Πολυτεχνείο 2012
Πέμπτη, 15
Νοεμβρίου 2012
Σε τούτα εδώ τα
μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει
39 χρόνια μετά, αφού έχουν πέσει τόνοι
λάσπης και διαστρέβλωσης από το σύστημα και διάφορους «αριστερούς» καλοθελητές,
η λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει κόκκινος φάρος για την πάλη του
λαού μας. Παραμένει η κορυφαία στιγμή αντίστασης και πάλης της νεολαίας και των
εργαζόμενων μαζών των τελευταίων δεκαετιών, με σαφή αντιιμπεριαλιστικά και
αντιφασιστικά χαρακτηριστικά. Το
πολιτικό στίγμα που άφησε παρακαταθήκη ο λαός με την πάλη του το 1973 έχει
μείνει αδικαίωτο και ανεκπλήρωτο. Η
σύγκρουση του λαού μας με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και τα ντόπια φασιστικά
του στηρίγματα, οι πόθοι του για ανεξαρτησία, ελευθερία και λαοκρατία δεν
εκπληρώθηκαν και είναι χρέος δικό μας να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτό ενάντια
στους σύγχρονους ντόπιους και ξένους δυνάστες, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και
τους λακέδες του, ενάντια στο φασισμό και κάθε του έκφραση.
Εξάρτηση, η ιστορία ξεκινάει από παλιά
Τότε με τον πιο βάρβαρο και άμεσο τρόπο οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές με τα χουντικά ανδρείκελά τους επέβαλαν τη φασιστική επταετία. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε μια τεράστια αμερικάνικη βάση και σε ορμητήριο αμερικανονατοϊκών δυνάμεων, που χρησίμευε στις κάθε λογής επεμβάσεις που έκανε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός για να επιβάλει τα συμφέροντά του στην περιοχή. Η καχεκτική και καταχρεωμένη δημόσια οικονομία ξεζουμίστηκε κυριολεκτικά και τα αμερικάνικα δάνεια ήρθαν να καλύψουν χρέη και να προσθέσουν καινούργια. Σήμερα τα αφεντικά αλλάξανε, δούλοι μείνανε οι ίδιοι. Ο λαός μας στενάζει από τα δεσμά του ευρωπαϊκού και του αμερικάνικου κεφαλαίου, το βάθεμα της εξάρτησης σήμερα μεταφράζεται σε απανωτά μνημόνια, πείνα, φτώχεια, εξαθλίωση, περιστολή των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων, φασιστικοποίηση, αμερικάνικες βάσεις, τρόικα, ΕΕ και ΔΝΤ να αλωνίζουν και να καθορίζουν το σήμερα και το αύριό μας. Τα αιτήματα λοιπόν του τότε «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ» επικαιροποιούνται και αποκτούν νόημα στο σήμερα, πηγαίνοντας πλάι πλάι με τα συνθήματα ενάντια στην ΕΕ και τα δυσβάσταχτα μέτρα που επιβάλλονται στον ελληνικό λαό. Η προοπτική είναι ζητούμενο, το να γίνει δηλαδή ο λαός με τους αγώνες του αφέντης στον τόπο του και να μπορέσει να χαράξει τη δικιά του πορεία, κόντρα στην εξάρτηση και την υποτέλεια που του επιβάλλουν το ξένο και το ντόπιο κεφάλαιο.
Ενάντια στη φασιστική απειλή
Όποτε η κοινοβουλευτική δημοκρατία περιερχόταν σε αδιέξοδο και δεν μπορούσε να αποτελέσει λύση για το πολιτικό σύστημα, τότε η εκτροπή ήταν η απάντηση από τους ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφάλαιο. Σήμερα βιώνουμε μια κατάσταση εκφασισμού της δημόσιας ζωής, οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων διαλύονται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Η καταστολή και η κρατική βία είναι πλέον μόνιμη απάντηση από την πλευρά του συστήματος. Το δικαίωμα στη διαδήλωση τίθεται σε αμφισβήτηση (βλέπε επίσκεψη Μέρκελ) και οι λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στην κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση χτυπιούνται βάναυσα. Γινόμαστε μάρτυρες πλέον μιας διαρκούς φασιστικοποίησης πρώτα και κύρια από την πλευρά του συστήματος και με την ανοχή του, η οποία έχει τροφοδοτήσει και την αύξηση της Χρυσής Αυγής, η οποία ανοιχτά υπερασπίζεται τη χούντα και φασιστικές πρακτικές. Είναι σημαντικό όμως να κατανοηθεί ότι η φασιστική απειλή είναι επιλογή και έκφραση του συστήματος. Εκφασισμός λοιπόν είναι ο «Ξένιος Ζευς», η απαγόρευση των διαδηλώσεων, οι αύρες και οι τόνοι των χημικών, η στοχοποίηση και παρανομοποίηση της Αριστεράς, οι διώξεις αγωνιστών, η κατάργηση του Ασύλου στα ΑΕΙ, εκφασισμός είναι η ωμή επέμβαση ξένων παραγόντων στα εσωτερικά της χώρας. Ο μόνος που μπορεί να βάλει πλέον φραγμό σε αυτή την κατάσταση είναι το λαϊκό κίνημα, το έκανε το 1973, μπορεί να το κάνει και τώρα. Ένα λαϊκό κίνημα πολιτικό με σαφή αντικαπιταλιστική - αντιιμπεριαλιστική – αντιφασιστική κατεύθυνση. Ένα λαϊκό κίνημα που θα παλεύει για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων σαν πρώτη αιχμή, για το ξεπέταγμα από τη χώρα όλων αυτών που παρασιτούν από τον ελληνικό λαό.
Με την Αριστερά της αντίστασης και της ανατροπής
Εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως αυτό το σύστημα ούτε διορθώσεις παίρνει ούτε έχει ανθρώπινο πρόσωπο, εμμένουμε στην αντίληψη ότι η ανατροπή του είναι ιστορική και κοινωνική αναγκαιότητα για τις μάζες και τους λαούς παγκόσμια. Καθήκον των αριστερών επαναστατικών δυνάμεων σήμερα είναι να βάλουν φραγμό στην ξέφρενη επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού έτσι ώστε να δημιουργήσουν τους όρους της ανατροπής του βάρβαρου αυτού συστήματος, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι για να γίνει το μέλλον μας η ανατροπή πρέπει το παρόν μας να είναι η αντίσταση. Ζητούμενο σήμερα είναι η οικοδόμηση μιας τέτοιας Αριστεράς η οποία δεν θα μπλέκεται στα ανώδυνα κανάλια του κοινοβουλευτισμού, που δεν θα θεωρεί ότι «το σύνθημα ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ χαρακτηρίστηκε αριστερίστικο και το Έξω το ΝΑΤΟ πιθανώς ανεπίκαιρο» (ΚΟΜΕΠ 11/1976), αλλά ούτε και ότι «αυτό που προέχει είναι η ανατροπή της δικτατορίας για την επίτευξη της οποίας χρειάζεται η Εθνική Ενότητα όλων των αντιδικτατορικών δυνάμεων, μαζί και του βασιλιά» (1/73 Μπάμπης Δρακόπουλος, στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ.). Μια Αριστερά που θα έρχεται σε σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική του συστήματος και δεν θα ζητάει όπως τότε να εκδημοκρατιστεί η χούντα, αλλά θα διαλύει τις αυταπάτες του ρεφορμισμού σήμερα για αριστερές και αντιφατικές κυβερνήσεις που θα μας βγάλουν από την κρίση.
Λαέ, μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
Το Πολυτεχνείο έκφρασε την αντιδικτατορική διάθεση του λαού μας, έκφρασε τα αντιφασιστικά και αντιιμπεριαλιστικά του αισθήματα και τους πόθους του για να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του. Ο λαός μας όμως εξαπατήθηκε και προδόθηκε, οι δεξιοί σωτήρες που μας έφεραν αλλά και το τότε «αριστερό» ΠΑΣΟΚ φρόντισαν με τον πιο συντεταγμένο τρόπο να εκπληρώσουν τους πόθους του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και να βάλουν το λαϊκό κίνημα στο γύψο. Από κοντά σε αυτή τη διαδικασία και οι δυνάμεις της συμβιβασμένης Αριστεράς που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να επιδιώξουν άλλο ρόλο από αυτόν της ουράς των δυνάμεων του συστήματος. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να μην έχουμε πια την πείνα για καμάρι, να δημιουργήσουμε εστίες αντίστασης παντού, να αντισταθούμε σε μνημόνια και μέτρα, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και το μέλλον μας, να ανατρέψουμε την πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Και φέτος να ξαναγράψουμε με ΚΟΚΚΙΝΑ γράμματα έξω από το Πολυτεχνείο «Θάνατος στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό». Και φέτος να βροντοφωνάξουμε έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία πως οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες και πως η προοπτική μας, το μέλλον και η ζωή η ίδια βρίσκονται στους ταξικούς αγώνες.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ
Εξάρτηση, η ιστορία ξεκινάει από παλιά
Τότε με τον πιο βάρβαρο και άμεσο τρόπο οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές με τα χουντικά ανδρείκελά τους επέβαλαν τη φασιστική επταετία. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε μια τεράστια αμερικάνικη βάση και σε ορμητήριο αμερικανονατοϊκών δυνάμεων, που χρησίμευε στις κάθε λογής επεμβάσεις που έκανε ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός για να επιβάλει τα συμφέροντά του στην περιοχή. Η καχεκτική και καταχρεωμένη δημόσια οικονομία ξεζουμίστηκε κυριολεκτικά και τα αμερικάνικα δάνεια ήρθαν να καλύψουν χρέη και να προσθέσουν καινούργια. Σήμερα τα αφεντικά αλλάξανε, δούλοι μείνανε οι ίδιοι. Ο λαός μας στενάζει από τα δεσμά του ευρωπαϊκού και του αμερικάνικου κεφαλαίου, το βάθεμα της εξάρτησης σήμερα μεταφράζεται σε απανωτά μνημόνια, πείνα, φτώχεια, εξαθλίωση, περιστολή των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων, φασιστικοποίηση, αμερικάνικες βάσεις, τρόικα, ΕΕ και ΔΝΤ να αλωνίζουν και να καθορίζουν το σήμερα και το αύριό μας. Τα αιτήματα λοιπόν του τότε «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ» επικαιροποιούνται και αποκτούν νόημα στο σήμερα, πηγαίνοντας πλάι πλάι με τα συνθήματα ενάντια στην ΕΕ και τα δυσβάσταχτα μέτρα που επιβάλλονται στον ελληνικό λαό. Η προοπτική είναι ζητούμενο, το να γίνει δηλαδή ο λαός με τους αγώνες του αφέντης στον τόπο του και να μπορέσει να χαράξει τη δικιά του πορεία, κόντρα στην εξάρτηση και την υποτέλεια που του επιβάλλουν το ξένο και το ντόπιο κεφάλαιο.
Ενάντια στη φασιστική απειλή
Όποτε η κοινοβουλευτική δημοκρατία περιερχόταν σε αδιέξοδο και δεν μπορούσε να αποτελέσει λύση για το πολιτικό σύστημα, τότε η εκτροπή ήταν η απάντηση από τους ιμπεριαλιστές και το ντόπιο κεφάλαιο. Σήμερα βιώνουμε μια κατάσταση εκφασισμού της δημόσιας ζωής, οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων διαλύονται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Η καταστολή και η κρατική βία είναι πλέον μόνιμη απάντηση από την πλευρά του συστήματος. Το δικαίωμα στη διαδήλωση τίθεται σε αμφισβήτηση (βλέπε επίσκεψη Μέρκελ) και οι λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στην κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση χτυπιούνται βάναυσα. Γινόμαστε μάρτυρες πλέον μιας διαρκούς φασιστικοποίησης πρώτα και κύρια από την πλευρά του συστήματος και με την ανοχή του, η οποία έχει τροφοδοτήσει και την αύξηση της Χρυσής Αυγής, η οποία ανοιχτά υπερασπίζεται τη χούντα και φασιστικές πρακτικές. Είναι σημαντικό όμως να κατανοηθεί ότι η φασιστική απειλή είναι επιλογή και έκφραση του συστήματος. Εκφασισμός λοιπόν είναι ο «Ξένιος Ζευς», η απαγόρευση των διαδηλώσεων, οι αύρες και οι τόνοι των χημικών, η στοχοποίηση και παρανομοποίηση της Αριστεράς, οι διώξεις αγωνιστών, η κατάργηση του Ασύλου στα ΑΕΙ, εκφασισμός είναι η ωμή επέμβαση ξένων παραγόντων στα εσωτερικά της χώρας. Ο μόνος που μπορεί να βάλει πλέον φραγμό σε αυτή την κατάσταση είναι το λαϊκό κίνημα, το έκανε το 1973, μπορεί να το κάνει και τώρα. Ένα λαϊκό κίνημα πολιτικό με σαφή αντικαπιταλιστική - αντιιμπεριαλιστική – αντιφασιστική κατεύθυνση. Ένα λαϊκό κίνημα που θα παλεύει για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων σαν πρώτη αιχμή, για το ξεπέταγμα από τη χώρα όλων αυτών που παρασιτούν από τον ελληνικό λαό.
Με την Αριστερά της αντίστασης και της ανατροπής
Εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως αυτό το σύστημα ούτε διορθώσεις παίρνει ούτε έχει ανθρώπινο πρόσωπο, εμμένουμε στην αντίληψη ότι η ανατροπή του είναι ιστορική και κοινωνική αναγκαιότητα για τις μάζες και τους λαούς παγκόσμια. Καθήκον των αριστερών επαναστατικών δυνάμεων σήμερα είναι να βάλουν φραγμό στην ξέφρενη επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού έτσι ώστε να δημιουργήσουν τους όρους της ανατροπής του βάρβαρου αυτού συστήματος, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι για να γίνει το μέλλον μας η ανατροπή πρέπει το παρόν μας να είναι η αντίσταση. Ζητούμενο σήμερα είναι η οικοδόμηση μιας τέτοιας Αριστεράς η οποία δεν θα μπλέκεται στα ανώδυνα κανάλια του κοινοβουλευτισμού, που δεν θα θεωρεί ότι «το σύνθημα ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ χαρακτηρίστηκε αριστερίστικο και το Έξω το ΝΑΤΟ πιθανώς ανεπίκαιρο» (ΚΟΜΕΠ 11/1976), αλλά ούτε και ότι «αυτό που προέχει είναι η ανατροπή της δικτατορίας για την επίτευξη της οποίας χρειάζεται η Εθνική Ενότητα όλων των αντιδικτατορικών δυνάμεων, μαζί και του βασιλιά» (1/73 Μπάμπης Δρακόπουλος, στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ.). Μια Αριστερά που θα έρχεται σε σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική του συστήματος και δεν θα ζητάει όπως τότε να εκδημοκρατιστεί η χούντα, αλλά θα διαλύει τις αυταπάτες του ρεφορμισμού σήμερα για αριστερές και αντιφατικές κυβερνήσεις που θα μας βγάλουν από την κρίση.
Λαέ, μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι
Το Πολυτεχνείο έκφρασε την αντιδικτατορική διάθεση του λαού μας, έκφρασε τα αντιφασιστικά και αντιιμπεριαλιστικά του αισθήματα και τους πόθους του για να γίνει ο ίδιος αφέντης στον τόπο του. Ο λαός μας όμως εξαπατήθηκε και προδόθηκε, οι δεξιοί σωτήρες που μας έφεραν αλλά και το τότε «αριστερό» ΠΑΣΟΚ φρόντισαν με τον πιο συντεταγμένο τρόπο να εκπληρώσουν τους πόθους του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου και να βάλουν το λαϊκό κίνημα στο γύψο. Από κοντά σε αυτή τη διαδικασία και οι δυνάμεις της συμβιβασμένης Αριστεράς που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να επιδιώξουν άλλο ρόλο από αυτόν της ουράς των δυνάμεων του συστήματος. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, να μην έχουμε πια την πείνα για καμάρι, να δημιουργήσουμε εστίες αντίστασης παντού, να αντισταθούμε σε μνημόνια και μέτρα, να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας και το μέλλον μας, να ανατρέψουμε την πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Και φέτος να ξαναγράψουμε με ΚΟΚΚΙΝΑ γράμματα έξω από το Πολυτεχνείο «Θάνατος στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό». Και φέτος να βροντοφωνάξουμε έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία πως οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες και πως η προοπτική μας, το μέλλον και η ζωή η ίδια βρίσκονται στους ταξικούς αγώνες.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου