Η κυβέρνηση σου λέει ,γυναίκα μιλα!!

Φίλε και σύντροφε Σάββα,
Βρεθήκαμε την περασμένη Πέμπτη, δυο μέρες πριν το χαμό σου. Αγκαλιαστήκαμε... Είχαμε καιρό να τα πούμε... Ο ίδιος όπως πάντα, με το χαμόγελο, τα πειράγματα, τα εύστοχα σχόλια. Με τους προβληματισμούς και τις αγωνίες για τη βαρβαρότητα που ζούμε, το σκοτεινό μέλλον της νεολαίας, αλλά και τους αγώνες μας, την ανυποχώρητη πάλη, την κοινή δράση, που τόσο πίστευες. Τίποτε δεν έδειχνε ότι μετά δυο μέρες θα μας άφηνες μόνους να κουβαλάμε το βαρύ αλλά ελπιδοφόρο φορτίο του αγώνα, που τόσα χρόνια μοιραζόμασταν. Κι όμως το είχες αποφασίσει... Που να το φανταστώ, που να το φανταστούμε...
Έχε γεια Σάββα,
για μας θα είσαι πάντα ο φίλος, ο σύντροφος, ο ευαίσθητος αγωνιστής, με την ανιδιοτελή ένταξη στο κίνημα, αυτός που έμπαινε πάντα πρώτος στον αγώνα. Κι ας στροβιλίζεται στο μυαλό μας βασανιστικά αυτό "το γιατί", γιατί επέλεξες έτσι να φύγεις, κι ας γεμίζει η καρδιά μας από οδύνη.
Σύντροφε Σάββα,
δε γνωρίζω τι γράφεις στις επιστολές σου, όμως είμαι απόλυτα σίγουρος ότι η παρακαταθήκη σου είναι να συνεχίσουμε. Πιο αποφασιστικά και πιο υπεύθυνα.
"Δε μας ταιριάζει η μοιρολατρία και ο πεσιμισμός. Όταν χρειαστεί θα ξανασμίξουμε τα βήματα και τις καρδιές μας στους δρόμους, θα συντονίσουμε με καλύτερους όρους το βηματισμό μας με τους συναδέλφους καθηγητές, τους φοιτητές και τους μαθητές, όχι μόνο για ν’ αντισταθούμε σε όσα μας ετοιμάζουν, αλλά και για να διεκδικήσουμε όσα ονειρευόμαστε και μας αξίζουν." (κείμενο του Σάββα, Εκπαιδευτικός Αντίλογος, 2008)
Έχε γεια σύντροφε και φίλε, θα σ' έχουμε πάντα στην καρδιά μας.
Στέφανος

23/4/12 9:29 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου