Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις – να προετοιμάσουμε την αναμέτρηση

Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις – να προετοιμάσουμε την αναμέτρηση

Εδώ και τρία χρόνια συμμετοχής μας στην ΕΛΜΕ Δυτ.Αττικής, έχουμε να κάνουμε τους δικούς μας απολογισμούς σε σχέση με την κατάσταση στο χώρο μας.

Παρόλο που η ΕΛΜΕ όπως δηλώνουν και τα ίδια τα μέλη του Δ.Σ. αποτελείται από πλειοψηφία που αναφέρεται στην αριστερά  ,δεν έχει κατορθώσει όλο αυτό το διάστημα, που ο κλάδος πλήττεται από την ολοκληρωτική επέλαση του συστήματος, και συντρίβεται οποιοδήποτε δικαίωμα ,που παραδίδεται η χώρα και οι  εργαζόμενοι στην ιμπεριαλιστική  επίθεση μέτρων και μνημονίων που έχουν καταρρακώσει και το σύνολο των εκπαιδευτικών ,να δημιουργήσει μαζικές εστίες αντίστασης.

Η διαλυτική στάση της ΟΛΜΕ που έχει επιβληθεί χρόνια στον κλάδο ,έχει φτάσει και στα πρωτοβάθμια σωματεία, που αντίστοιχα ευθύνονται οι ηγεσίες τους. Εδώ και δυο χρόνια αντιλαϊκής καταιγίδας ,η ΕΛΜΕ Δυτ.Αττικής δεν έχει κατορθώσει να κάνει ούτε μια συνέλευση με μαζική συμμετοχή. Και γι αυτή την κατάσταση έχουν σοβαρή ευθύνη οι συγκεκριμένες παρατάξεις που κυριαρχούν. Αντί να συμβάλουν στο να βγει ο εκπαιδευτικός κόσμος της περιοχής μας στο προσκήνιο, εγκλωβίζουν το σωματείο στην αδράνεια. Δείχνοντας έλλειψη εμπιστοσύνης στους συναδέλφους, δραστηριοποιούνται μόνο σε ακολουθία με τις αποφάσεις της ΕΛΜΕ .Ακόμα και σε κινητοποιήσεις που έγιναν μετά από πίεση της βάσης των συναδέλφων ,π.χ. συγχωνεύσεις ,κτιριακά , μετακινήσεις μαθητών, ακολούθησαν ,χωρίς όμως να δίνουν καμιά προοπτική συνέχισης και κλιμάκωσης των αγώνων. Συχνά αρκούνταν σε παραστάσεις στον προϊστάμενο και τελείωνε εκεί.

Ακόμα και αποφάσεις συνέλευσης για επιτροπή αγώνα, τις αγνόησαν συστηματικά και ακόμα κι όταν πιέστηκαν(πάλι από τη βάση) να τις υλοποιήσουν, έκαναν τα πάντα για να τις ελέγξουν και να τις χειραγωγήσουν ,για να μην μπορέσουν τελικά να λειτουργήσουν. Εξέφρασαν μάλιστα ανοιχτά το φόβο μήπως αυτοκαταργηθούν!! Έλλειψη εμπιστοσύνης στους συναδέλφους, στη γνώμη τους ,στη συλλογική τους δράση.

Η μαζική συμμετοχή, έστω και μέσω έμμεσου εξαναγκασμού, στις εκλογές για τα ΠΥΣΔΕ (για τις οποίες θεωρούμε ότι αποδεικνύεται πιο σωστή από ποτέ η θέση μας για ΑΠΟΧΗ) αλλά και η βροχή

αριστερών ψήφων –ακόμα και στις σωματειακές εκλογές- συνυπάρχει με μια πολύ άσχημη κατάσταση που υπάρχει στα σχολεία. Η απομάκρυνση από το σωματείο και τη συλλογική δράση διαμορφώνει ένα πολύ βαρύ και θλιβερό κλίμα στους συναδέλφους. Που μπορεί να γίνει ακόμα πιο

κανιβαλικό και απελπισμένο σε ένα περιβάλλον απειλών για απολύσεις, αξιολόγησης και διοικητικής τρομοκρατίας. Με άλλα λόγια χρειάζεται ΞΑΝΑ –σα να είμαστε στην αρχή-στοιχειώδης δουλειά συγκρότησης των αντιστάσεων και της συλλογικής συνείδησης των συναδέλφων που βιώνουν την πίεση και το φόβο της επίθεσης του συστήματος αλλά και τις συνέπειες της διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Πιστεύουμε ότι πρέπει πια να τεθεί σε συζήτηση η ιδέα ότι μπορούν π.χ. είκοσι ΕΛΜΕ,είκοσι Διδασκαλικοί Σύλλογοι, τριάντα νοσοκομεία κ.ο.κ. να συντονίσουν αγωνιστικές δράσεις. Από κοινές διαδηλώσεις μέχρι κοινές απεργίες, ακόμα και διαρκείας. Και ας μην «προβλέπεται» από τα

καταστατικά των Ομοσπονδιών! Η υποταγή στη συνδικαλιστική καταστατική «νομιμότητα» δρα παραλυτικά! Όπως επίσης και η προσκόλληση στην υπό διάλυση ΟΛΜΕ. Δε μιλάμε, ασφαλώς, για

διάσπαση των σωματείων. Αλλά για την ανάγκη να προωθούνται ενέργειες από τα πρωτοβάθμια σωματεία, χωρίς να περιμένουν τι (δε) θα κάνουν οι ομοσπονδίες. Για να μπορέσει όμως να σπάσει η αιχμαλωσία από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι αναγκαίο και κρίσιμο να πέσουν δυνάμεις για το ζωντάνεμα του πρωτοβάθμιου σωματείου και των διαδικασιών του. Χωρίς αυτό λείπει η βάση συγκρότησης.

5. Οι δυσκολίες που συναντάει το κίνημα αντίστασης, παρέα με την αποσυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος έρχονται «λουκούμι» στην απογείωση των ιστορικά καταδικασμένων κοινοβουλευτικών αυταπατών, των οποίων βασικός φορέας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα κάνει ομελέτα χωρίς να σπάσει αυγά, που θα ανατρέψει τα μνημόνια χωρίς να συγκρουστεί με την ιμπεριαλιστική ΕΕ, ετοιμάζεται να λεηλατήσει τα κινήματα που αναδείχτηκαν και να τα στείλει

στον ήρεμο δρόμο της κάλπης. Το θέαμα δυνάμεων της Αριστεράς που «κριτικά» σπεύδουν να ανταποκριθούν σε αυτή την επιχείρηση πολύχρωμης στήριξης (και με το πρόσχημα ή την αυταπάτη της δήθεν αριστερής πίεσης) του ΣΥΡΙΖΑ είναι στενόχωρο. Αυτός ο αδιέξοδος δρόμος των εύκολων λύσεων είναι ταυτόχρονα δρόμος αναχώρησης από τον αγώνα απάντησης της διπλής ανάγκης.

 ΣΥΚΡΟΤΗΣΗΣ των ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ και ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ.

Σε αυτήν την προσχώρηση στις κοινοβουλευτικές – εκλογικές αυταπάτες, σε αυτή την αναχώρηση από την ταξική πάλη πρέπει να μπει αποφασιστικά φραγμός από όσες δυνάμεις επιμένουν να διαβάζουν την ιστορία και να μαθαίνουν από αυτήν.

Κριτήριό μας είναι η ίδια η εξυπηρέτηση του κινήματος αντίστασης και η ενίσχυση των δυνατοτήτων να ενταχθεί ένα ευρύ δυναμικό στις κινηματικές διαδικασίες με έναν πιο σταθερό και πιο πολιτικό τρόπο.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα κινηθούμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Αγωνιστικές Κινήσεις  Α΄ΕΛΜΕ Δυτ.Αττικής