία του να μην μπορεί ο εργαζόμενος να σπουδάσει τα παιδιά του και να μην τολμάει να αρρωστήσει.

·         Στη βία των απαγορεύσεων των απεργιών και των διώξεων των μαθητικών καταλήψεων.

·         Στη βία των χημικών, του ξύλου και των συλλήψεων για όποιον αντιστέκεται.

·         Στη βία των εκβιασμών, της αποικιοποίησης χωρών, του εξανδραποδισμού λαών.

·         Στη βία των πυρηνικών και συμβατικών όπλων για να κομματιαστούν ολόκληρες χώρες.

·         Στη βία του πλουτισμού των κηφήνων πάνω στο μόχθο αυτών που παράγουν τον πλούτο.

Σε όλο αυτό το θέατρο βίας, οι επιτελείς του υπουργείου δε βρίσκονται στην μπάντα ούτε των θυμάτων ούτε των παρατηρητών. Αλλά των θυτών. Βρίσκονται στη μεριά αυτών που την ασκούν! Και είναι μια βία τόσο άγρια και βαθιά που δημιουργεί το υπόβαθρο για όξυνση και γενίκευση δύσκολων καταστάσεων στα σχολεία. Και αν τους ήρθε η φαεινή ιδέα να καλέσουν σε «δράσεις κατά της βίας στα σχολεία», το κάνουν για δύο λόγους:

1)      Για να αποκρύψουν την πολιτική και κοινωνική διάσταση του ζητήματος και να παρουσιάσουν το ζήτημα της «σχολικής βίας» σαν ένα ζήτημα εσωτερικό της «σχολικής κοινότητας». Για να ζητήσουν τα ρέστα από τους μαθητές που «είναι βίαιοι» και από τους εκπαιδευτικούς που «δεν το χειρίζονται σωστά».

2)      Μέσω της απολιτικής, της «ατομικοποίησης» και της «ψυχολογικοποίησης» της οργής της νεολαίας, να δημιουργήσουν μηχανισμούς ενσωμάτωσής της. Μηχανισμούς που σε μια επόμενη φάση μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενάντια στη συλλογική – αγωνιστική έκφραση της οργής αυτής. Είμαστε περίεργοι: Πόσο, άραγε, μακριά από την υπουργική θεώρηση της «σχολικής βίας» είναι μια ενδεχόμενη αγωνιστική περιφρούρηση μιας μαθητικής κατάληψης;

Οι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε κανένα λόγο να κάνουμε τις μαριονέτες στο κουκλοθέατρο του υπουργείου. Το αντίθετο. Οφείλουμε να αποκαλύψουμε την απάτη. Και να κουβεντιάσουμε με τους μαθητές μας, εξωθεσμικά και ειλικρινά, πώς θα οικοδομήσουμε κοινούς αγώνες για να εκφραστεί με υγεία η οργή όλων μας! Για το πώς θα απαντήσουμε αποτελεσματικά στην άγρια βία τους…

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών